( အရွင္ေကာ႑ညမေထရ္ၿမတ္ၾကီး ပထမဦးဆံုးတရားထူး တရား
ၿမတ္ေတြသိတဲ့အခ်ိန္သည္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ၾကီး သက္ေတာ္
သံုးဆယ့္ငါးႏွစ္မွာၿဖစ္ပါသည္။
သုဘဒၵပရဗိုဇ္ၾကီးေနာက္ဆံုးတရားတရားထူးတရားေတြၿမတ္ရတဲ့
အခိ်န္သည္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ၾကီးသက္ေတာ္ရွစ္ဆယ္၊ ၀ါေတာ္
ေလးဆယ့္ငါး၀ါ ရေနေလၿပီး။ဘာၾကာင့္ ေလးဆယ္ငါးႏွစ္ ကြာၿခားေနတာလဲ
ဆုိတာသိခ်င္ေသာေၾကာင့္ မိမိလက္လွမ္းမီသေလာက္--------- )
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ၾကီး ႏွစ္ဆယ့္ကိုးႏွစ္ေရာက္တဲ့အခါ
သူအို သူနာ သူေသ ရဟန္းနိမိတ္ေလးပါးၿမင္ၿပီး ညီေတာ္စႏၵႏွင့္က႑က
ၿမင္းကို ေခၚၿပီး ေတာထြက္ခဲ့ေလသည္။
ေတာထဲမွာ ေၿခာက္ႏွစ္ဒုကၠရက်င့္ၿပီး သက္ေတာ္သံုးဆယ့္ငါးႏွစ္
မွာ သဗၺညုဘုရားအၿဖစ္ကို ေရာက္ရိွၿပီးတစ္ခ်ိန္တုန္းက တပည့္ၿဖစ္ခဲ့ဖူးသူ
ပဥၥ၀ဂၢိငါးဦးကို တရားေဟာခဲ့ေလသည္။
တရားေဟာၿပီး လူသားထဲမွာ အရွင္ေကာ႑ညက ပထမဦးဆံုး
တရားရသူအၿဖစ္ (အညာသိေကာ႑ေညာ)အၿဖစ္သမိုင္းမွတ္တိုင္ထူခဲ့ေလ
သည္။
ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ၾကီးသည္ ထိုေန ့စၿပီးေလးဆယ့္
ငါး၀ါကာလပတ္လံုး ဘုရင္ႏွင့္ေက်းေတာသား ပု႑ားႏွင့္ယာစက သူေ႒း
ႏွင့္သူေတာင္စား ခိုသားႏွင့္လူေတာ္ဟု ၿမဴတစ္စိတ္္မွ်ခဲြၿခားမွုမထားဘဲ
တရားေဟာလာခဲ့ရာ သက္ေတာ္ရွစ္ဆယ္၊ ၀ါေတာ္ေလးဆယ့္ငါး၀ါ ပရိိနိဗၺာန္
စံခါနီးမွာ ေမးခြန္ေတြလာေမးေသာ သုဘဒၵပရဗိုဗ္ၾကီးကို မက်န္းမားသည့္
ၾကားက တရားေဟာလိုက္ရာ သုဘဒၵပရဗိုဇ္္ၾကီးဘုရားရွင္၏တရားကို
ေနာက္ဆံုးမွာသိသူအၿဖစ္သမိုင္းမွတ္တုိင္ထူသြားေလသည္။
အထက္ပါၿဖစ္ရပ္ကို ၾကည့္ၿပီး ဦးဇင္းရဲ့ေခါင္းထဲအေတြးတစ္ခု၀င္
လာ၏။ထိုအေတြးကို ၿပန္ရွယ္လိုက္ၿခင္ၿဖစ္ပါ၏။
အရွင္ေကာ႑ညမေထရ္ၿမတ္ၾကီး ပထမဦးဆံုးတရားထူး တရား
ၿမတ္ေတြသိတဲ့အခ်ိန္သည္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ၾကီး သက္ေတာ္
သံုးဆယ့္ငါးႏွစ္မွာၿဖစ္ပါသည္။
သုဘဒၵပရဗိုဇ္ၾကီးေနာက္ဆံုးတရားတရားထူးတရားေတြၿမတ္ရတဲ့
အခိ်န္သည္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ၾကီးသက္ေတာ္ရွစ္ဆယ္၊ ၀ါေတာ္
ေလးဆယ့္ငါး၀ါ ရေနေလၿပီး။
သက္ေတာ္ရွစ္ဆယ္ထဲက သံုးဆယ့္ငါးႏွစ္ကိုႏုတ္လွ်င္ ေလးဆယ့္
ငါးႏွစ္က်န္ေလသည္။ဒါေၾကာင့္ အရွင္ေကာ႑ည က သုဘဒၵပရဗိုဇ္ၾကီး
ထက္ေလးဆယ့္ငါးႏွစ္ေစာၿပီး တရားထူးတရားၿမတ္ေတြသိေလသည္။
သုဘဒၵပရဗိုဇ္ကေတာ့ အရွင္ေကာ႑ညႏွင့္စာရင္ ေလးဆယ့္ငါးႏွစ္
ေနာက္က်ေလသည္။ဘာေၾကာင့္ဒီလို ၿဖစ္တာလည္းဆိုတာအေၿဖသိခ်င္
ေသာေၾကာင့္ မိမိလက္လွမ္းမိသေလာက္စာအုပ္ေတြရွာကာဖတ္ရၿပန္သည္။
ထို ့သို ့ဖတ္ေသာအခါအရွင္ေကာ႑ညႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး
ထင္းရွားေသာအခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကို ေတြ ့ရေလ၏။ပထမတစ္ခ်က္က ----
အရွင္ေကာ႑ညမေထရ္ၿမတ္သည္ ကမၻာတစ္သိန္းထက္ အလြန္ပဒုမုတၱရာ
ဘုရားရွင္လက္ထက္ဍ္ဂဟပတိသူၾကြယ္မ်ိဳးမွာၿဖစ္ခဲ့ေလ၏။
ထိုဘုရားရွင္လက္ထက္ဍ္ဧတဒဂ္ရေသာရဟန္းတစ္ပါးကို ၿမင္ၿပီးအားက်
ေသာေၾကာင့္ တစ္သိန္းေသာ သံဃာတိုကို မိမိအိမ္သို ပင့္ဖိတ္ကာ
ခုႏွစ္ရက္ပတ္လံုးယာဂုဆြမ္းၿဖင့္လုပ္ေကြ်းလွူဒါန္းေလ၏။
ခုႏွစ္ရက္ေၿမာက္ေသာအခါ သံဃာတစ္ပါးတစ္ပါးလွ်င္အသၿပာ
ငါးရာထိုက္ေသာသက္န္းတို ့ၿဖင့္လွူဒါန္းပူေဇာ္ၿပီးမွ ဘုရားေၿခေတာ္ရင္းသို ့
ကပ္ၿပီး အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ ယခုၿပဳရေသာကုသိုလ္ေကာင္းမွု
ေၾကာင့္ေနာင္ဘုရားရွင္တုုိ ့၏သာသနာ၀ယ္ ေရွးဦးစြာတရားထူး တရားၿမတ္
ေတြကိုသိရပါလို၏ ဟုဆုေတာင္းခဲ့ေလသည္။
ေနာက္ဒုတိယတစ္ခ်က္က အလြန္အံၾသစရာေကာင္းလွေပ၏။
ကိုးဆယ့္တစ္ကမၻာထက္ ၀ိပႆီၿမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္အတြင္း
အရွင္ေကာ႑ညႏွင့္သုဘဒၵပရဗိုဇ္တို ့သည္ အစ္ကိုၾကီးမဟာကာလႏွင့္ ညီငယ္စူဠကာလဟု ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ၿဖစ္ၾကေလ၏။ညီငယ္စူဠကာလ
က သုဘဒၵေလာင္းလ်ာၿဖစ္ၿပီး အစ္ကိုၾကီးမဟာကာလ က အရွင္ေကာ႑
ညေလာင္းလ်ာၿဖစ္ၾကေလ၏။
ညီငယ္စူဠကာလ က ေပးကမ္းမွုမရိွ၊လွူဒါန္းမွုမရိွ ေပးလွ်င္ကုန္
သည္ဟု ယူဆထားေလ၏။အစ္ကိုၾကီးမဟာကာလ ကေတာ့ေပးၿခင္းသည္
ယူၿခင္းၿဖစ္သည္(Give and Take)ကိုနားလည္းထားေလသည္။ထိုေၾကာင့္
အလွဴခံပုဂိၢဳလ္မွန္သမွ်ကိုေပးကမ္းေလ၏။
ထိုၿပင္ အစ္ကိုၾကီးအဟာကာလသည္ ေပးကမ္းၿခင္းမွာ
ပါရမီဓာတ္ခံပါသူတစ္ေယာက္လည္းၿဖစ္ေလသည္။လွဴခ်င္
ေပးခ်င္သူမ်ားသည္အလွဴခံပုဂိၢဳလ္ၿမင္တာႏွင့္ေပးခ်င္ေနၾက၏။
ေကြ်းခ်င္ေနၾက၏။
ဦးဇင္းမႏၱေလး ဆြမ္းခံအိမ္က ကေလးတစ္ေယာက္သည္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္
ၿမင္လိုက္တာႏွင့္အိမ္မွာရိွေသာမုန္ ့တို ့ကို ယူၿပီးေလာင္းေလ၏။ရိွခိုးေလ၏။
ပါရမီးဓာတ္ခံမရိွေသာ ကေလးမ်ားမွာ ရဟန္းသံဃာၿမင္လိုက္တာႏွင့္ထြက္
ေၿပးၾကေလ၏။္
ပါရမီဆိုသည္မွာ အမ်ားနားလည္ေအာင္ေၿပာရလွ်င္ သံသရာ
တစ္ဖက္ကမ္းသို ့ကူးေၿမာက္ေၾကာင္းအက်င့္ၿဖစ္ပါ၏။ကိုယ္တိုင္အားထုတ္
ယူရမည့္အက်င့္ၿဖစ္ပါ၏။ထိုေၾကာင့္ ပါရမီဓာတ္ခံမရိွသူမ်ားအေနၿဖင့္ တၿဖည္းၿဖည္းကုသိုလ္လုပ္ရာမွာ ၀ါသနာပါေအာင္က်င့္ယူရမည္ၿဖစ္ပါ၏။
အစ္ကိုၾကီးၿဖစ္ေသာမဟာကာလသည္
ပါရမီဓာတ္ခံရိွေသာသူၿဖစ္ေသာေၾကာင့္အလွူခံပုဂၢိဳလ္ေတြ ့တိုင္းလွဴေလ၏။
ထိုသို ့အစ္ကိုၾကီးၿဖစ္သူခဏခဏလွဴေသာၾကာင့္ ညီငယ္ၿဖစ္ေသာစူဠကာလကလမ္းခဲြလိုက္ေလ၏။ဒါေၾကာင့္ထင္ပါ၏။
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ၾကီးက သတၱ၀ါတို ့သည္ ဓာတ္တူမွေပါင္းလိုရ၏တဲ့။တရားသမားက တရားသမားပဲ
ေပါင္း၏။ အရက္သမားက အရက္သမားပဲေပါင္း၏။ ဒါသမားက ဒါသမားပဲ
ေပါင္းၾကေလ၏။
ညီငယ္စူဠကာလကလမ္းခဲြသြားေသာအခါအစ္ကုိၾကီးမဟာကာလက
၀မ္းနည္းမွုမၿဖစ္ပါ။အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာသူေတာ္ေကာင္းစိတ္ဓာတ္
ရိွသူေတြသည္ လမ္းခဲြသြားရင္၀မ္းလည္းမနည္း ငိုလည္း မငိုပါ။
အေႏွင္အဖဲြ ့ကင္းသြားေသာေၾကာင့္ပိုလိုေတာင္ေပ်ာ္ပါးေသးသည္။
ထို ့ေၾကာင့္မဟာကာလသည္ မိမိၿပဳုလုပ္ခ်င္ေသာ
ဒါနကုသိုလ္ေကာင္းမွုကို လြတ္လပ္စြာပိုၿပီးတိုးကာလုပ္၏။
ထိုၿပင္ တစ္စတစ္စစြန္ ့၀ံ့မွသာလွ်င္ ဘ၀ေနာက္ႏွာင္းဆက္
တိုင္းေကာင္း၏လို ့သူေတာ္ေကာင္းတို ့ေၿပာေသာစကားကိုလည္း
လက္ေတြ ့အသံုးခ်ၿပေလ၏။
မိမိလယ္မွထြက္ေသာစပါးတို ့ကို လူအမ်ားကိုေခၚၿပီး ေရမေရာဘဲ ႏြားႏို ့
ေထာပတ္ ပ်ားသကာတို ့ၿဖင့္ေကာင္းစြာေရာေႏွာလ်က္က်က္ေစၿပီးဘုရား
အမွူးရိွေသာသံဃာေတာ္အရွင္ၿမတ္တို ့အားလွဴဒါန္းလုပ္ေကြ်းေလ၏။
ထို ့ေန ့မွစၿပီး မဟာကာလ၏စပါးခင္းတို ့သည္ ယုတ္ေလ်ာ့သည္မရိွ
ညီငယ္ထက္ပင္ပိုၿပီးရေလ၏။ထို ့ေနာက္မဟာကာလသည္ေကာက္ဦး
အလွဴကိုးမ်ိဳးလံုးမွာ လွဴတိုင္းလွဴတိုင္းပထမဦးဆံုးလွဴေလသည္။
လွဴဒါန္းၿပီး ဘုရားတပည့္ေတာ္သည္ စပါးတိုကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား
လွူဒါန္းရေသာကုသိုလ္ေကာင္းမွုေေၾကာင့္ေနာင္ပြင့္ေတာ္မူလတၱံေသာဘုရား
ရွင္တို ့၏အထံေတာ္၀ယ္သူတစ္ပါးတို ့၏ေရွးဦးစြာတရားအရသာကို ပထမ
ဦးဆံုး ေသာက္သံုးရသူၿဖစ္ပါေစသား ဟု ဆုပန္ေလ၏။
ညီငယ္စူဠကာလကေတာ့ လွူတိုင္းလွူတိုင္းေနာက္ဆံုးမွာ
လွူေလ၏။တြက္ေၿခကိုက္မွ လွဴဒါန္းေလ၏။ထိုစကားလံုးကိုစီးပြားေရး
နယ္ပယ္တြင္အသံုးမ်ားပါ၏။
အလွဴဒါနၿပဳၿခင္းသည္ မိမိေလာဘကို ေလ်ာ့သြားေအာင္လုပ္ခ်င္
ၿဖစ္၏။တိုးေအာင္လုပ္ၿခင္မဟုတ္ပါ။ထိုေၾကာင့္ကုသိုလ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ
သုဘဒၵပရဗိုဇ္ၾကီးလို ့တြက္ေခ်ကိုက္မွလွဴမယ္ဆို ့ရင္ေတာ့ အက်ိဳးေပး
လည္းထက္သန္မည္မဟုတ္ေပ။အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘုရားရွင္ကိုယ္
ေတာ္ၿမတ္ၾကီးက သဒိသံပါကံဇေနတိ(life is reflection of mind) ဘ၀
ဆိုတာ စိတ္ရဲ့ေရာင္ၿပန္ဟပ္မွုလို ေဟာထားခဲ့သည္မဟုတ္ပါေလာ့။
ဒီဇာတ္လမ္းေလးမွာအရွင္ေကာ႑ညမေထရ္ၿမတ္ၾကီးသည္ လွူတိုင္းလွူတိုင္းမွာ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား
လွူဒါန္းရေသာဒါနပါရမီေၾကာင့္တရားထူး တရားၿမတ္ေတြကို
ပထမဦးဆံုး သိၿပီး အတိတ္ဘ၀ကညီအစ္ကို ေတာ္စပ္ခဲ့ဖူးေသာ
သုဘဒၵပရဗိုဇ္ၾကီးထက္လည္း ေလး
ဆယ့္ငါးႏွစ္ေစာၿပီး ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟဆိုတဲ ့မီးဆယ့္တစ္မီးၿငိမ္းသြား
ေလသည္။
လွဴတိုင္းလွဴတိုင္းေနာက္ဆံုးမွ လွဴဒါန္းခဲ့ေသာသုဘဒၵပရဗိုဇ္ၾကီးကေတာ့
ေနာက္ဆံုးမွ ပန္းတိုင္ကိုေရာက္ခဲ့ေလ၏။
ဒါၾကာင့္တရားထူးတရားၿမတ္ေတြေစာေစာသိခ်င္ရင္ေတာ့------------။
ဦးဇင္းကေတာ့ ဒုိ ့ဒကာ ဒကာေတြအလွဴလုပ္ေသာအခါ အက်ိဳးမ်ား
ေစဖို ့အတြက္ မိမိဖတ္ဖူးေသာကဗ်ာေလးကို ေကာင္ေရးလိုက္မိပါ၏။
ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ၊ လွလွပပ၊
ၾသဇာတိကၠမ၊ ႀကီးလြန္းလွ၍၊
လိုရာရျပန္၊ အေကာင္းမွန္သမွ်၊
သံုးေဆာင္ရသည့္ ကင္းပရန္သူ
ျဖစ္ရန္မူကား....
ၾကည္လင္သဒၶါ ႐ိုေသစြာျဖင့္
လိုရာကိုေရြး ခ်ီးေျမႇာက္ေပးကာ
ငါမွလွဴႏိုင္ ဂုဏ္မၿပိဳင္ဘဲ
ဉာဏ္ျဖင့္စြဲလ်က္၊ က်ိဳးရင္းဆက္ကို၊
သိလ်က္ရႊင္လန္း နိဗၺာန္မွန္းကာ
လွဴပါေစေသာဝ္ လွဴေစေသာဝ္....။
ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ၊ လွလွပပ၊
ၾသဇာတိကၠမ၊ ႀကီးလြန္းလွ၍၊
လိုရာရျပန္၊ အေကာင္းမွန္သမွ်၊
သံုးေဆာင္ရသည့္ ကင္းပရန္သူ
ျဖစ္ရန္မူကား....
ၾကည္လင္သဒၶါ ႐ိုေသစြာျဖင့္
လိုရာကိုေရြး ခ်ီးေျမႇာက္ေပးကာ
ငါမွလွဴႏိုင္ ဂုဏ္မၿပိဳင္ဘဲ
ဉာဏ္ျဖင့္စြဲလ်က္၊ က်ိဳးရင္းဆက္ကို၊
သိလ်က္ရႊင္လန္း နိဗၺာန္မွန္းကာ
လွဴပါေစေသာဝ္ လွဴေစေသာဝ္....။
သာရာရွြင္လန္းခ်မ္းေၿမ့ၾကၿပီး တရားထူးတရားၿမတ္ေတြ ေစာေစာစီးစီးသိ
ၾကပါေစလို ့ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ ။
ေမတၱာၿဖင့္ အရွင္၀ိစကၡဏ (နတ္ေမာက္)
No comments:
Post a Comment