သိပ္မၾကာခင္ေလးက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကိုတစ္ေခါက္ေရာက္ခဲ႕ပါတယ္..
ၿမိဳ႕ရဲ႕ အသဲႏွလံုးေနရာက..ျပတိုက္ေဟာင္းမ်ား
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ရင္ထဲက ျပတိုက္ေဟာင္းေတြ လိုက္ၾကည္႕ျဖစ္ပါရဲ႕..။
တစ္ခ်ိန္က..ျမန္မာ့အသံအေဆာက္အဦေဟာင္းေရွ႕မွာဆင္း..
သူ႕ေရွ႕က လိပ္ခံုးအေဆာက္အဦေလးကိုေငးေမာ
ေနာက္ေတာ့ ျပည္လမ္းမတစ္ေလ်ာက္ ေျခလ်င္ေလွ်ာက္ရင္း..
တစ္ခ်ိန္က..ရန္ကုန္၀ိဇၨာသိပံၸတကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး..
ခုေတာ့ ေရွးေဟာင္းျပတိုက္ေတြပမာ..။
၁၉၆၂ခုႏွစ္မ်ား၀န္းက်င္က အာရွမွာ ပညာဂုဏ္သတင္း ပ်ံ႕သင္းခဲ့တဲ႕ေနရာ
အေဆာက္အဦမ်ားရဲ႕ ေရွးဆန္ဆန္ အိေျႏၵႀကီးမားမွဳ
အ၀န္းအ၀ိုင္းက ဧကမ်ားစြာ..။
သက္ရင့္သက္ပင္ႀကီးမ်ားက စိမ္းလန္းေသာေတာအုပ္မ်ား..ေႏြခါဆို ဥၾသသံခ်ိဳ..။
အထူးသျဖင္႔ သစ္ပုပ္ပင္ႀကီးက သားေျမးတပည္႕ေတြအေပၚ သံေယာဇဥ္ႀကီးမားလွတဲ႕
ဘယ္ေသာခါမွာမွ ပင္စင္မယူမဲ႕ ကထိကအိုႀကီးလို..။
စိမ္းလဲ႕ေသာ အင္းယားကန္..
ညေနခင္းရဲ႕ ဆည္းဆာခ်ိန္ တိမ္ပလီမွာ..အေရာင္ေသြးစံုက တည္ၿငိမ္တဲ႕ေရျပင္က်ယ္နဲ႕
တကယ္ကို ဟာမိုနီဆန္လြန္းစြ..။
ဒီကန္ေပါင္ရိုးမွာ..နံနက္ခင္း..ညေနခင္း လက္ခ်င္းတြဲလ်က္
အင္းယားကို သစၥာျပဳခဲ႕ၾကဘူးသူ..သစၥာႀကီးခဲ႔ၾကသူေတြ
ခ်စ္သူမ်ားရဲ႕ေျခရာေတြ ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ႕တာၾကာပီေကာ..။
အို..ခုေတာ႕ အထီးက်န္ဘာေၾကာင္႕မ်ားဆန္ေနရပါသလဲ..
သင္႔ရဲ႕ပ်ိဳျမစ္ေသာ စာသင္သားေတြ ျမန္မာျပည္တနံတလ်ား..ျပန္႕လြင္႕ေနတာကို
သင္ လြမ္းေဆြးေနေလေရာ႕လား..တကၠသိုလ္ႀကီးေရ..။
စိမ္းလန္းတဲ႕ ျမင္ခင္းေလးေတြ..ျပဳျပင္ထားတဲ႕ပုဏၰရိပ္တန္းေလးေတြ
ပိေတာက္..ငု၀ါ..ေရတမာ..ပန္းကန္႕ေကာ္ ..ခုေတာ႕ပန္းဆင္သူမဲ႕..
ပိတ္ထားေသာ စာသင္ခန္းတံခါးမ်ား
ေသာ႕ခေလာက္တန္းလန္း အေဆာင္တခါးမ်ား
စားေသာက္ေဆာင္မွ..ထမင္းဟင္းနံ႕မ်ား..
အို..အရာတိုင္းဟာ လြမ္းေမာစရာ..။
ဒါဟာ..ေမ႕ေလ်ာ႕စရာ ပစၥည္းမို႕လား
တကယ္ေရာ ေမ႕ေလ်ာ႕ေနၾကတာလား
ျပတိုက္အျဖစ္သာ တည္ရွိသင္႔ေသာ အရာျဖစ္သင္႔ပါရဲ႕လား..
လြတ္လပ္ေရးသမိုင္း စာမ်က္ႏွာမွာ..အေရးပါခဲ႕တဲ႕ ဒီတကၠသိုလ္ႀကီးကို
ဘယ္ခ်ိန္ထိမ်ား..ျပည္ဖံုးကားခ်ထားၾကမွာလည္းဗ်ာ….။
ၿမိဳ႕ရဲ႕ အသဲႏွလံုးေနရာက..ျပတိုက္ေဟာင္းမ်ား
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ရင္ထဲက ျပတိုက္ေဟာင္းေတြ လိုက္ၾကည္႕ျဖစ္ပါရဲ႕..။
တစ္ခ်ိန္က..ျမန္မာ့အသံအေဆာက္အဦေဟာင္းေရွ႕မွာဆင္း..
သူ႕ေရွ႕က လိပ္ခံုးအေဆာက္အဦေလးကိုေငးေမာ
ေနာက္ေတာ့ ျပည္လမ္းမတစ္ေလ်ာက္ ေျခလ်င္ေလွ်ာက္ရင္း..
တစ္ခ်ိန္က..ရန္ကုန္၀ိဇၨာသိပံၸတကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး..
ခုေတာ့ ေရွးေဟာင္းျပတိုက္ေတြပမာ..။
၁၉၆၂ခုႏွစ္မ်ား၀န္းက်င္က အာရွမွာ ပညာဂုဏ္သတင္း ပ်ံ႕သင္းခဲ့တဲ႕ေနရာ
အေဆာက္အဦမ်ားရဲ႕ ေရွးဆန္ဆန္ အိေျႏၵႀကီးမားမွဳ
အ၀န္းအ၀ိုင္းက ဧကမ်ားစြာ..။
သက္ရင့္သက္ပင္ႀကီးမ်ားက စိမ္းလန္းေသာေတာအုပ္မ်ား..ေႏြခါဆို ဥၾသသံခ်ိဳ..။
အထူးသျဖင္႔ သစ္ပုပ္ပင္ႀကီးက သားေျမးတပည္႕ေတြအေပၚ သံေယာဇဥ္ႀကီးမားလွတဲ႕
ဘယ္ေသာခါမွာမွ ပင္စင္မယူမဲ႕ ကထိကအိုႀကီးလို..။
စိမ္းလဲ႕ေသာ အင္းယားကန္..
ညေနခင္းရဲ႕ ဆည္းဆာခ်ိန္ တိမ္ပလီမွာ..အေရာင္ေသြးစံုက တည္ၿငိမ္တဲ႕ေရျပင္က်ယ္နဲ႕
တကယ္ကို ဟာမိုနီဆန္လြန္းစြ..။
ဒီကန္ေပါင္ရိုးမွာ..နံနက္ခင္း..ညေနခင္း လက္ခ်င္းတြဲလ်က္
အင္းယားကို သစၥာျပဳခဲ႕ၾကဘူးသူ..သစၥာႀကီးခဲ႔ၾကသူေတြ
ခ်စ္သူမ်ားရဲ႕ေျခရာေတြ ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ႕တာၾကာပီေကာ..။
အို..ခုေတာ႕ အထီးက်န္ဘာေၾကာင္႕မ်ားဆန္ေနရပါသလဲ..
သင္႔ရဲ႕ပ်ိဳျမစ္ေသာ စာသင္သားေတြ ျမန္မာျပည္တနံတလ်ား..ျပန္႕လြင္႕ေနတာကို
သင္ လြမ္းေဆြးေနေလေရာ႕လား..တကၠသိုလ္ႀကီးေရ..။
စိမ္းလန္းတဲ႕ ျမင္ခင္းေလးေတြ..ျပဳျပင္ထားတဲ႕ပုဏၰရိပ္တန္းေလးေတြ
ပိေတာက္..ငု၀ါ..ေရတမာ..ပန္းကန္႕ေကာ္ ..ခုေတာ႕ပန္းဆင္သူမဲ႕..
ပိတ္ထားေသာ စာသင္ခန္းတံခါးမ်ား
ေသာ႕ခေလာက္တန္းလန္း အေဆာင္တခါးမ်ား
စားေသာက္ေဆာင္မွ..ထမင္းဟင္းနံ႕မ်ား..
အို..အရာတိုင္းဟာ လြမ္းေမာစရာ..။
ဒါဟာ..ေမ႕ေလ်ာ႕စရာ ပစၥည္းမို႕လား
တကယ္ေရာ ေမ႕ေလ်ာ႕ေနၾကတာလား
ျပတိုက္အျဖစ္သာ တည္ရွိသင္႔ေသာ အရာျဖစ္သင္႔ပါရဲ႕လား..
လြတ္လပ္ေရးသမိုင္း စာမ်က္ႏွာမွာ..အေရးပါခဲ႕တဲ႕ ဒီတကၠသိုလ္ႀကီးကို
ဘယ္ခ်ိန္ထိမ်ား..ျပည္ဖံုးကားခ်ထားၾကမွာလည္းဗ်ာ….။
No comments:
Post a Comment