မိုးေတြရြာေနတဲ့ တစ္ေန႕မွာေပါ့ ကားေပၚမွဆင္းကာ
ထီးအစုတ္ကေလးတစ္ခုကို ရဲေဘာ္ေလး ကိုေထြးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္အားမိုးေပး၍
၀န္ၾကီးမ်ားရံုးထဲသို႕၀င္လာခဲ့ပါသည္။
ရံုးသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္တစ္ျပိဳင္နက္ စားပြဲေပၚတြင္ပံုေနေသာအလုပ္ပံုၾကီးႏွင့္ အေရးၾကီး နိုင္ငံ့တာ၀န္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ေနရသည္ျဖစ္၍ ေန႔လည္စာကိုပင္ မြန္းလြဲႏွစ္နာရီထိ စားဖို႕ပင္ သတိမရနိုင္ပဲ ျဖစ္ေနပါသည္။ မနက္ပိုင္းကလဲ စားေနက်ပဲျပဳတ္နဲ႕နံျပားေလးကိုစားျပီး ရံုးတက္ခဲ့ရပါသည္။
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန႔လည္ထမင္းစားဖို႕ေတာ္ေတာ္ေလးအခ်ိန္လြန္ေနပါျပီစားျပီးမွပဲဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ပါလားဗိုလ္ခ်ဳပ္ရယ္” ဟု ေမာင္ေန၀င္းက စိုးရိမ္တၾကီးေျပာေနရွာသည္။ ထိုကဲ့သို႕ သတိေပးလိုက္မွပင္ ထမင္းစားဖို႔သတိရျပီး
“ေဟ ဟုတ္လား ဒါဆိုလဲ အိမ္ျပန္စားတာေပါ့”
“အျပင္မွာ မိုးေတြအရမ္းရြာေနပါတယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကၽြန္ေတာ္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို တယ္လီဖုန္းဆက္ျပီး မွာေပးပါ့မယ္ ဧည့္ခန္းထဲမွာပဲ သံုးေဆာင္လိုက္ပါလား”
“ဆိုင္ကို မွာစားရင္ ငါပိုက္ဆံကုန္မွာေပါ့ ဒီလအတြက္ ငါျပတ္ေတာ့မယ္၊ မျဖစ္ပါဘူး အၾကည္ လက္ရာေလးပဲ အိမ္ျပန္ေလြးလိုက္ပါေတာ့မယ္ကြာ” ဟုေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕ ထထြက္လာခဲ့ပါသည္။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ မိုးရြာၾကီးထဲ ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႕အိမ္ျပန္လာခဲ့ပါသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သားသမီးသံုးေယာက္ရဲမ်က္ႏွာေလးေတြျမင္ေတာ့လဲ ႏြမ္းခဲ့သမွ် လန္းလာပါေတာ့သည္။
“အၾကည္ေရ ထမင္းစားဖို႔ ျပင္ပါဦးကြာ ”
“အဆင္သင့္ပါပဲရွင္၊ကိုေအာင္သန္းလဲ ေရာက္ေနတယ္ ”
ကိုေအာင္သန္းအေနနွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထမင္းစားခ်ိန္မွာ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ေရာက္ေနေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စားမည့္ထမင္း၀ိုင္းကို ၾကည့္လိုက္မိပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေနနွင့္ ဤထမင္း၀ိုင္းျပင္ဆင္ထားပံုမွာ မထူးဆန္းလွပါ။ သို႕ေသာ္လဲ ကိုေအာင္သန္းအတြက္မူ ေတာ္ေတာ္ေလးကို မွင္သက္အံ့ၾသမိသြားျပီး ရင္ထဲမွာ စို႔ခနဲျဖစ္သြားကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အားေတာ္ေတာ္ေလး သနားသြားမိကာ ပိုျပီးေတာ့လဲ ေလးစားသြားပါေတာ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္စားမယ့္ထမင္း၀ိုင္းမွာ ထမင္းတစ္ပန္းကန္ႏွင့္ ဟင္းတစ္ခြက္သာပါ ပါသည္။ထိုဟင္းမွာလဲ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာမဟုတ္ လက္တစ္ဆစ္မရွိတရွိ ၀က္အူေခ်ာင္းေၾကာ္ကေလးငါးဖတ္သာျဖစ္ပါသည္။
အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ နိုင္ငံတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနရသည္မို႕ မိသားစုႏွင့္အတူေနရသည္ဆိုသည္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ရွားပါသည္။
ဤကဲ့သို႕ထမင္းစားခ်ိန္တြင္သာဖခင္အနားကပ္ရရွာေသာ သားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္သမီးေလးခမ်ာ တီတီတာတာႏွင့္ထမင္း၀ိုင္းနားတြင္ရွိေနပါသည္။
ဒီလိုနဲ႕ စ စားေတာ့မည္ ဟန္ျပင္လိုက္သည္တြင္ သမီးေလး ေအာင္ဆန္းဆုၾကည္က “သမီးကိုတစ္ခုေလာက္”ဒီၤလိုနဲ႕တစ္ဖက္ေရာ့သြားျပန္ပါေကာ
ကဲသမီးေလးကိုေကၽြးလိုက္ေတာ့ ေအာင္ဆန္းလင္းကလဲ “သားကိုလဲ ေကၽြးပါဦး” ကဲ ၀က္အူေခ်ာငး္ေလး သံုးဖတ္သာက်န္ပါေတာ့သည္။
“သားကိုေကာ မေကၽြးေတာ့ဘူးလားေဖေဖ” ကဲ ဒီလိုဆိုေတာ့ ႏွစ္ဖတ္ပဲက်န္ေတာ့တာေပါ့။
ဒီ၀က္အူေခ်ာင္းေလးႏွစ္ေခ်ာင္းထဲက်န္ေတာ့တာေတာင္ “အစ္ကိုကၽြန္ေတာ္နဲ႕အတူလက္ဆံု ႏြဲသြားပါဦးလား” တဲ့ဗ်ာ။
ကဲဒါကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ထမင္းတစ္နပ္ပါပဲ။
ကိုေအာင္သန္းခမ်ာသူ႕အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့သူ႕ဇနီးသည္ကို “တို႔ေတြပိုက္ဆံပိုရင္ ငါ့ညီေအာင္ဆန္းတို႕အိမ္ကိုမွ်ေပးလိုက္ပါဦးကြာ ငါ့ညီကဒီနိုင္ငံမွာဘုရင္ခံျပီးရင္ သူကအာဏာအရွိဆံုး ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ပါကြာ သူ႕ထမင္း၀ိုင္းကိုၾကည့္ျပီး ငါစိတ္ေတြမေကာင္းလြန္း လို႕ပါ”ဟုဆို၍
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထမင္း၀ိုင္းကေလးကို ျပန္ျမင္ေယာင္ကာေျပာျပေနရင္း မ်က္ရည္ပင္၀ဲမိပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာဖူးတဲ့စကားေလးတစ္ခြန္းကိုျပန္မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါဦးမယ္
“နိုင္ငံအက်ိဳးကိုေဆာင္ရြက္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ဟာမြဲသထက္မြဲဖို႕ပဲရွိတယ္၊ခ်မ္းသာသထက္ခ်မ္းသာလာရင္ေတာ့ အဲ့ဒါ နိုင္ငံနဲ႕ျပည္သူကိုခုတံုးလုပ္ျပီး ကိုယ္က်ိဳးရွာေနတဲ့ေအာက္တန္းက်စိတ္ဓာတ္ပိုင္ရွင္ လူလိမ္ အတၱသမားေတြပဲ”
ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါဦးမည္။
ရံုးသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္တစ္ျပိဳင္နက္ စားပြဲေပၚတြင္ပံုေနေသာအလုပ္ပံုၾကီးႏွင့္ အေရးၾကီး နိုင္ငံ့တာ၀န္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ေနရသည္ျဖစ္၍ ေန႔လည္စာကိုပင္ မြန္းလြဲႏွစ္နာရီထိ စားဖို႕ပင္ သတိမရနိုင္ပဲ ျဖစ္ေနပါသည္။ မနက္ပိုင္းကလဲ စားေနက်ပဲျပဳတ္နဲ႕နံျပားေလးကိုစားျပီး ရံုးတက္ခဲ့ရပါသည္။
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန႔လည္ထမင္းစားဖို႕ေတာ္ေတာ္ေလးအခ်ိန္လြန္ေနပါျပီစားျပီးမွပဲဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ပါလားဗိုလ္ခ်ဳပ္ရယ္” ဟု ေမာင္ေန၀င္းက စိုးရိမ္တၾကီးေျပာေနရွာသည္။ ထိုကဲ့သို႕ သတိေပးလိုက္မွပင္ ထမင္းစားဖို႔သတိရျပီး
“ေဟ ဟုတ္လား ဒါဆိုလဲ အိမ္ျပန္စားတာေပါ့”
“အျပင္မွာ မိုးေတြအရမ္းရြာေနပါတယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကၽြန္ေတာ္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို တယ္လီဖုန္းဆက္ျပီး မွာေပးပါ့မယ္ ဧည့္ခန္းထဲမွာပဲ သံုးေဆာင္လိုက္ပါလား”
“ဆိုင္ကို မွာစားရင္ ငါပိုက္ဆံကုန္မွာေပါ့ ဒီလအတြက္ ငါျပတ္ေတာ့မယ္၊ မျဖစ္ပါဘူး အၾကည္ လက္ရာေလးပဲ အိမ္ျပန္ေလြးလိုက္ပါေတာ့မယ္ကြာ” ဟုေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕ ထထြက္လာခဲ့ပါသည္။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ မိုးရြာၾကီးထဲ ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႕အိမ္ျပန္လာခဲ့ပါသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သားသမီးသံုးေယာက္ရဲမ်က္ႏွာေလးေတြျမင္ေတာ့လဲ ႏြမ္းခဲ့သမွ် လန္းလာပါေတာ့သည္။
“အၾကည္ေရ ထမင္းစားဖို႔ ျပင္ပါဦးကြာ ”
“အဆင္သင့္ပါပဲရွင္၊ကိုေအာင္သန္းလဲ ေရာက္ေနတယ္ ”
ကိုေအာင္သန္းအေနနွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထမင္းစားခ်ိန္မွာ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ေရာက္ေနေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စားမည့္ထမင္း၀ိုင္းကို ၾကည့္လိုက္မိပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေနနွင့္ ဤထမင္း၀ိုင္းျပင္ဆင္ထားပံုမွာ မထူးဆန္းလွပါ။ သို႕ေသာ္လဲ ကိုေအာင္သန္းအတြက္မူ ေတာ္ေတာ္ေလးကို မွင္သက္အံ့ၾသမိသြားျပီး ရင္ထဲမွာ စို႔ခနဲျဖစ္သြားကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အားေတာ္ေတာ္ေလး သနားသြားမိကာ ပိုျပီးေတာ့လဲ ေလးစားသြားပါေတာ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္စားမယ့္ထမင္း၀ိုင္းမွာ ထမင္းတစ္ပန္းကန္ႏွင့္ ဟင္းတစ္ခြက္သာပါ ပါသည္။ထိုဟင္းမွာလဲ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာမဟုတ္ လက္တစ္ဆစ္မရွိတရွိ ၀က္အူေခ်ာင္းေၾကာ္ကေလးငါးဖတ္သာျဖစ္ပါသည္။
အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ နိုင္ငံတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနရသည္မို႕ မိသားစုႏွင့္အတူေနရသည္ဆိုသည္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ရွားပါသည္။
ဤကဲ့သို႕ထမင္းစားခ်ိန္တြင္သာဖခင္အနားကပ္ရရွာေသာ သားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္သမီးေလးခမ်ာ တီတီတာတာႏွင့္ထမင္း၀ိုင္းနားတြင္ရွိေနပါသည္။
ဒီလိုနဲ႕ စ စားေတာ့မည္ ဟန္ျပင္လိုက္သည္တြင္ သမီးေလး ေအာင္ဆန္းဆုၾကည္က “သမီးကိုတစ္ခုေလာက္”ဒီၤလိုနဲ႕တစ္ဖက္ေရာ့သြားျပန္ပါေကာ
ကဲသမီးေလးကိုေကၽြးလိုက္ေတာ့ ေအာင္ဆန္းလင္းကလဲ “သားကိုလဲ ေကၽြးပါဦး” ကဲ ၀က္အူေခ်ာငး္ေလး သံုးဖတ္သာက်န္ပါေတာ့သည္။
“သားကိုေကာ မေကၽြးေတာ့ဘူးလားေဖေဖ” ကဲ ဒီလိုဆိုေတာ့ ႏွစ္ဖတ္ပဲက်န္ေတာ့တာေပါ့။
ဒီ၀က္အူေခ်ာင္းေလးႏွစ္ေခ်ာင္းထဲက်န္ေတာ့တာေတာင္ “အစ္ကိုကၽြန္ေတာ္နဲ႕အတူလက္ဆံု ႏြဲသြားပါဦးလား” တဲ့ဗ်ာ။
ကဲဒါကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ထမင္းတစ္နပ္ပါပဲ။
ကိုေအာင္သန္းခမ်ာသူ႕အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့သူ႕ဇနီးသည္ကို “တို႔ေတြပိုက္ဆံပိုရင္ ငါ့ညီေအာင္ဆန္းတို႕အိမ္ကိုမွ်ေပးလိုက္ပါဦးကြာ ငါ့ညီကဒီနိုင္ငံမွာဘုရင္ခံျပီးရင္ သူကအာဏာအရွိဆံုး ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ပါကြာ သူ႕ထမင္း၀ိုင္းကိုၾကည့္ျပီး ငါစိတ္ေတြမေကာင္းလြန္း လို႕ပါ”ဟုဆို၍
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထမင္း၀ိုင္းကေလးကို ျပန္ျမင္ေယာင္ကာေျပာျပေနရင္း မ်က္ရည္ပင္၀ဲမိပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာဖူးတဲ့စကားေလးတစ္ခြန္းကိုျပန္မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါဦးမယ္
“နိုင္ငံအက်ိဳးကိုေဆာင္ရြက္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ဟာမြဲသထက္မြဲဖို႕ပဲရွိတယ္၊ခ်မ္းသာသထက္ခ်မ္းသာလာရင္ေတာ့ အဲ့ဒါ နိုင္ငံနဲ႕ျပည္သူကိုခုတံုးလုပ္ျပီး ကိုယ္က်ိဳးရွာေနတဲ့ေအာက္တန္းက်စိတ္ဓာတ္ပိုင္ရွင္ လူလိမ္ အတၱသမားေတြပဲ”
ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါဦးမည္။
No comments:
Post a Comment