ဧျပီလ ၇ ရက္ေန႔
လာ ခဲ႕တာလည္း ၃ ႏွစ္ျပည္႕ျပီေပါ႔...။ ဒီေန႔ေတာ႕ ထူးထူးျခားျခားသတိရေနမိ တာ အေဖ႔ကုိ ပါ…။ ေလာ
ကၾကီးထဲမွာ ေမေမ မရွိေတာ႕ ေပမယ္႔ အေဖ ကေတာ႕ ရွိေနပါေသးတယ္…။ ဒါေပမယ္႔ ေမေမနဲ႕ ပတ္
သက္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႕အေဖ႕ ၾကား ေတာ္ေတာ္ေလးေသြးေအးေနသလုိ အဆင္မေျပတဲ႕ မိသားစုျပႆ
နာေလးေတြ ေၾကာင္႕လည္း သား အဖခ်င္း သိပ္ျပီး ေႏြးေႏြး ေထြးေထြး မရွိလွပါ ဘူး…။ အေမခ်စ္တဲ႕ သား
ပီပီ အေဖ႕အေပၚ ေမေမနဲ႕ပတ္သက္လုိ႔ အတုိက္အခံ ေလး ေတြ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္တတ္ပါတယ္...။ ေနာက္
ထပ္ ဘ၀မွာ နာက်ည္းမိ တာကေတာ႕အေဖ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမ ေတြ နဲ႕ အေမ႔ကုိ ထားခဲ႕ျပီး ေနာက္
အိမ္ေထာင္ျပဳ သြားခဲ႕တာပါပဲ…။ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ေမာင္ႏွမေတြ ၀မ္းမနည္း ခဲ႕ပါ ဘူး… ။ အေမရွိရင္ ကၽြန္
ေတာ္ တုိ႔ေမာင္ႏွမေတြ အတြက္ လုံျခဳံ ေႏြးေထြးပါတယ္…။ အေဖ မရွိေတာ႕ တဲ႕ ဘ၀ မွာ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔မိ
သားစု ဘ၀ေတြ လည္းအခ်ိန္ အတုိင္းအတာ တခုထိ တည္ျငိမ္မႈ မရခဲ႕ပါဘူး…။ ဒါေပမယ္႕ေမေမ႕ကုိေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ေမာင္ႏွမ ေတြ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္၊ အေဖ နဲ႕ ေနခဲ႕စဥ္ကထက္အစစအရာ ရာ သာေအာင္
ထားႏုိင္ခဲ႕ပါတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘ၀မွာ လူမခ်မ္းသာေပမယ္႔ စိတ္ခ်မ္းသာတဲ႕၊ သာယာတဲ႕၊ အမ်ားက
အားက်ရ တဲ႕ မိသားစုဘ၀ေလးအျဖစ္ရပ္တည္ႏုိင္ ခဲ႕ပါတယ္… ။ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက အေဖက ကၽြန္
ေတာ္ တုိ႔ ဘ၀ထဲမွာ မရွိေတာ႔ တာပါ…။ အေဖ႕ ကုိ လုံး၀ေမ႔ေနခဲ႕တယ္ ဆုိရင္လည္း မမွားပါ ဘူး…။ ကၽြန္
ေတာ္ အထက္ က အကုိ ၾကီး နဲ႕ .သူ႕ေအာက္က မမ ကေတာ႔ အေဖ႕ သတင္းေလးေတြ ယူယူလာတတ္ေပ
မယ္႔ ဘယ္ ေတာ႕ မွ ကၽြန္ေတာ္႕ ေရွ႕မွာ မေျပာၾကပါ ဘူး…။ ကၽြန္ေတာ္႔ အေၾကာင္းသိထားလုိ႔ပါ…။ ကၽြန္
ေတာ္ နဲ႕ အေဖ႕ရဲ႕ အေၾကာင္းကုိသူတုိ႔ အသိဆုံးမုိ႔ ပါ…။ အိမ္ရဲ႕ စား၀တ္ေနေရး ၀င္ေငြ ကုိ ေမာင္ႏွ ေတြ
အားလုံး၀ုိင္းရွာၾကပါတယ္. .။ ဒါေပမယ္႔အဓိက စီးပြားရွာတဲ႕သူကကၽြန္ေတာ္ပါ…။ ကၽြန္ေတာ္က အကုိ နဲ႕
မမ ကုိသက္ေတာင္႔သက္ သာ အလုပ္ေလးေတြ နဲ႕ ပုံမွန္၀င္ေငြရေအာင္ပဲရွာေစခဲ႕ပါတယ္..။ ကုိယ္တုိင္
ကေတာ႕ သူ တုိ႔ထက္ပုိျပီး ၾကိဳးစားခဲ႕ရပါတယ္၊ အပင္ပန္းခံခဲ႕ ပါတယ၊္ အလုပ္မ်ိဳးစုံလုပ္လုိ႔ရသေလာက္
၀င္ ေငြရွာခဲ႕ပါတယ္…။ ရွာလုိ႕ရသေလာက္ကုိလည္း တ ျပားမက်န္ ေမေမ ရဲ႕ လက္ထဲကုိ အပ္တတ္ပါ
တယ္…။ လၻက္ရည္ဖုိးေလာက္သာ တခါတေလ ေမေမ႕ ဆီက ျပန္ ေတာင္း တတ္ပါတယ္…။ ေဆးလိပ္၊ အ
ရက္၊ ကြမ္း နဲ႕ ရည္းစား(မိန္းမကိစၥ) ဆုိတာလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ အ တြက္ “ေဝရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ”
မို႕ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာအသုံးေငြ လည္း ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ မလုိအပ္ ခဲ႕ပါဘူး…။ ကၽြန္ေတာ္႔အထက္က အကုိ
နဲ႕ အမ ဆုိေပမယ္႕လည္း သူတုိ႔လုပ္တာ လမ္းမမွန္ရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတတ္ပါ တယ္…။ အကုိေတြ
အမေတြအေပၚမေလးစားလုိ႔ ခံေျပာတဲ႕သေဘာနဲ႕ ေျပာတာမဟုတ္လုိ႔ လည္း အကုိၾကီး ေရာ မမ ေရာ
ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာလက္ခံတတ္ၾကပါ တယ္…။ ကၽြန္ေတာ္မွားေနရင္ သူတုိ႔ ဆုံးမ တာကၽြန္ေတာ္ လက္
ခံတတ္ပါ တယ္…။ ေမာင္ႏွမေတြအေနနဲ႕ တေယာက္ကုိ တေယာက္ထိန္းသိမ္းေပးတဲ႕သ ေဘာပါ…။ အဲ
အေဖနဲ႕ ပတ္သက္ လုိ႔သူတုိ႔ကၽြန္ေတာ္ နဲ႕ဘာမွ လာမေျပာၾကပါ ဘူး…။ ကုိယ္ကအျပတ္ေျပာ ထားလုိ႔ပါ…။
အေဖ နဲ႕ပတ္သက္ ရင္ ဘာမွ လာမေျပာဖုိ႔ ေျပာထားျပီးသားပါ…။ အေဖ အိမ္ကထြက္သြားေတာ႕ ေမေမ
တားေနရင္း နဲ႕ အရင္ဆုံး ထြက္ရွာတာ ကၽြန္ေတာ္ပါ… ။ အဲဒီအခ်ိန္ အေဖ ေနာက္အိမ္ေထာင္ မျပဳရေသးပါ
ဘူး…။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ နဲ႕ ျပန္ေနဖုိ႔ ေပါ႕...။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ၾကိဳးစားမႈ အရာအထင္ခဲ႕ပါဘူး…။ ကၽြန္
ေတာ္ရ လုိက္ရတာ ကေတာ႕ အေဖ႕ဆီက တသက္မေမ႔ႏုိင္တဲ႕ စကားေလးတခြန္းပါ…။ “ မကုိ ခ်စ္ မွ ဥ
ကုိတြယ္တာ” တဲ႕…။ ဒီစကား ေလးနဲ႕ တင္ အေဖ႔ အေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ကြယ္ျပဳလုိက္ႏုိင္ပါျပီ …။
မ ျဖစ္တဲ႕ ေမေမ႕ ကုိ မခ်စ္မွ ေတာ႕ ဥ ျဖစ္တဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြ ကုိလည္း အေဖ ဘယ္တြယ္တာ ပါေတာ႕ မလည္း ..… ။ အဲဒီထဲကေန ဘ၀ကုိ မခံခ်င္တဲ႕ စိတ္ေတြနဲ႕ ရုန္းကန္ရင္း ေမေမ႕ ေပၚကုိ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေမာင္ႏွမေတြ အခ်စ္ပုိ ခဲ႕ၾကပါတယ္…။ ေနာက္ မ်ား မၾကာခင္မွာ ေတာ႔ အေဖ ေနာက္အိမ္
ေထာင္ျပဳ သြားျပီဆုိတဲ႕ သတင္း အေဖ နဲ႕ ပတ္သက္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ဆုံးၾကားရ ျခင္းပါ…။ သူလည္း
သူ႕ဘ၀နဲ႕ သူ၊ ကုိယ္လည္းကုိယ္႕ဘ၀နဲ႕ကုိယ္ မုိ႔ ဆယ္စုႏွစ္ တခုစာေလာက္ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြား
ခဲ႕ပါတယ္…။ ေမေမ ရဲ႕က်န္းမားေရး အရမ္းစုိး ရိမ္ေနရတဲ႕ အခ်ိန္မွာေတာ႕ အေဖ႕ ရဲ႕ မိဘမ်ား ျဖစ္တဲ႕
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အဖုိးအဖြားမ်ား ထံ အသိေပးအေၾကာင္း ၾကားဖုိ႔ ေမာင္ႏွမ ေတြတုိင္ပင္ပါတယ္…။ ေမေမ နဲ႕
အေဖ အိမ္ေထာင္ကြဲသြားကတည္းက ေမေမရဲ႕ ဆႏၷအရ အေဖ႔ ရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေတြကုိ အဆက္အသြယ္ျဖတ္
ထားခဲ႕ျပီး မိသားစုေတြ ေျခရာေဖ်ာက္လုိ႔ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ စြန္ေလးမွာ မိသားစု ေလးေယာက္တအုိး တအိမ္ထူ
ေထာင္လုိ႔ေနၾကတာပါ…။ အခုေတာ႔ ေမေမရဲ႕ အေျခအေနက ေန႔လား ညလားျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ လူၾကီးေတြ
ကုိ အသိေပးသင္႕တယ္လုိ႔ အကုိၾကီး ရဲ႕အၾကံေပးခ်က္အရ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔လက္ခံခဲ႕ၾကတာပါ…။ အေၾကာင္း
ၾကားဖုိ႔ တာ၀န္ကေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ေပါ႔…။ ကားဂိတ္ေရာက္လုိ႔ ရြာကလူၾကံဳေတြ႕ ရင္စာထည္႔ေပးလုိက္မယ္
… ။ မေတြ႕ ရင္ေတာ႔ လူကုိယ္တုိင္သြားမယ္ေပါ႔…။ အမွန္ကေတာ႕ မသြားခ်င္ပါ…။ ေမေမ႕ရဲ႕ေနာက္ဆုံး
ထြက္သက္ေလးမွာ ေမေမ႕ အနားမွာ ကၽြန္ေတာ္ရွိေနခ်င္လုိ႕ပါ…။ အေဖ မရွိတဲ႕ေနာက္ ပုိင္း အလုပ္လုပ္
ရင္း မိသားစုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ခြဲ ေနရတဲ႕ အခ်ိန္ကမ်ားပါတယ္…။ အခုလည္း ကန္းရုိးတန္းသေဘၤာ လုိက္ေနရာ
ကေန နားလုိက္ျပီး ေမေမ႕ အနားမွာ ေနေနတဲ႕အခ်ိန္ပါ…။ အခုလည္းမျဖစ္မေနသြားရမယ္ဆုိ ေတာ႔
ေနာက္ ဆံတင္းတင္း နဲ႕ ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ဒလ ဖက္ကမ္းကူး သြားျပီး ကားဂိတ္မွာ ရြာကလူၾကံဳကုိရွာရပါေတာ႔
တယ္…။
ကံၾကမၼာ မ်ား အေတာ္ဆန္းက်ယ္ ပါတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ ခါးခါး သီးသီး မေတြ႕ခ်င္လွပါတဲ႕ အေဖ႔ ကုိ ရြာကုိ
သြားမယ္႔ ေနာက္ဆုံးကားေပၚမွာ သူ႔ေနာက္မိန္းမ နဲ႕ ခန္႔ခန္႔ၾကီး ေတြ႕လုိက္ရလုိ႔ပါ…။ အေဖ႕ကုိ မေမွ်ာ္လင္႕
ပဲေတြ႕ လုိက္ရေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲ ဘယ္လုိျဖစ္သြားမွန္းသိ၊ အလုိလုိစီးက်လာတဲ႕လာတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႔
ရဲ႕မ်က္ရည္ ေတြကုိ သုတ္ရင္းကၽြန္ေတာ္ လွည္႔ျပန္မယ္ အလုပ္မွာ“ လူေလး ”လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ေခၚ လုိက္
တဲ႕အေဖ႕ အရဲ႕ အ သံဟာ ကၽြန္ေတာ္႕ ေျခေထာက္ေတြကုိ တုတ္ေႏွာင္လုိက္သလုိပါ ပဲ…။ “ လူေလးဘယ္
သြားမလုိ႔လည္း ”လည္း လုိ႔ေျပာလည္းေျပာ ရင္း ကၽြန္ေတာ္႕ ပခုံးေပၚ အေဖ႔လက္ကေရာက္လာ ပါတယ္…။
ရင္ထဲမွာ ေႏြးကနဲ ခံစားလုိက္သလုိ အေဖ႕ႏႈတ္ကထြက္လာတဲ႕ “လူေလး” ဆုိတဲ႕စကားေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္
ႏွစ္သက္မိပါတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အေဖ႕ၾကားမွာ အေဖ႕ႏႈတ္ကထြက္လာတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ အေႏြး
အေထြး ဆုံးစကားေလးပါ…။ အေဖတခါ ဘူးမွ ကၽြန္ေတာ္႔ အေပၚဒီလုိ ျငင္ျငင္သာသာ မေခၚဖူးတဲ႕ စကားပါ
…။ အဲဒီအခ်ိန္ မွာ အိပ္ယာထဲက ေ၀ဒနာခံ စားေနရတဲ႕ ေမေမ႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာကုိ ျမင္လုိက္ရေတာ႕ ခုန အေဖ
နဲ႕ ပတ္သတ္တဲ႕သာယာမႈေလးေတြဟာရုတ္ ျခည္း ပဲ အေငြ႕ပ်ံ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္…။ “ရြာသြားမ
လုိ႔လား လူေလး… အေဖတုိ႔လည္း မင္းအဖုိးေတြ အဖြားေတြကုိ သြားကန္ေတာ႔ မလုိ႔… သန္းသန္း ေရာ ေန
ေကာင္း” ဆုိတဲ႕စကားေတြအေဖေျပာပါေတာ႔ တယ္..။ အေဖအဲလုိေျပာေလ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္ေတြ
က်ေလပါ…။ သန္းသန္းဆုိတဲ႕ ေမေမ႕ ရဲ႕နာမည္ကုိ အေဖေျပာေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္႕ ရင္ထဲဆုိ႔ေလပါ… ။ တခ်ိန္တုန္းကေတာ႕ ႏွစ္ေယာက္တစ္ဘ၀ ေရႊလက္တြဲလုိ႔တစ္အုိးတစ္ အိမ္ထူေထာင္ လုိ႔၊ ရင္ခ်င္းဆက္ ေက်ာ
ခ်င္းကပ္ခဲ႕တဲ႕ အရင္းအႏွီးဆုံးသူေတြျဖစ္ခဲ႕ၾကေပမယ္႔ အခုေတာ႕ တ စိမ္းေတြ လုိပါလားလုိ႔ ေတြးရင္း
“မကုိ မခ်စ္ေတာ႔တဲ႕ အေဖ… ဥေတြျဖစ္တဲ႕ ငါတုိ႔ေတြကုိပုိျပီးစိမ္းကားေနႏိုင္တာေပါ႔”ဆုိျပီးလည္း စိတ္မ
ေကာင္းျဖစ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕မ်က္ရည္ေတြလည္း အတားအဆီး မရွိ က်ခ်င္တုိင္းက်ေနပါ ေတာ႕တယ္… ။
အေျခအေနကုိ ရိပ္မိတဲ႕ အေဖက ခပ္လွမ္းလွမ္းက သူ႕မိန္းနဲ႕စကားခဏေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ ဆီ ေရာက္လာ
ခဲ႕ပါတယ္ …။ “ လူေလးလာ အေဖတုိ႔ လၻက္ရည္ဆုိင္မွာ သြားစကားေျပာရေအာင္”ေျပာ ျပီးေရွ႕ ကေနဦး
ေဆာင္သြားပါတယ္…။ အေဖ႕ကုိ ေျပာခ်င္တဲ႕ စကားေတြ ရင္ထဲမွာအျပည္႕မုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေပါက္ကြဲ ေတာ႔
မယ္ဆုိတာ အေဖသိပုံရပါတယ္…။ လၻက္ရည္မွာျပီး အရင္စကားစတာ အေဖပါ…။“ လူေလးအခုဘာလုပ္ ေန
လည္း၊ အကုိ နဲ႕ မမ တုိ႔ေရာဘာလုပ္လည္း၊ မင္းအေမေရာ ေနေကာင္းလား၊ အခုရြာကုိအလည္သြားမွာလား
၊ စား၀တ္ေနေရးေတြေရာအဆင္ေျပလား၊ ဘယ္လုိေျဖရွင္းၾကလည္း၊ အခုဘယ္မွာေနလည္း” စျဖင္႔သူသိခ်င္
တဲ႕ လည္း ေပါင္းမ်ားစြာကုိ မ်က္ရည္ေတြသုတ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္အေျဖေပးလုိက္တာကေတာ႔“ ေမေမေသ
ေတာ႕မယ္ အေဖ…။ ေန႔လားညလားပဲ၊ ဒါေၾကာင္႕ အေဖ႕အမ်ိဳးေတြသိရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လာအ
ေၾကာင္း ၾကားတာ…။ ေတာ္ၾကာေသတာေတာင္ အေၾကာင္းမၾကားရေကာင္းလားဆုိျပီး အပစ္တင္ခံရမွာ
စုိးလုိ႔ပါ…။ အေဖ မရွိထဲက အားလုံးနဲ႕ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ျပီး ကုိယ္႕ဘ၀ကုိယ္ရပ္တည္ေနတာပါ အေဖ
…။ ဘယ္သူ႕ အေထာက္အပံ႕၊ ဘယ္သူ႕အားကုိးမွ မပါဘူး အေဖ…။ အခုလာတာလည္း အသိေပးယုံ သက္
သက္ပါ အေဖ ။ ဘာအကူအညီ အေထာက္ပန္႔မွ ေမွ်ာ္ကုိးျပီး လာတာမဟုတ္ဘူး အေဖ…။ အခုလည္း ကၽြန္
ေတာ္ ရြာကလူၾကဳံကုိ လာရွာတာ ပါ…။ အေဖ႕နဲ႕ အေဖ႕ေနာက္ မိန္းမကုိ အခုလုိေတြ႕လုိက္ရေတာ႔
အေမ႔အတြက္ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ ခံျပင္း မိတယ္ အေဖ…။ အမွန္ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္အခု အေဖနဲ႕ စ
ကားေတာင္မေျပာခ်င္ ဘူးအေဖ…။ ဒါေပ မယ္႕ ေမေမ႕ ရဲ သတင္းေလးကုိ ေတာ႕အေဖ႕ရဲ႕ အမ်ိဳးေတြဆီ
အေဖကုိယ္တုိင္ပဲ ယူသြားေပးလုိက္ပါ…။ လာ ခ်င္တဲ႕ သူေတြလာလုိ႔ရပါတယ္ လိပ္စာလည္းေရးထား ပါ
တယ္...။ လာရင္လည္းလက္ခ်ည္း ပဲလာပါလုိ႔ ေျပာ လုိက္ပါ အေဖ…”ကၽြန္ေတာ္ေျပာလည္း ေျပာအသင္႔ပါ
လာတဲ႕စာအိတ္ေလးလည္း စားပဲြဲေပၚတင္လုိက္ပါ တယ္…။ စာအိတ္ေလးကုိ အေဖ ေတြေတြေလးၾကည္႔ ေနရင္းသူ႕ လက္ကုိင္အိတ္ေလးထဲက ငါးေထာင္ တန္တအုပ္ ကၽြန္ေတာ္႕ လြယ္အိတ္ထဲထည္႔လုိက္ပါတယ္…။
ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းပဲ အေဖ႔ ရဲ႕ေငြေတြျပန္ေပးျပီး “ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔အတြက္ေငြမလုိပါ ဘူးအေဖ… အေဖ႕ေငြ
ေတြ အေဖသာျပန္ယူသြားပါ… ေၾသာ္ အေဖ႕အမ်ိဳး ေတြ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အိမ္ကုိ လာခ်င္ရင္ လာလုိ႔ရပါတယ္
အေဖ… ဒါေပမယ္႔ အေဖေတာ႕မလာပါနဲ႕ဗ်ာ… ေမေမ ရဲ႕ေနာက္ဆုံး အခ်ိန္ေလးမွာ စိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္
လုိ႔ပါ အေဖ… ”ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလည္းေျပာျပန္လည္းျပန္ခဲ႕ပါ တယ္…။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ အကုိၾကီး နဲ႕
မမက ရြာကလူၾကံဳနဲ႕ေတြလား စာေပးလုိက္လားဆုိတဲ႕ အေမးကုိ ေမေမ႕ ကုိၾကည္႔ရင္း ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းျငိမ္႕.လုိသာ အေျဖေပးလုိက္ပါတယ္…။ အေဖနဲ႕ေတြ႕ခဲ႕ေၾကာင္း ေတာ႕ကၽြန္ ေတာ္ မေျပာလုိက္ပါ…။
ေမေမ႔ ရဲ႕သတင္း ကုိ ေမေမသိပ္မုန္းေန တဲ႕ အေဖသာသူ႕ေဆြမ်ိဳးေတြဆီကုိယူသြားခဲ႕မွန္းသိသြားရင္
အေသေတာင္ေျဖာင္႕ပါမလားဆုိျပီး ေမာေနတဲ႕ ေမေမ႕ကုိ ၾကည္႔ရင္း ကၽြန္ေတာ္မ်က္ရည္ေတြသာတသြင္
သြင္စီးက်ေနမိ ပါေတာ႕ တယ္…။ မေမွ်ာ္လင္႔ပဲ အေဖနဲ႕ ဆုံေတြ႕လုိက္ရလုိ႔စိတ္ထဲမွာလည္းပုိ၀မ္း နည္း
မိေနတာလည္းပါတာ ေပါ႔…။
ေမေမ႕ရဲ႕ ဆႏၷအရေရာ၊ ဆရာ၀န္ရဲ႕“ သားတုိ႔ရဲ႕အေမ ကုိစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္သာထားလုိက္ပါ… သားတုိ႔
အေမ ရဲ႕ဆႏၷကုိေနာက္ဆုံးအၾကိမ္ သားတုိ႔လုိက္ေရာေပးလုိက္ပါ၊ သူ႕ရဲ႕ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ကုိေရာက္ေနပါျပီ
” ဆုိတဲ႕ ဆ ရာ၀န္ရဲ႕ တုိက္တြန္းခ်က္ေၾကာင္႕ေမေမ႕ရဲ႕ေနာက္ဆုံးခရီးကုိ အိမ္မွာ ပဲ အဆုံးသတ္ဖုိ႔ကၽြန္
ေတာ္ တုိ႔ ေမာင္ႏွမ ေတြ တုိင္ပင္ျပီး ေမေမ႔ ကုိ အိမ္မွာ ပဲထားလုိက္ပါေတာ႕တယ္… ။ ဒီေန႔ေတာ႕ အရင္ေန႔ေတြ ကထက္စာရင္ေမေမ နည္း နည္း ပုိ လန္း ေနပါတယ္ ၊ ခါတိုင္းေန႔ေတြဆုိရင္ အစာေတာင္မ၀င္ခ်င္ တဲ႕
ေမေမ ဒီေန႔ ၾကက္သားစြတ္ေတြဘာ ေတြေသာက္ေနတာၾကည္႔ ျပီးကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေမာင္ႏွမေတြ ေတာ္ေတာ္
ေလး ၀မ္းသာ ေနၾကတာပါ…။ ဆီကုန္လုိ႔ ျငိမ္းေတာ႕မယ္႕ မီးဇာ မီးပုိေတာက္ တဲ႕ သေဘာကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔
မသိခဲ႕လုိ႕ေပ်ာ္ခဲ႕ၾကတာပါ…။ မၾကာခင္ ေမေမကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြကုိ ထာ၀ရ ခြဲသြားေတာ႔မယ္ဆုိ
တာ သတိမထားမိၾကလုိ႔ ေပ်ာ္မိတာပါ…။ ဒီလုိနဲ႕ ညဖက္ မွာ ေမာင္ႏွမေတြ ေမေမ႕ကုိအလွည္႕က်ေစာင္႕
ရင္း မနက္လင္း ခါနီး ၄ နာရီအခ်ိန္ေလာက္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ လက္ေပၚမွာတင္ ေမေမ ညင္ညင္သာသာ
ေလးအသက္ ထြက္ လုိ႔ ဘ၀တပါး ကုိကူးေျပာင္း သြားခဲ႕ပါတယ္…။ အကုိၾကီးနဲ႕မမကုိ နႈိးျပီး ေမေမ႔ ကုိ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕႔ ေမာင္ႏွမေတြၾကိဳးစားေခၚေနပါေသာ္လည္း ေမေမ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ အသံကုိမၾကား ႏုိင္
ေတာ႕ ပါ ဘူး…။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ငုိသံေၾကာင္႕ ေဘးအိမ္ေတြကလူၾကီးေတြေရာက္လာျပီးလုိအပ္တာေတြ စီစဥ္
ေပးၾကပါတယ္… ။ ဘ၀မွာ အားအငယ္ဆုံးအခ်ိန္ပါ။ ေမာင္ႏွမသုံးေယာက္ တေယာက္က ငုိရင္ တေယာက္
က ေခ်ာ႕လို္က္နဲ႕ လူတုိင္းၾကံဳေတြ႕ရတဲ႕ ပရိေဒ၀မီးကုိ ပူေလာင္ခံစားေနတဲ႕ အခ်ိန္ပါ…။ အခ်ိန္တန္ရင္ အား
လုံးဒီလမ္းကုိ သြားရမယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္သိထား နားလည္ေပမယ္႕ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘ၀ထဲကေန ေမေမ
ထြက္သြားတာအရမ္းေစာပါေသးတယ္...။ ေမေမဆုံးတဲ႕ အခ်ိန္ အသက္ ၄၈ ႏွစ္ပဲရွိပါေသးတယ္..။ ေမေမ႔
ကိစၥအတြက္ လုိအပ္တာ ေလးေတြ လုပ္ေနရင္း၊ ေမေမ႕ ကုိသတင္းေမးဖုိ႔ေရာက္လာတဲ႕ အေဖ႕ေဆြမ်ိဳး
တအုပ္ လည္း လူမမာသ တင္းမေမး လုိက္ရပဲ ေမေမ႕ အသုဘနဲ႕တန္းေတြတာပါပဲ…။ ေမေမ႕ ကိစၥ ကုိသူ
တုိ႔၀ုိင္း၀န္းလုပ္ခ်င္ေပမယ္႕ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမ ေတြလက္မခံတာေၾကာင္႕အဖြားကစလို္႔ဘၾကီး၊ ဘေထြး
ၾကီးေတာ္ေတြစိတ္မေကာင္းစြာျဖင္႔ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေမာင္ႏွမေတြကုိ လြတ္ထားလုိက္ၾကပါတယ္… ။ ေမေမ႕ကုိ
သျဂိဳလ္ မဲ႕ေနမွာေတာ႔ အေဖ ေရာက္လုိ႔ လာ ပါတယ္… ။ အရင္ဆုံးေပါက္ကြဲျပီး အေဖ႕ ကုိ အိမ္ထဲမ၀င္ဖုိ႕
ေမေမ႕ အေလာင္းနား မကပ္ဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလးေျပာ ေနမိပါတယ္…။ အေဖကလည္း ကၽြန္ေတာ္
ေဒါသျဖစ္ေနမွန္းသိလုိ႔ အိပ္တြင္း ကုိမ၀င္ပါ..။ မမ ကေတာ႕မိန္း ကေလးမုိ႔ အေဖ႕ကုိျမင္တာနဲ႕ ေျပးဖက္ျပီး
ခ်ဳံးပြဲခ်ငုိလုိ႔ ေနပါျပီ…။ အကုိၾကီးကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ ကုိ ဖတ္ရင္း အေဖ႔ ကုိ လာခြင္႕ျပဳလုိက္ပါ ညီေလးရာ
လုိ႔လာေျပာသလုိ အဖြားကလည္း လာျပီးႏွစ္သိမ္႕ေနတာမုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ အေလွ်ာ႔ ေပးလုိက္ရပါျပီ…။ ပတ္
၀န္းက်င္က လူေတြကေတာ႕အားလုံးအံၾသ သြားၾကတာေပါ႔…။ အား လုံးသိတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔အေဖ ဟာ
ေသသြားျပီဆုိတာေလ…။ ေဆြမရွိ မ်ိဳးမရွိ မိသားစုေလးေယာက္ကုိ သိထား တဲ႕ သူတုိ႔ေတြ အရွင္လတ္လတ္
အေဖနဲ႕ အမ်ိဳးေတြ ေတြ႕သြားေတာ႕ အံၾသမွာေပါ႔…။ ေမေမ႕ကိစၥ ျပီးလုိ႔ အေဖကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေမာင္ႏွမေတြ
ဆီကုိ မၾကာမၾကာလာတတ္ေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေတာ႕မွ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆုိင္ခဲ႕ ပါ…။ ဒီလုိ နဲ႕ အ
ခ်ိန္ေတြ တေရြ႕ေရြ႕ကုန္ဆုံးသြားျပီး အကုိၾကီးလည္း မြန္ျပည္နယ္မွာ တာ၀န္ထမ္း ေဆာင္း ရင္း အိမ္ေထာင္
ရက္သားက် သြားခဲ႕ သလုိ မမလည္း အိမ္ထာင္ျပဳသြားခဲ႕ပါျပီ…။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အကုိေတြ အမေတြ
မရွိေတာ႕ ဘ၀ကပုိျပီး အထီး က်န္ဆန္လာပါတယ္….။ မမ နဲ႕ လုိက္ေနရင္း မမ အမ်ိဳးသားလုပ္တဲ႕ေဆာက္
လုပ္ေရး ကုမၼဏီတခုမွာ ၀င္လုပ္ရင္း မမ ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း နဲ႕ အေၾကာင္းပါခဲ႕ ပါတယ္… ။ အတြင္းသိ အ
ဆင္းသိ တေယာက္အေၾကာင္း တေယာက္သိထားတာ မုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔အိမ္ေထာင္ေရးဟာ သာယာလွ
ပါတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္ျပည္ပကုိအလုပ္ ထြက္လုပ္ျဖစ္ ဖုိ႔ အခြင္႔အေရးေလးေပၚလာတာ မုိ႔ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္
ဧျပီလေလာက္မွာ ျမန္မာ ျပည္ကေနတေယာက္ ထဲထြက္ခဲ႕ပါတယ္ … ။ ေရာက္စေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး
ရုန္းကန္ၾကိဳးစားခဲ႕ရတာေတာ႕ျပည္ပေရာက္ဖူးတဲ႕သူတုိင္းသိ ၾကမွာပါ…. ။ ၄ ႏွစ္ေလာက္ေနျပီး မွ အမ်ိဳးသ
မီး ကုိ ေခၚလုိက္ပါတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သုံးႏွစ္ေလာက္အတူေနေတာ႔ ကၽြန္ ေတာ္႕ အမ်ိဳးသမီး မွာသား
ဖုိးသား ေလးကုိ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ႏုိင္ခဲ႕ပါတယ္…။ အဲဒီအခ်ိန္အထိ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာင္း လည္းေသး
သ လုိ ဘာ ခံစားခ်က္မွ လည္းမရွိေသးပါဘူး…။ အခ်ိန္မွန္ေဆးခန္းသြားျပရ၊ လုိအပ္တဲ႕ က်န္းမာေရးေစာင္႕
ေရွာက္ မႈ႕ ေလး ေတြလုပ္ရ၊ အမ်ိဳးသမီးက က်န္းမာေရးေၾကာင္႕ဗုိက္ခြဲထားဖူးေတာ႕ ရုိးရုိးေမြးဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္
တာ မုိ႔ ဗုိက္ခြဲေမြးဖုိ႔ ပဲ စီစဥ္ရပါေတာ႔ တယ္… ။ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ေနစဥ္မွာ မိခင္အေနနဲ႕ စားတာ၊ ေသာက္
တာ၊ ေနတာထုိင္တာ၊ သြားတာလာတာကစလုိ႕ အစစအရာရာ ဂရုစုိက္ရတာကုိ ၾကည္႔ျပီး ေမြးသမိခင္ မိခင္
မ်ားရဲ႕ၾကီး မားလွတဲ႕ ေမတၱာ ေတြ ကုိ ပုိျပီးနားလည္ခံစားရပါတယ္… ။ ဇနီးသည္မွာ က်န္းမာေရးေၾကာင္႕
အရင္ကဗုိက္ခြဲထားဖူးတဲ႕ခ်ဳပ္ရုိးေၾကာင္႕ အခုလည္းဗုိက္နာတဲ႕အခ်ိန္ထိ ေအာင္ မေစာင္႕ပဲ ေမြးရမယ္႕
ရက္ ထက္ေစာျပီး ေမြးဖုိ႔ ဧျပီလ ၇ ရက္ေန႔ကုိ ဒိတ္ေပးထားပါတယ္…။ ေမြးခန္း၀င္ခ်ိန္ ေဒသ စံေတာ္ခ်ိန္မ
နက္ ၇ နာရီလုိ႔ေျပာထားေပမယ္႕မနက္ ၆ နာရီခြဲ ေလာက္ ထဲကေနခြဲခန္းထဲသြင္းသြားလုိက္တာမနက္ ၈
နာရီထုိးခါ နီး မွခြဲခန္းက ျပန္ထြက္လာပါတယ္…။ ဇနီးသည္ကုိၾကည္႔ေတာ႕အားနည္းေနသလုိ မ်က္ႏွာက
လည္း မေကာင္းလွပါ..။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တခါမွ မခံစားရဘူးတဲ႕ ေ၀ဒနာကုိ စျပီးခံစားရပါျပီ…။ ဇနီးသည္
သာခြဲခန္းကေနထြက္လာ တာ ကေလးကတခါထဲ ပါမလာ…။ ခ်က္ခ်င္းလုိက္ေမးခ်င္ေပမယ္႔ အမ်ိဴးသမီးက
ေတာ္ေတာ္ အားနည္းေနတာမုိ႔ ဆရာ၀န္က စကားမ ေျပာပါနဲ႕ အုန္းဆုိေတာ႔ ေမးလုိ႔ကမရ…။ ဒီအခ်ိန္ကၽြန္
ေတာ္ စိတ္ပူေနတာ ဇနီးသည္မဟုတ္..။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ ပူေနတာ ကၽြန္ေတာ္မျမင္ရေသးတဲ႕ သားေလးပါ…
။ ေဆးရွိန္ နဲ႕မိွန္းေနတဲ႕ ဇနီး ကုိသူငယ္ခ်င္း ရဲ႕ဇနီးေလးက ေစာင္႕ေပးေနတာမုိ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕
သူငယ္ခ်င္း ကုိရဲတုိ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဇနီးကုိ တာ၀န္ယူခြဲေမြးေပးတဲ႕ ဆရာ၀န္ကုိ ရွာရ ပါေတာ႔ တယ္…။ ေမြး
ကင္းစ ကေလးေတြထားတဲ႕ အေဆာင္ ထဲမွာ ဆရာ၀န္ကုိေတြ႕လုိက္ရ ေတာ႔ အေျပးအ လြားသြားေမးမိပါ
တယ္… ။ ကေလးက ေမြးရမယ္႔ အခ်ိန္မတုိင္မွီ ခြဲေမြးလိုက္ရတာ မုိ႔အသက္ ေကာင္းေကာင္း မ ရႈႏုိင္ေသး
လုိ႔ ေအာက္စီဂ်င္ ေပးထားရပါတယ္..။ စိတ္မပူပါနဲ႕ေနာက္ ၃ ရက္ေလာက္ဆုိ ေကာင္သြားမွာပါ လုိ႔ဆုိျပီး
ကေလးထားတဲ႕ အခန္းကုိလမ္းညြန္လုိက္လုိ႕ကၽြန္ေတာ္ သြားၾကည္႔လုိက္ပါတယ္ … ။ ေတြ႕လုိက္ရတဲ႕ ျမင္ကြင္းက ကၽြန္ေတာ္႔ ရင္ထဲ မွာစုိ႔သြားသလုိ မေမွ်ာ္လင္႔ပဲ သားသမီးနဲ႕ပတ္သက္ တဲ႕ပထမ ဦးဆုံး မ်က္ရည္
ေတြကၽြန္ေတာ္႕မ်က္ႏွာေပၚမွာ က်လာပါေတာ႔ တယ္…။ ကုိယ္႕ရင္ ေသြး နီတာရဲ ေလးကုိ ဖန္ ေပါင္းေခ်ာင္
ေလးထဲမွာ ထည္႔ျပီး ႏွာေခါင္း၊ လက္ နဲ႕ ခ်က္ေနရာေတြမွာ ပုိက္ေတြနဲ႕ျမင္မ ေကာင္းေအာင္ ထုိး တာကုိ
ျမင္ လုိက္ရေတာ႕ ဖခင္တေယာက္အေန နဲ႕ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ခံ စားလုိက္ရသလုိ မ်က္
ရည္ေတြကလည္းထိမ္းလုိ႔မရေအာင္ က်လာမိပါတယ္…။ စိတ္ထဲမွာလည္း ငါ႕သားေလးအသက္မွ ရွင္ ႏုိင္ပါ႕
မလားဆုိတဲ႕ ဖခင္တေယာက္ရဲ႕ စုီးရိမ္စိတ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ ကုိေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေပးေနပါျပီ …။ ေမေမ
ဆုံးတုန္းက ၀မ္းနည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္တာ ကတမ်ိဳး၊ အခုကုိယ္႔ရင္ေသြးေလးကုိ အခုလုိ အေျခအေန နဲ႕
ျမင္ လုိက္ရလုိ႔ ၀မ္းနည္းစိတ္ထိခုိက္ရတာက တမ်ိဳး ပါ… ။ ကုိယ္႔ရင္ေသြး အေသြးအသားမုိ႔ထင္ပါရဲ႕ ကၽြန္
ေတာ္သားနဲ႕ပတ္ သက္ျပီးေတာ္ေတာ္ေလး ၀မ္းနည္းေန မိပါတယ္…။ ေမေမ ဆုံးတုန္းက ထက္ကၽြန္ေတာ္
ပုိျပီးခံစားေနရတယ္ ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္႕ကုိယ္ ကၽြန္ေတာ္အသိဆုံးပါ…။ ဇနီးသည္ သ တိ ေကာင္းေကာင္းရ
လာလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဇနီးသည္ ရွိရာ အေဆာင္ကုိ ျပန္လာလုိက္ပါတယ္…။ ကေလးအေျခအေန ေမး လာတဲ႕
ဇနီး သည္ ကုိ စိတ္သက္သာ ရေအာင္အေျခအေနေကာင္းပါတယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလုိက္ေပမယ္႔ ရင္
ထဲမွာ ေတာ႔သား အတြက္ အေတာ္ ေလးစုီးရိမ္ေနတုန္းပါ….။ သူငယ္ခ်င္းေတြ လည္းအလုပ္ေတြနဲ႕ မုိ႔ ေန႔
လည္ေလာက္မွာျပန္ ၾကပါတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္သူတုိ႔ကုိ ကားလုိက္ဌားေပးျပီး ေဆးရုံေရွ႕ ကအရိပ္ေကာင္း
တဲ႕ ခုံတန္းေလးမွာခဏ ၀င္ထုိင္ ရင္း ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕ ကေလးဘ၀ ကုိ အေတြးဇာခ်ဲ႕ မိပါတယ္…။ အဖုိး၊ အ
ဖြားေတြ နဲ႕ ေမေမရဲ႕ ေျပာျပခ်က္ ေတြအရ ကၽြန္ေတာ္႔ ကုိ လည္း ဗုိက္ခြဲ ေမြးခဲ႕ရေၾကာင္း၊ ေမြးျပီးျပီးခ်င္း
အခုလုိပဲ အေရးေပၚကုသမႈကုိခံယူရ ေၾကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ တပတ္နဲ႕ တင္က်န္းမာေရးေကာင္း လာ
လုိ႔ ေဆးရုံကေနဆင္းလုိ႔ရေပမယ္.. ေမေမ ကေတာ႕ ကေလးခြဲေမြးတဲ႕ဒဏ္ေၾကာင္႕ ေဆးရုံမွာ တလေက်ာ္
ေလာက္ေနခဲ႕ရေၾကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္ ႏို႕စာလုိ႕ ငုိရင္အေဖက အိမ္ေထာင္သည္ သူ႔ညီမ(ကၽြန္ေတာ္႔ေဒၚေလး)
ဆီ ပုိ႔ျပီး ႏုိ႕တုိက္ေစတဲ႕အေၾကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္႔ ကုိက်န္ တဲ႕သားနဲ႕ သမီး ထက္ ပုိျပီးဂရု တစုိက္ ဒုကၡခံခဲ႕
ေၾကာင္းေတြကုိ ျပန္စဥ္း စားမိပါ ေတာ႕တယ္..။ အခုုလုိ ကၽြန္ေတာ္ သားအတြက္ပူေဆြးေသာကေရာက္ခံ
စားခဲ႕ သလုိ တခ်ိန္က အေဖလည္း ကၽြန္ ေတာ္႕ အေပၚ မွာကုိယ္ရင္ေသြးဆုိတဲ႕အသိနဲ႕ အခုလုိပဲ ခံစားရမွာ
ပဲလုိ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာနာတတ္ ခဲ႕ ပါတယ္ ။ အေဖ ဆုိတဲ႕ေနရာ ကုိေရာက္လာမွ အေဖ႕ရဲ႕ ေမတၱာကုိ ကၽြန္
ေတာ္ နားလည္ ခံစားတတ္မိပါ ျပီ…။ ျဖစ္ျပီးခဲ႕တဲ႕ မိ သားစုအေရး ကိစၥေတြအတြက္ အေဖမွာတာ၀န္ရွိ
သလုိ၊ အေဖ မွားေနေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ အေဖ႕ေပၚ ဆက္ဆံခဲ႕တဲ႕အျပဳအမူေတြက လည္းသားသမီး
တေယာက္အေန မမွန္ခဲ႕ဘူး ဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္သိလုိက္ရပါျပီ …။ အေဖ ဘာေတြ ပဲလုပ္ေနလုပ္ေန၊
ဘာေတြပဲမွားေနမွားေန အေဖဟာ အေဖပါ ပဲ…။ အနႏၱ ဂုိဏ္း၀င္ ေက်းဇူးရွင္ ပါပဲ..။ အေဖ႕အေပၚ မွာ
အျမင္မၾကည္ပဲ အေမွာင္ဖုန္းေနတဲ႕ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အတၱနဲ႕ မာနေတြက သားေလး ဖုိးသား ေၾကာင္႕
ကၽြန္ေတာ္ အျမင္ၾကည္လင္သြားခဲ႕ပါျပီ… ။ တနည္းေျပာရရင္ ဖခင္တေယာက္အေန နဲ႕
“ ကုိယ္ခ်င္းစာနာတတ္ ခဲ႕ပါျပီ ”
အိတ္ကပ္ထဲမွ ဟန္းဖုန္းမည္သံေလးေၾကာင္႕ ကၽြန္ ေတာ္႔ အေတြးေလးေတြ ပ်က္သြားပါေတာ႕တယ္… ။
နံပါတ္ ကို ၾကည္႔လုိက္ေတာ႕မွ ဇနီးသည္ ေခၚေနတာပါ…။ ဖုန္း ဖြင္႕လုိ႔နားေထာင္လုိက္တယ္ ဆုိရင္ပဲ
“ ေမာင္ အေဖ႕ ဆီကုိဖုန္းဆက္ျပီး အေၾကာင္းၾကားလုိက္ပါအုန္း… ညကဖုန္း ဆက္ေသးတယ္… သူဖုန္း
ေစာင္႕ေနမယ္တဲ႕…အမ ဖုန္း ထဲမွာပုိက္ဆံမရွိ ေတာ႕”ဇနီးသည္ရဲ႕ စကားမဆုံးခင္လုိင္းက်သြားတာမုိ႔
သူ႕ဖုန္းထဲပုိက္ဆံ ကုန္သြားပါ ျပီ…။ ကၽြန္ ေတာ္ နဲ႕ အဆက္အသြယ္ မလုပ္ေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဇနီး နဲ႕အဆက္အသြယ္ရွိတယ္ ဆုိတာ ေတာ႕ကၽြန္ေတာ္ သိထားပါတယ္…။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမယ္
ဆုိတာကုိ သိထားျပီးသား မုိ႔ ဇနီးသည္ ေပးထားတဲ႕ အေဖ႔ ရဲ႕ဖုန္းနံပါတ္ေလးကုိ တုန္ယင္စြာႏွိတ္ရင္း
အေဖ႕ဖုန္း ကုိ လွမ္းေခၚလုိက္ပါတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္႕ ဖုန္းမွန္းအေဖ သိထားလုိ႔ အရင္ဆုံးပဲ သူက စေမးပါ
တယ္…“ လူေလး အေဖ႕ ေျမးေလးနဲ႕ သမိးေရာ က်န္းမာလား၊ ကေလး ေရာ အဂၤါစုံလား လူေလး၊ ဘယ္ႏွ
ေပါင္ရွိလည္း၊ ဘယ္အ ခ်ိန္ကေမြးတာလည္း လူေလး၊ အခ်ိန္ကုိေသခ်ာမွတ္ ထား ကေလးဇာတာတြက္လုိ႔
ရေအာင္”လုိ႔ အေဖတရဆက္ ေျပာေနမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္ေတြၾကားမွာ ဘာစကားလုံးေတြမွ ရွာမ
ရခဲ႔ပါ ဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျပာမိ တာကေတာ႕ “ အားလုံးအဆင္ေျပပါတယ္ အေဖ… စိတ္မပူၾကပါနဲ႔
လုိ႔က်န္တဲ႕သူေတြကုိလည္းေျပာလုိက္ပါ အေဖ… ကၽြန္ေတာ္ အေဖ႕အေပၚမွား ခဲ႕တာ ေတြ ရွိပါတယ္
ခြင္႔လြတ္ေပး ပါ အေဖ… ကၽြန္ေတာ္အခု ဖခင္တ ေယာက္ျဖစ္ေနျပီမုိ႔ ဖခင္တေယာက္ရဲ႕ ေမတၱာ ကုိ နား
လည္ခဲ႕ပါျပီ အေဖ… ကုိယ္လည္းခ်င္းစာတတ္ ခဲ႕ပါျပီ အေဖ..” လုိ႔ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေတာ႔…“ အေဖခြင္႕
လြတ္ပါ တယ္ လူေလးရာ… အေဖလည္း သားတုိ႔အေပၚတာ၀န္မေက်ခဲ႕ ဘူးေလ…။ သားလည္း အေဖ႔ လုိ
တာ၀န္မေက်တဲ႕ အေဖမ်ိဳးမျဖစ္ေစနဲ႕ ငါ႕သား… အေဖလည္းအသက္ၾကီး ျပီမုိ႔ အားလုံးကုိနားလည္သေဘာ
ေပါက္ေနပါျပီ… အခုလည္း လူေလးအကုိ ေတြ အမေတြဆီ တလွည္႔စီေနရင္း မ ျမင္ရတာ ၾကာျပီ ျဖစ္တဲ႕
လူ ေလးကုိ အေဖ လြမ္းေနတာပါ လူေလးရာ… အသက္ေလးၾကီးလာေတာ႔ သားသမီး ေတြရဲ႕ အျပဳအစု
အယု အယေတြကုိ လုိခ်င္လာမိတယ္… အေဖလူေလးကုိ ေတြ႕ခ်င္ေနျပီ လူေလးရာ… အင္း အေဖတုိ႔
သားအဖခ်င္း ထမင္းလက္ဆုံမစားရတာ ႏွစ္ 20 နီးပါးပဲ ေနာ္…လူေလးရဲ႕ မိသားစုကုိ ေကာင္း မြန္ ေအာင္
ေစာင္႔ေလွ်ာက္ပါ … လူေလးတုိ႔မိသားစုျပန္လာမယ္႔ အခ်ိန္ကုိ အေဖေစာင္႕ေနပါမယ္..”
ေၾသာ္.... အခုေတာ႕သား ဖုိးသားေလးနဲ႕ ဇနီး သည္တုိ႕ ျမန္မာျပည္ျပန္သြားတာ ၂ ႏွစ္နီးပါးေတာင္ရွိေန
ပါျပီ…။ ဇနီး ထက္ သား ကုိ ပုိလြမ္းေနမိပါသည္…။ သားေလး ဖုိးသား ကေတာ႕ သူ႔အေဖကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကုိ
လြမ္းေနတာ၊ သတိရေနတာ ဘယ္သိပါ႕မလည္းခင္ဗ်ာ… ။ အေဖ လည္း အခုလုိပဲ ကၽြန္ေတာ္႕ ကုိလြမ္း
ဆြတ္ တမ္းတသတိေနခဲ႕တာ ပါလား ဆုိတဲ႕ အသိ၊ ကုိယ္ခ်င္းစာ စိတ္ေလး ကၽြန္ေတာ္႔ ရင္ထဲမွာ
ျဖစ္ေပၚခံစားေနရပါျပီ ခင္ဗ်ာ….။
သူငယ္ခ်င္း ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြအားလုံး ဘ၀အေမာေတြ ေျပၾကပါေစ
ရာဇာေထြး
No comments:
Post a Comment