Posted by DeafOrange
“ေမာင္၀က္မဲေရ၊ မင္းဆရာရွိလားကြာ ၊ တဆိတ္ေလာက္သြားၾကည့္ေပးပါလား ။ ”
ဒီလူနဲ႔ ဒီလူ ဒီေလာက္ယဥ္ေက်းေနရင္ေတာ့ သူပဲ ျဖစ္မည္။
“ မင္းဆရာေတာ့မရွိဘူးခင္ဗ် ၊ ဆရာမင္းပဲ ရွိတယ္။ ”
သက္မတူရြယ္မမွ် ၀က္မဲတစ္ေယာက္၏ မခံ့မညား ျပန္ၾကားခ်က္ကုိ ခံစားရက္ႏုိင္တာလည္း သူတစ္ေယာက္ပဲ ရွိမည္ ။
“ေအးပါကြယ္။ ရွိရင္လည္း ေခၚလုိက္စမ္းပါ ။ ဆရာတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ေျပာစရာရွိုလို႔ ။ ”
ငယ္ေပါင္းငတိမုိ႔ တကယ္အေၾကာင္းသိသည္ ။ အျပင္အသံေအးေပမယ့္ ရင္အခံေႏြးေနလုိ႔သာ ေဆးခန္းသုိ႔ သူေရာက္လာျခင္းျဖစ္မည္ ။ ကုိၾကာရုိး ။ က်ဴရွင္ဆရာ ၊ တစ္သက္လုံးရုိးလာျပီးမွေက်ာင္းသူေဟာင္းနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်တဲ့သူ ။
“ ေဟ့ေရာင္ .. ။ ငါရွိပါတယ္ကြ ၊ မင္း မလာစဖူး အလာထူးလွခ်ည္လား ။ ”
“ ေအး .. ထူးလုိ႔လာတာ ၊ မင္း ငါ့ဟာကုိမွတ္မိလား ? ”
“ ဟာကြာ မင္းကလည္း ၊ မဦးမခြ်တ္ ။ ရွက္စရာကြာ ။ တုိ႔ငယ္ငယ္ေက်ာင္းေျပးတုန္းက မင္းနဲ႔ငါ တစ္ခါထဲပဲ ေရအတူတူ ကူးဖူးတာေလကြာ ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ဘယ္မွတ္မိပါ့မလဲ ။ ”
“ ငါက အဲ့ဒီဟာကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူးကြ ။ ”
“ ဒါဆုိ ဘာကိုေျပာတာလဲ ? ”
“ အင္း ဟင္းဟင္း ။ အဲ့ဒီဟာေတာ့ဟုတ္တယ္ ၊ အဲ့ဒီကိစၥမဟုတ္ဘူးကြ။ ”
“ မင္းကလည္း ရႈပ္ေနတာပဲကြာ။ ေနဦးကြ ၊ မသက္ကုိေခၚလုိက္ဦးမယ္ ။ ”
“ အမေလးေလး ၊ မေခၚနဲ႔ေမာင္ ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ။ အခု ငါေျပာမွာက ဒူးတင္ေပါင္တင္ကိစၥပါကြဲ႔ ။ ”
ေရာ္ ။ ေစာေစာေျပာရင္ေစာေစာျပီးမည့္ကိစၥသင္းေတာ္ေတာ္ကို ရွည္လ်ားေထြျပားသည္ ။ ၾကာေလေလ လူမ်ားေလေလ ျဖစ္တတ္သည္က သဘာ၀။
“ အလုိ ၊ ေဆးဆရာနဲ႔က်ဴရွင္ဆရာ ။ ကုိကုိဆရာႏွစ္ေယာက္ ဘယ္သူ႔ေတြကုိမ်ားေပါင္ေပၚတင္ေနၾကတာလဲ ?
မဟုတ္မွလဲြေရာ ... ဆရာတုိ႔ ဟုိကုိသြားၾကတယ္မလား ? ဟင္းဟင္း .. ဘာအခုမွရွက္ေနၾကတာလဲ ။ ”
ေတာင္းထဲမွာ ေမာင္းကြဲထုသည့္အသံ ။ ေဒၚပန္းပြင့္တစ္ေယာက္ ေပါက္ေပါက္ေျမာက္ေျမာက္ေရာက္လာပါေရာ့လား။
“ အဲ.. ေဒၚပန္းပြင့္ ၊ ေနဦးေနဦး ။ အထဲကုိ ၀င္မလာနဲ႔ဦး ၊ ဒီဆရာကိစၥက မျပီးေသးဘူး ။ ”
“ ရပါတယ္ရွင္ ၊ ရပါတယ္ ။ အလုိတူအလုိပါေတြ ။ ၾကည့္ေပးလုိက္ပါဦး ။ ”
အေျပာအဆုိေတြက အထင္လြဲစရာျဖစ္ေနေသာ္လည္း ကိစၥက ရုိးရွင္းပါသည္ ။ က်ဴရွင္ဆရာပီပီ ကေလးမ်ားကို
ေလ့က်င့္ခန္းေပးရသည္ ။ ကြန္ပ်ဴတာစာစီရသည္ ။ သူမ်ားကို ခုိင္းရတာ သူ အားမရ ။ စာလုံးေပါင္းမွားသည္ ။ ၾကာသည္။
အမ်ိဳးမ်ိဳး ဂ်ီက်သည္ ။
“ေမာင္မင္း ၊ ငါ့ကို လက္ေတာ့ပ္တစ္လုံး လုိက္၀ယ္ေပးကြာ ။ ”
ခရီးေဆာင္ကြန္ပ်ဴတာေလးမ်ားကို ေပါင္ခြင္ေပၚမွာတင္ျပီးရိုက္၍ရေသာေၾကာင့္ လက္ေတာ့ပ္ ဟုေခၚသည္ ။
ထုိကြန္ပ်ဴတာမ်ိဳး၀ယ္ရန္ သူအၾကံရသည္ ။ က်ေနာ့္ကုိ လိုက္၀ယ္ခုိင္းသည္ ။
“ မင္းအိမ္မွာသုံးမွာပဲကြာ ။ စားပြဲတင္ကြန္ပ်ဴတာပဲ ၀ယ္ပါလား ။ ေစ်းလည္းသက္သာတာေပါ့ ။ ”
“ ေအး ၊ အိမ္မွာထားေတာ့ ငါ့မွာကြန္ပ်ဴတာရွိတာကုိ ဘယ္သူက သိမွာလဲ ။ ျပီးေတာ့ ေစ်းၾကီးတာကုိမွ ၀ယ္ခ်င္တာ ။
လက္ေတာ့ပ္နဲ႔ဆုိေတာ့ က်ဴရွင္ဆရာကို လူရွိန္တာေပါ့ ။ ”
လူရွိန္မရွိန္ေတာ့မသိပါ ။ ေပါင္ေတာ္ေတာ္ ရွိန္ပါလိမ့္မည္ ။ ကြန္ပ်ဴတာသည္ ပူပါသည္ ။ ဖြင့္တဲ့အခ်ိန္ၾကာေလ ၊
ပူလာေလျဖစ္ပါသည္ ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လည္း ခရီးေဆာင္ကြန္ပ်ဴတာမ်ားကုိ စားပြဲေပၚတင္သုံးပါက ကြန္ပ်ဴတာေအာက္တြင္
လည္ေနေသာ လွ်ပ္စစ္ပန္ကာအေအးခံျပားကေလးမ်ားကုိ ထားျပီးမွသုံးေလ့ရွိၾကသည္ ။ ထုိအျပားမွာ လွ်ပ္စစ္ႏွင့္ ပလပ္တပ္ျပီး
သုံးရသည့္အတြက္ ခရီးေဆာင္လုိ႔မရ ။ သြားေလရာသယ္လုိ႔မရ ။
“ အဲ့ဒီအျပားေတြက အပိုပါကြာ ။ ငါ့လုိေရာက္ေလရာမွာ ကြန္ပ်ဴတာသုံးခ်င္တဲ့လူက်ေတာ့ ေနရာတကာ ေပါင္ေပၚမွာ ဒီအတုိင္း
တင္ရုိက္ရတာပဲ ။ ဟဲဟဲ ။ ဟုိလူကၾကည့္ ၊ ဒီလူကၾကည့္ ။ တကယ္မိတယ္ကြ ။
“ ၾကာၾကာရုိက္ေတာ့ မင့္ေပါင္ေတြ မပူဘူးလား ? ”
“ ပူတာေပါ့ကြ ၊ ေပါင္တင္မကဘူး ၊ ရႈးတုိးတုိး .. ခ်ိဳးေကာ ငုံးဥေတြေကာ ေတာ္ေတာ္ပူတယ္ကြ ။ ဒီလုိပဲ အုိက္တင္နဲ႔
ၾကိတ္ခံရတာေပါ့ကြာ ။ ဟီးဟီး ။ ”
ပူသာပူ ။ လူက ကၠဳေျႏၵမပ်က္ ။ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ ၊ လမ္းထိပ္မွာ ၊ ေစ်းေထာင့္မွာ ကားမွတ္တုိင္မွာ တကုပ္ကုပ္ႏွင့္
အလုပ္ရႈပ္ေနသလုိ ကြန္ပ်ဴတာကိုေပါင္ေပၚမွာတင္ျပီး ရုိက္ေနျမဲ ။ အလုပ္က နား ၊ အားေနပါကလည္း ကြန္ပ်ဴတာကိုေပါင္ေပၚတင္ျပီး
ရုပ္ရွင္ ၾကည့္ျမဲ ။ သီခ်င္းဖြင့္ျမဲ ။
“ ကိုယ့္ဘာသာကုိယ္တင္တာ ၊ ဘာျဖစ္လဲ ဘာျဖစ္လဲ ။ ”
ဘာျဖစ္လဲဆိုတာ သူ႕ကုိေသေသခ်ာခ်ာရွင္းျပခဲ့ဖူးပါသည္ ။ အမ်ိဳးသားမ်ိဳးပြားအဂၤါစုသည္ အပူကိုေၾကာက္ပါသည္ ။
ခႏၶာကုိယ္တြင္း၏ သာမန္အပူခ်ိန္ကိုပင္ ခံႏုိင္ရည္မရွိပါ ။ ထုိအပူခ်ိန္တြင္ သူတုိ႕ ေကာင္းေကာင္း အလုပ္မလုပ္ႏုိင္ၾကပါ ။
ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ထုိအဂၤါတစ္စုံလုံးကုိ အျပင္နားမွာ ထင္ရွားစြာ ထုတ္ထားရသည္မဟုတ္ပါလား ။ သူတုိ႔ ေကာင္းေကာင္း
အလုပ္မလုပ္လွ်င္ ဘာျဖစ္ပါသလဲ ? ရွင္းပါသည္ ။ ကေလးမေရႏုိင္ပါ ။
“ ဒီလင္မယား ကေလးမရႏုိင္လုိ႔ ေဆးသြားစစ္တာကြ ။ ရွက္လုိက္တာကြာ ။ ဆရာ၀န္က ငါ့ေၾကာင့္ကေလးမရတာလုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္ကြ ။ ”
“ ေဟ ၊ အစက ငါမေျပာဘူးလား ? ေပါင္ေပၚတင္ရင္ ျမံဳတတ္ပါတယ္ဆုိတာကို ။ မင္းက နားမွ မေထာင္တာ ။ တစ္ခ်ိန္လုံး တင္မယ္ ၊
တင္မယ္ဆုိတာခ်ည္ပဲ ။ ”
စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ပိတ္ေငါက္ေနေပမယ့္ မငယ္စဖူး တကယ္ထူးကာ ေသးေသးတာတာ ျဖစ္ေနေသာ သင္းမ်က္ႏွာကို ျမင္ရေတာ့
သနားခ်င္စရာ ။
“ ေဟ့ေကာင္ ၊ တအားေအာ္မေနနဲ႔ ။ ေဒၚပန္းပြင့္ၾကီးၾကားသြားဦးမယ္ ။ စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး ။ မင္းေျပာတုန္းကလည္း နားေထာင္ခ်င္စရာမွ
မေကာင္းတာ ။ စက္က ေပါင္ေပၚတင္ဖုိ႔ လုပ္ထားတာေလကြာ ။ ျပီးေတာ့ .. ဒီေလာက္ေတာင္ ပိုက္ဆံေတြအကုန္ခံထားရျပီးမွေတာ့
ေပါင္ေပၚေတာ့ တင္မိတာေပါ့ ။ ၾကြားလည္း ၾကြားခ်င္တာကိုး ။ ”
“ တင္ပါဗ်ာ တင္ပါ ။ မင္းဘာသာင္း တင္တုန္းကတင္ျပီး ခုမွ ဘာလာေျပာေနတာလဲ ? ”
“ စက္က မင္းလုိက္၀ယ္ေပးတာေလကြာ ။ အခု ဒီလုိျဖစ္လာတာ မင္းအျပစ္မကင္းဘူးေလ ။ တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္ေပးဦးမွေပါ့ ။ ”
သူဘယ္လုိအျပစ္တင္တင္ ၊ သူဘာေတြေျပာေျပာ ဘာမွလုပ္ေပး၍မရပါ ။ ေအးတာသာ ေဆးအရာ၀င္ပါသည္ ။ ေအးမည့္ အခ်ိန္ကိုသာ
ေအးေအေဆးေဆး ေစာင့္ရပါေတာ့မည္ ။ လူစြာလုပ္ျပီး ပူတာကို ေပါင္ေပၚဆက္မတင္မိဖို႔ကုိသာ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ အၾကံေပး ကန္႔သတ္ရပါေတာ့သည္ ။
(မူရင္း - 8Days News Journal, ႏြယ္မင္းလတ္ ၏ “ ေပါင္ေပၚတင္ ဆင္ျခင္ၾကပါ ” ေဆာင္းပါး ။Feb-11_18-2011 )
ထပ္ဆင့္တင္ျပသူ
ရဲလတ္
No comments:
Post a Comment