ေမတၱာရွင္ - ငါ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံ ဆစ္ဒနီၿမိဳ႕ကို တရားေဟာၾကြေတာ့ ဆစ္ဒနီက
ဗုဒၶဘာသာ လူငယ္ေတြက ျမန္မာတစ္မ်ိဳးသားလံုး သိသင့္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု
ေမးတယ္။ အဲဒီေမးခြန္းက -
ျမန္မာေတြဟာ အျမင့္ျမတ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာကုိလည္း ကိုးကြယ္ခြင့္ရတယ္။
ဒါနကုသိုလ္လည္း အမ်ားႀကီးျပဳၾကတယ္။ အဲဒီႏွစ္ခ်က္ကို ေထာက္ၾကည္႕ရင္
ျမန္မာေတြဟာ ကမာၻမွာ အခ်မ္းသာဆံုး ျဖစ္သင့္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ထင္သေလာက္
မခ်မ္းသာဘူး။ အဲဒါ ဘယ္အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္လဲ တဲ့။
သန္း - ဟာ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ေမးခြန္းပဲ ဘုရား။ ဆရာေတာ္က ဘယ္လိုေျဖလိုက္လဲ ဘုရား။
ေမတၱာရွင္ - အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ေျဖလိုက္တာက ျမန္မာေတြဟာ ဗုဒၶစကားကို
နားမေထာင္ၾကလို႕ ဆင္းရဲေနၾကတာလို႕ ေျဖလိုက္တယ္။
သန္း - အဲဒီေလာက္ က်ဥ္းလြန္းအားႀကီးေတာ့လည္း ဘယ္နားလည္ပါ့မလဲ ဘုရား။
နည္းနည္းအက်ယ္ခ်ဲ႕ ေျဖဦးမွေပါ့ ဘုရား။
ေမတၱာရွင္ - ျမန္မာအမ်ားစု မႀကီးပြါးျခင္း အေၾကာင္း ၁၁ ခ်က္ကို ေတြ႕ရတယ္။
အဲဒီ ၁၁ ခ်က္ကို ျပင္လိုက္လွ်င္ေတာ့ ႀကီးပြါးခ်မ္းသာလာၾကမွာ။ အဲဒီ ၁၁
ခ်က္က -
၁။ တကယ္ လိုအပ္ေသာ ေနရတြင္ မလွဴဘဲ နာမည္ႀကီးမည္႕ ေနရတြင္သာ
စုၿပံဳလွဴၾကျခင္း။ ဥပမာအားျဖင့္ စာသင္တုိက္တစ္တိုက္မွာ ကုဋီ (အိမ္သာ)
လိုေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ လွဴမယ့္သူ မရိွဘူး။ ဘာက်ေတာ့ လွဴသလဲ ဆုိေတာ့
ဘုရားခန္းထဲမွာ ရုပ္ပြါးေတာ္တစ္ဆူ ရိွၿပီးျဖစ္လ်က္နဲ႕ ေနာက္ထပ္
ရွစ္ဆူေလာက္ ထပ္လွဴေတာ့ ဘုရားကိုးဆူဟာ က်ပ္က်ပ္တည္းတည္း
စံေနေတာ္မူၾကရတယ္။
ဗုဒၶဘာသာအမ်ားစုဟာ ဘုရားဒကာ၊ ဘုရားအမသာ အမည္ခံခ်င္ၾကတာ။ အိမ္သာဒကာ၊
အိမ္သာအမ အမည္မခံခ်င္ၾကဘူး။ လွဴတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္ မဟုတ္ပါဘူး။
အလွဴခံအတြက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အလွဴခံ လိုအပ္တာကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး လွဴသင့္တယ္။
ကုိယ္လွဴခ်င္တာကို ရမ္းၿပီး မလွဴသင့္ဘူး။
၂။ ျမတ္စြာဘုရားက အဂၤုတၱိရ္ပါဠိေတာ္ ဇဏုေသာဏိသုတ္မွာ သမၼဒါေလးပါးနဲ႔
ျပည္႕စံုရင္ ႀကီးပြါးခ်မ္းသာမယ္လို႔ ေဟာခဲ့တယ္။ ဗုဒၶဘာသာအမ်ားစုဟာ
တစ္ပါးမွ မျပည့္စံုဘူး။
၃။ ဘာသာေရးအေပၚမွာထားတဲ့ ေမတၱာ ေစတနာမ်ိဳးကို စီးပြါးေရးအေပၚမွာ
မထားၾကလို႔လည္း ျမန္မာအမ်ားစုဟာ ႀကီးပြါးသင့္သေလာက္ မႀကီးပြားၾကဘူး။
၄။ ပ်င္းရိျခင္း အကုသိုလ္ကို ေရာင့္ရဲဲျခင္းကုသုိလ္လို႔ အထင္မွား
က်င့္သံုးေနတဲ့အတြက္လည္း ျမန္မာေတြဟာ ႀကီးပြါးသင့္သေလာက္ မႀကီးပြါးၾကဘူး။
၅။ အတၱသမာပဏီဓိ မဂၤလာခ်ိဳ႕တဲ့လို႕ တစ္နည္းအားျဖင့္ မိမိကုိယ္မိမိ
ေကာင္းတဲ့အလုပ္မွာ ေဆာက္တည္ေနႏိုင္စြမ္း မရိွလို႕လည္း ျမန္မာအမ်ားစုဟာ
ႀကီးပြါးသင့္သေလာက္ မႀကီးပြါးၾကဘူး။
၆။ အခ်ိန္တန္ဖိုးကို မသိၾကတဲ့အတြက္လည္း ႀကီးပြါးသင့္သေလာက္
မႀကီးပြါးၾကဘူး။ အခ်ိန္တန္ဖိုး သိတဲ့သူမ်ားဟာ ဥစၥာစည္းစိမ္ကို ရျခင္း၊
ကုသိုလ္တရားကို ရျခင္း၊ ပညာဗဟုသုတကို ရျခင္း အမ်ိိဳးမ်ိဳးနဲ႕ အခ်ိန္ကုိ
တန္ဖိုးရိွစြာ အသံုးခ်တယ္။ အခ်ိန္တန္ဖိုး မသိတဲ့သူမ်ားကေတာ့
ျမဴးထူးေပ်ာ္ပါးကစားျခင္း၊ ျငင္းခံုခိုက္ရန္ စကားမ်ားျခင္း အခ်ိန္ကို
တန္ဖိုးမဲ့စြာ အသံုးခ်တယ္။
၇။ ကိုယ့္ထက္သာလွ်င္ မနာလိုျဖစ္ၿပီး သူတစ္ပါးအက်ိဳး ပ်က္စီးေအာင္
ဖ်က္ဆီးတတ္ၾကတယ္။ ဒီအခ်က္ဟာလည္း ျမန္မာအမ်ားစု မႀကီးပြါးျခင္းရဲ႕
အေၾကာင္းတစ္ခုပဲ။ ကိုယ့္ထက္သာလို႕ ဝမ္းသာရင္ မုဒိတာလို႕ ေခၚတဲ့
ကုသုိလ္တရားျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ထက္သာလို႕ မနာလိုျဖစ္ရင္ ဣႆာဆိုတဲ့
အကုသိုလ္တရား ျဖစ္တယ္။
ပညာရိွ ပညာမဲ့ဆိုတာ ဒီေနရာမွာ ကြဲသြားတာပဲ။ ပညာရိွက ကုိယ့္ထက္သာတဲ့
လူကိုေတြ႕ရင္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းဆိုတဲ့ မုဒိတာကုသိုလ္ကို အရယူတယ္။ ပညာမဲ့က
ကုိယ့္ထက္သာတဲံသူကို ေတြ႕ရင္ ဣႆာလို႕ေခၚတဲ့ အကုသိုလ္ကို အရယူတယ္။
ေဒါက္တာဘြဲ႕ႀကီး ရထားပါေစ၊ မနာလိုတတ္တဲ့သူဟာ ပညာမဲ့ပါပဲ။ ဘာအတန္းပညာမွ
မတတ္ရင္ ေနပါေစ၊ ကိုယ့္ထက္သာတဲ့ သူအေပၚမွာ ဝမ္းေျမာက္ရင္ ပညာရိွပဲ။
ဣႆာျဖစ္ေနသလား၊ မုဒိတာျဖစ္ေနသလား ဆိုတာ သူ႕ရဲ႕ႏွဳတ္က ထုတ္ေဖာ္
အစီရင္ခံပါလိမ့္မယ္။ ေတာ္တာကို ေတာ္ပါတယ္လို႕ လိွဳက္လွိဳက္လွဲလွဲ
ခ်ီးမြမ္းစကားေျပာရင္ သူ႕သႏာၱန္မွာ မုဒိတာတရား ျဖစ္ေနတယ္လို႕ သိႏိုင္တယ္။
မခ်ီးမြမ္းဘဲ ႏွဳတ္ဆိတ္ေနျခင္း၊ မေျပာပေလာက္တဲ့ အားနည္းခ်က္ကို
ေထာက္ျပၿပီး အျပစ္ေျပာေနျခင္းဟာ သူ႕သႏာၱန္မွာ ဣႆာျဖစ္တယ္လို႕ ျပတာပါပဲ။
ပညာမဲ့က သူ႕သႏာၱန္မွာ ဣႆာတရားျဖစ္ေနတယ္ ဆုိတာကို သူတစ္ပါးရဲ႕ အျပစ္ကို
အတံုးလိုက္ အတစ္လိုက္ျပၿပီး ထင္ထင္ရွားရွား ျပတယ္။ ပညာတတ္ေတြက်ေတာ့
သူတုိ႕သႏာၱန္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ဣႆာကို ထင္ထင္ရွားရွား မျပဘူး။ မသိမသာဘဲ
ျပတယ္။ ပညာတတ္က သူတို႕သႏာၱန္မွာ ဣႆာျဖစ္ေနတာကို သူတစ္ပါး
သိသြားမွာကိုလည္း စိုးရိမ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ပညာတတ္က ေအာင္ျမင္ေနတဲ့
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မေျပာပေလာက္တဲ့ အျပစ္ကေလးကို ခပ္ပါးပါး ေထာက္ျပၿပီး
အမွတ္ယူတတ္တယ္။ အေပၚယံ ၾကည္႕ရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ လူေရာ၊
သူ႕ေနာက္လိုက္တပည္႕ေတြကိုပါ မွားမွာစိုးလို႕ သတိေပးတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးေပါ့။
အမွန္က မိမိရဲ႕ဣႆာကို သူတစ္ပါး မသိေအာင္ ခပ္ပါးပါး လွစ္ျပတာပါပဲ။
၈။ ျမန္မာအမ်ားစု မႀကီးပြါးျခင္းရဲ႕ နံပါတ္ရွစ္ အေၾကာင္းကေတာ့ စာေပဗဟုသုတ
မရိွတာပါပဲ။
၉။ နံပါတ္ ၉ အေၾကာင္းကေတာ့ ေဒသႏၱရဗဟုသုတ မရိွတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္
စာေပဗဟုသုတရိွေအာင္ စာမ်ိဳးစံု ဖတ္သင့္ၿပီး တစ္ႏွစ္ တစ္ႀကိမ္
ေဒသႏၱရဗဟုသုတခရီးကို သြားသင့္ပါတယ္။
၁၀။ နံပါတ္တစ္ဆယ္ အေၾကာင္းကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္စိတ္ နည္းပါးတာပါပဲ။
ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ဆုိရင္ မခိုင္းဘဲ လုပ္တာ။ အလုပ္ကို အမ်ားႀကီး လုပ္ၿပီး
အခြင့္အေရးကို နည္းနည္းယူတာေတြဟာ ေခါင္းေဆာင္စိတ္ပါပဲ။
ဆန္႕က်င္ဘက္အားျဖင့္ ခိုင္းမွ လုပ္တတ္တာ။ အလုပ္ကို နည္းနည္းလုပ္ၿပီး
အခြင့္အေရး အမ်ားႀကီးယူတာဟာ ေနာက္လိုက္စိတ္ ေခၚ ကၽြန္စိတ္ပါပဲ။
၁၁။ ျမန္မာအမ်ားစု မႀကီးပြါးျခင္းရဲ႕ ၁၁ ခုေျမာက္ အေၾကာင္းကေတာ့
ကိုယ့္အားကုိယ္ကိုးလိုစိတ္ နည္းပါးတာပါပဲ။ အေနာက္တိုင္းႏုိင္ငံ အမ်ားစုက
အေရွ႕တုိင္းႏိုင္ငံ အမ်ားစုထက္ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝေနရျခင္းရဲ႕ အဓိကအေၾကာင္းဟာ
၁၈ ႏွစ္ျပည္႕တာနဲ႕ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး စီးပြါးေရး အလုပ္လုပ္ၾကလို႕ပဲ။
အေနာက္ႏိုင္ငံက လူငယ္ေတြဟာ ၁၈ ႏွစ္ျပည္႕ၿပီးတာနဲ႕ လူႀကီးျဖစ္ၿပီလို႕
သတ္မွတ္ၿပီး စီးပြါးေရးလုပ္ငန္း၊ တစ္နည္း ေငြဝင္တဲ့ လုပ္ငန္းတစ္ခုခုကို
မျဖစ္မေန လုပ္ၾကေတာ့တာပဲ။
ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး နယူးဇီလန္ႏိုင္ငံကို ပညာေတာ္သင္ ေရာက္သြားတယ္။
တစ္ေန႕ ကိစၥတစ္ခုရိွလို႕ တကၠစီ ငွားစီးသြားတယ္။ ကားေမာင္းသမားေလးက အသက္
ငယ္ရြယ္သူေလး ျဖစ္ေနလို႕ ေက်ာင္းမတက္ဘူးလားလို႕ ေမးၾကည္႕တဲ့အခါ
ေဆးတကၠသိုလ္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ ေက်ာင္းသားျဖစ္ေနတယ္။ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးဆုိေတာ့
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အေလ့အထအတိုင္း မိဘက မတတ္ႏိုင္လုိ႕ တကၠစီေမာင္းေနရတာလို႕
ထင္သြားတာေပါ့။
သန္း - အဲဒီအတိုင္း ဟုတ္ပါသလား ဘုရား။
ေမတၱာရွင္ - ဘယ္ဟုတ္ရမွာလဲ။ ေမးလိုက္တဲ့အခါ ဟုိက ဘယ္လို ေျပာသလဲဆိုေတာ့
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံရဲ႕ အေလ့အထက အေနာက္တုိင္းဆန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၁၈
ႏွစ္ ျပည္႕ၿပီးတာနဲ႕ မိဘကို အားကိုးၿပီး မေနၾကပါဘူး။ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္း
တစ္ခုခုလုပ္ၿပီး ေငြရွာပါတယ္။ အဲဒီေငြနဲ႕ ေက်ာင္းတက္ပါတယ္။ ၁၈ ႏွစ္
ျပည္႕ၿပီးရင္ လူႀကီးျဖစ္ၿပီလို႕ သတ္မွတ္ပါတယ္။ လူႀကီးဘဝ ေရာက္ေနၿပီ
ျဖစ္ရက္နဲ႕ မိဘလုပ္စာ ထိုင္စားရမွာ မိဘလုပ္စာနဲ႕ ေက်ာင္းတက္ရမွာကို
အင္မတန္ ရွက္ၾကပါတယ္။
၁၈ ႏွစ္ျပည္႕ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတြ႕ၾကတဲ့အခါ ဘာအလုပ္ လုပ္သလဲလို႕
ေမးျမန္းႏွဳတ္ဆက္တတ္ပါတယ္။ ၁၈ ႏွစ္ျပည္႕ၿပီးသူ ျဖစ္ရက္နဲ႕ စီးပြါးေရး
အလုပ္တစ္ခုမွ မလုပ္တဲ့သူကို လူရာမဝင္သူလို႕ သတ္မွတ္ၿပီး ဘယ္သူမွ
အေပါင္းအသင္း မလုပ္ၾကပါဘူးလုိ႕ အားရပါးရ ျပန္ေျပာတယ္။
သန္း - တပည္႕ေတာ္တုိ႕ ျမန္မာလူငယ္ေတြနဲ႕ ကြာလိုက္တာ ဘုရား။ ဒီမွာေတာ့
ကုိယ့္ေက်ာင္းစရိတ္ ကုိယ္ရွာၿပီး ေက်ာင္းတက္တဲ့လူကို ဆင္းရဲသားဆုိၿပီး
ဝိုင္းအထင္ေသးၾကတယ္။ မိဘလုပ္စာစား၊ မိဘအိမ္က ကားနဲ႕ စတိုင္က်က်
ေက်ာင္းတက္ႏိုင္သူကိုမွ သူေဌးဆိုၿပီး အထင္ႀကီးၾကတယ္။
ေမတၱာရွင္ - ေအး ဟုတ္တယ္။ ျမန္မာ အမ်ားစုဟာ ဂုဏ္မယူသင့္တာေတြကို
ဂုဏ္ယူၿပီး ဂုဏ္ယူသင့္တာကို ဂုဏ္မယူတဲ့အတြက္ ႀကီးပြါးသင့္သေလာက္
မႀကီးပြါးၾကတာဘဲ။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဇြန္လထုတ္ သူရဇၨမဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ ေမတၱာရွင္ (ေရႊျပည္သာ)၏ လူငယ္မ်ားအတြက္ ဂမၻီရဝိပႆနာ - ေဆာင္းပါးမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
No comments:
Post a Comment