သေစတီေတာ္ၾကီးကိုဖူးျမင္နိုင္သည္ ။ ေကလာသေစတီေတာင္ေတာ္ေျခရင္းတြင္မုဆိုးၾကီးဦးေတာင္ပိုင္ကိုအ
ေၾကာင္းျပဳ၍ေက်းရြာအတြင္းအမွန္တကယ္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာအေၾကာင္းအရာပင္ျဖစ္ပါေခ်၏ ။
“ ဒကာၾကီးသိမ္ေဆာက္ဖို ့ေငြေၾကးျပည့္စုံျပီးလား ”
တစ္ခုေသာဥပုသ္ေန ့တြင္ရဟန္းဒါယကာၾကီးဦးမြန္ေတာ္ကိုအမ်ားပရိတ္သတ္ေရွ ့တြင္ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာ
ေတာ္ဘုရာၾကီးကေမးျမန္းလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
“ျပည့္စုံပါျပီးဘုရား၊တည့္ေတာ္ရြာမတည္ေငြ၃၀၀က်ပ္နဲ့ ခုနွစ္ရက္သားသမီးအလွဴေငြ၁၃၅က်ပ္ရပါျပီးဘု
ရား” (ထိုေခတ္က၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္လစာမွာ ၆-က်ပ္မွ်သာရွိသည္ ဟုဆိုသည္ )
“အိမ္း...........ဒါဆိုလည္းေဂါပကအဖဲြ ့နဲ ့ညိွျပီး ၊ ေနရာအတြက္ေျမသန့္မဂၤလာလုပ္ဖို ့၊ သိမ္နွဳတ္ဖို ့၊ သိမ္
ပယ္ဖို ့ေတြစီစဥ္လိုက္ကြယ္။သံဃာ ၂၇-ပါးပင့္မယ္ ၊ ဆြမ္း၊ကြမ္း မလစ္လပ္ေစနဲ ့”
“တင့္ပါ့ဘုရား”
သည္လိုနွင့္သိမ္တည္ေဆာက္ရန္ဒယကာၾကီး ဦးမြန္ေတာ္မွာစီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေနဆဲ ၊ တိုင္းျပည္ မျငိမ္မ
သက္ျဖစ္သည္ကိုအခါင့္ေကာင္းယူ၍ ေတာမီးေလာင္ ေတာေၾကာင့္လက္ပမ္းေပါင္းခတ္သကဲ့သို ့ရြာကို
ဓားျပမ်ား၀င္စီးသည္ကိုခံၾကရသည္။
၁၉၅၀-၀န္းက်င္ျဖစ္၍ ေရာင္စုံသူပန္မ်ားကလည္းမင္းမူေနခ်ိန္ ၊အဓိကထားဓားျပအတိုက္ခံရသည္က ရြာ
သူၾကီးဦးမြန္ေတာ္၏ အိမ္ပင္ျဖစ္သည္။ တစ္သက္တာ စုေဆာင္းထားရွိသမွ် အားလုံးဓားျပလက္ထဲပါသြား
သည့္အျပင္ သိမ္ေဆာင္ရန္ အလွဴေငြပါ မက်န္ခဲ့ဟုသိရသည္။
ထိုကတည္းကဦးမြန္ေတာ္က တို ့မိသားစု သထုံျမိဳ ့သို ့ေျပာင္းေရြ ့အေျခခ် ေနထိုင္ျပီး ၊ လယ္ယာမ်ားကိုလူ
ယုံေတာ္မ်ားနွင့္သာစီစဥ္ထားရွိခဲ့သည္ ။
၁၉၆၀-ခုႏွစ္တြင္ ရဟန္းဒကာ ၊ ေက်ာင္းဒကာၾကီးဦးမြန္ေတာ္ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။
သည္းဇာတ္လမ္းက သည္သို ့ဆိုလွ်င္ဘာမွ ဆန္းၾကယ္စရာအေၾကာင္းမရွိပါေပ ။
သို ့ေသာ္...........
“ေဟ ့မြတ္တား ၊ ငါ ဟိုတစ္ေ န့က၀ယ္လာတဲ ့ကြ်ဲေပါက္ၾကီးကိုေပၚကြာ”
”ဟာဆရာသမားကလည္းတျခားေကာင္ေတြလုပ္ပါ ၊ ဒီေကာင္ၾကီးကသစ္ဆဲြမယ္ ့သူေတြဆိုေစ်းေကာင္း
ရနိုင္တယ္ ”
”ေအးေလ ...ငါလဲသိတာေပါ့ ၊ အခုဟာက ေအာ္ဒါမွာထားတာကြ ။ ငါမွာရွိတာက နြားပိန္မနွစ္ေကာင္နဲ ့နို ့
စို ့နြားေလးတစ္ေကာင္ပဲျခံထဲရွိတာ ၊ ငါမေန ့ကထပ္ရွာတာ မရေတာ့ ....မတတ္နိုင္ဘူးေလ ။ အဲဒီေကာင္
ၾကီးပဲခ်ကြာ ”
”ဟုတ္....ဟုတ္ကဲ့ဆရာသမား”
”ေဟ ့....ကြ်ဲၾကီးနဲ ့ငနက္လာကြာ ” ဟုေျပာရင္းဆိုရင္းနြားသတ္ေသာဓားေကာက္ကိုကိုင္၍မြတ္တားဆို
ေသာလူထြားၾကီးကျခံထဲသို ့ဆင္းသြားခဲ့သည္။
လိုအပ္ေသာပစၥည္းမ်ားယူ၍လိုက္လာသည့္ကြ်ဲၾကီးေခၚ ငကြ်ဲနွင့္နက္ေက်ာ္ ေခၚ ငနက္တို ့ကပါလာခဲ့သည္။
သူတို ့အဖို ့တစ္ေန ့...တစ္ေန ့ကြ်ဲ ၊ နြား ၃-၄-ေကာင္ေပၚေနရသျဖင့္သည့္အလုပ္ကထမင္းစားေရေသာက္
မွ်သာ။
“ကဲ မင္းက နဖားၾကိဳးဆဲြျပီး ခုံေပၚဆဲြခဲ့ကြာ ”
”ေၾသာ္...ေအး”
ဟုဆိုကာ နက္ေက်ာ္ထြက္သြားသည္။
“ဟာ”
“ေဟ့...မြတ္တား ၊ဒီေကာင္ၾကီးကမ်က္ရည္ေတြ က်ေနပါလား၊ ေနမေကာင္းဘူးလား မသိဘူး”
“အိုကြာ...ဘာျဖစ္ျဖစ္ဆဲြသာလာခဲ့”
ဟုမြတ္တားေျဖသံၾကားရ၍ နက္ေက်ာ္နဖားၾကိဳးကို ေကာက္ဆဲြလိုက္သည္။
“ ဟ .... ရုန္းလွခ်ည့္လား ”
“ ဟာ .. ဟာ ငါ့ကိုလွည့္ခတ္ေနျပီ ၊ လာၾကဦးကြ”
“ နဖာၾကိဳးမလြတ္ေစနဲ ့”
“ေဟ့ ..ေကာင္ မင္းေျခေတာက္နင္းခံရမယ္ ။ သတိထား ”
ခဏျခင္းပင္ပြတ္ေလာရိုက္သြားသည္ ။
သုံးေယာက္နွင့္တစ္ေကာင္ထိန္းမရ။
“ဟာ .. နဖားၾကိဳးျပတ္သြားျပီ”
“လိုက္...လိုက္ ဟိုမွာျခံ၀ကို ေျပးျပီး”
ျခံထဲမွရုတ္ရုတ္သဲသဲ အသံေၾကာင့္ သားသတ္လိုင္စင္ရ ဦးမူဆာ အိ္မ္ေပၚကဆင္းလာသည္ ။ သူေတြ ့လိုက္
ရသည္က တစ္ရွိန္ထိုး ထြက္ေျပးလာေသာ ကြ်ဲေပါက္ၾကီး ၊ သူ ့ေနာက္ ကသူ ့တပည့္ သုံးေယာက္ ။
ေဟ့....ေဟ့ ျမိဳ ့့ထဲဆက္မေျပးေစနဲ ့၊ ေရွ ့ကေျပးပိတ္”
သူကမည္သို ့သတိေပးေနေသာ္လည္း ကြ်ဲေပါက္ၾကီး ေျပးေနသည္က သထုံျမိဳ ့နယ္ ထဲဘက္ဆီသို ့သာ...။
ဆရာေတာ္ဦးဇာဂရသည္ ဒါယကာၾကီး ဦးမြန္ေတာ္၆-နွစ္ျပည့္ဆြမ္းေကြ်းသို ့တစ္ကူးတစ္က လာေရာက္
ပင့္ထားသျဖင့္ မေန ့ကတည္းက သထုံေရွြ စာရံဘုရားအနီးတဲေက်ာင္းသို ့ေရာက္ရွိေနခဲ့သည္။
မနက္၅:၃၀တြင္အာရုဏ္ဆြမ္းဆက္ကပ္လွဴဒါန္းမည္ျဖစ္သျဖင့္သံလ၁ လာေတာက္ေသာ ကပိၼယနွင့္အတူ
ေစ်းလမ္းအတိုင္း ဘုံေက်ာင္းလမ္းဘက္သို ့ၾကြလွမ္းလာခဲ့သည္။
ထိုစဥ္မွာပင္ လူအမ်ားရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖင့္ေျပးၾက၊ လွြားၾက၊ ဆူညံေအာ္ဟစ္သံမ်ား ၾကားလိုက္ရသည္။
ေစ်းေတာင္းမ်ား ၊ ေစ်းပန္းမ်ား ပစ္၍ ေျပးလွြားေနၾကေသာေစ်းသည္မ်ား ၊ ေစ်း၀ယ္သူမ်ားကိုဆရာေတာ္
ေခတၱာမွ်ရပ္၍ ေလ့လာၾကည့္ေနခဲ့သည္။
နိုစဥ္ကပၼိယမွ
“ဆရာေတာ္ဘုရား......ေဘးကပ္ေတာ္မူပါဘုရား၊ ဟိုမွာကြ်ဲတစ္ေကာင္လွြတ္လာလို ့၊ အႏၱာရယ္ကင္း
ေအာင္ ေဘးကပ္ေနေတာ္မူပါ ဘုရား ”
”ေၾသာ္ေအးေအး ” ဟု ဆရာေတာ္ကအမိန္ ့ရွိသည္ ။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ သားသတ္ရုံမွ လြတ္လာေသာ ကြ်ဲေပါက္ၾကီးသည္ ကဒုန္းစိုင္းေျပးလာျပီ.......
ဆရာေတာ္ ဦးဇာဂရကိုျမင္လိုက္သည့္နွင့္တုန္ ့ကနဲ ့ရပ္တန္ ့သြားသည္ ။
ေရွ ့ခြာနွစ္ခုသည္ပင္အရွိန္ေၾကာင့္ေလ်ာသြားျပီး ၊ ဆရာေတ္ေရွ ့အေရာက္ဒူးတုပ္လ်က္ေရာက္
လာခဲ့သည္။
ကြ်ဲေပါက္ၾကီး၏ မ်က္၀န္းနွစ္ခုမွာ အသနားခံေနသည့္ပမာ ။
မ်က္ရည္ေတြက လည္း ယိုစီးက်ေနသည္ ။ သိပ္မၾကာ သားသတ္သမား ၃-ေယာက္ ေရာက္လာခဲ့သည္ ။
အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးျမန္းသိရွိသြားေသာ ဆရာေတာ္ ဦးဇာဂရကခ်က္ျခင္းပင္ ကြ်ဲေပါက္ၾကီး အသက္ကို
ကယ္ရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။သူတြင့္ပါလာေသာ၀တၱဳေငြႏွင့္ ေစ်းသူ ၊ ေစ်းသားမ်ား ထည့္၀င္ေငြေပါင္း၍
ကြ်ဲေပါက္ၾကီးကို သားသတ္မားလက္မွ ကယ္ဆယ္လိုက္ေတာ့သည္။
ထိုစဥ္က သထုံျမိဲဳ ့ေလးသည္ ယခုေလာက္ လူဦးေရ မမ်ားျပားေသးေပ ။ ထို ့ေၾကာင့္လည္း ဤသတင္းကို
ၾကားရသည္နွင့္ ေထရ၀ါဒဗုဒၵဘာသာ၀င္မ်ားပီပီ တတ္စြမ္းသမွ် ၀တၱဳေငြ ပါ၀င္ကုသိုလ္ယူၾကသည္မွာ
ဆရာေတာ္ဦးဇာဂရ ၊ ဦးမြန္ေတာ္ ၆-နွစ္ျပည့္ဆြမ္းေကြ်းတရားေဟာျပီးသည့္တိုင္ ၊ ဦးမြန္ေတာ္အိမ္ေရွ ့တြင္
ပရိသတ္ၾကီးကမဆဲေသး.......။
“ဘုန္းဘုန္းဘုရား ....တပည့္ေတာ္စားလိုက္ ၊ အိပ္လိုက္နဲ ့မေနလိုပါဘုရား ၊ ဆရာေတာ္ ေဆာက္လက္စမ
ျပီးေသးတဲ ့တိမ္ေတာ္ၾကီး အတါက္တတ္အားသ၍ လုပ္အားဒါန ပါ၀င္လိုပါတယ္ဘုရား ။ တပည့္ေတာ္ ကို
သစ္ဆဲြခြင့္ျပဳပါ ” ဟုကြ်ဲၾကီးက အိမ္မက္ေပးလာသည္ ။
ဆရာေတာ္ သေဘာအရတိရစၦာန္မ်ားကိုမညွင္းပန္းလို ့၊ မၾကာခဏ အိမ္မက္ေပးလာေတာ့ တိရစၦာန္ဘ၀
မွအကုသိုလ္ကံေၾကြး ေလ်ာ့ပါးေစျခင္းဌာ သစ္ဆဲြ ဆင္ပိုင္ရွင္ဦးလြမ္းနွင့္ ညီွနိုင္းျပီး ၊သစ္ဆဲြ ခြင့္ျပဳခဲ့ရေတာ့
သည္ ။
ထူးေတာ့ေတာ္ေတာ္ထူးေပသည္ ။
တျခားကြ်ဲေတြထက္ ပိုျပီး အလုပ္ပိုလုပ္သည္ ။ ခိုခိုကပ္ကပ္လုံး၀မရွိ ၊ ဆရာေတာ္ၾကီး ေပးထားေသာ သိမ္
ဒကာၾကီးဟုေခၚ လ်င္ အလြန္ သေဘာက်သည္ဟန္ရွိသည္ ။ မနက္ ၆ ၊ ည ၆ သစ္ဆဲြရ၍ ေန့လည္တြင္
၁ -နာရီခန္ ့နားရသည္ ။
ဒါေပမယ္ ့“သိမ္ဒကာၾကီး ကေတာ့ လိုအပ္သလို ဆက္ခိုင္းလို ့ကေတာ့ တစ္ခါမွ် ရန္းကန္ျခင္းမရွိ ၊ စိတ္လို
လက္ရလုပ္သည္သာ ...... ။
ထို ့ေၾကာင့္လည္း သစ္ဆဲြလုပ္ငန္းရွင္မ်ားသာ ”သိမ္ဒကာၾကီး” ကိုေစ်းေကာင္းေပး၍ ဌားရမ္းၾကသည္။ အ
လုအယက္ေစ်းပိုေပးၾကသျဖင့္ သစ္ဆဲြဆင္ေလာက္နီးပါး ေစ်းေကာင္းရေပသည္ ။
တခ်ိဳ ့ဆိုလွ်င္ အပိုင္၀ယ္ယူလို၍ဆရာေတာ္အား လာေရာက္ေလွ်ာက္ထားသူမ်ားရွိသည္ ။ သို ့ေသာ္ ဆရာ
ေတာ္ ကမိန္ ့သည္မွာ - “သိမ္ဒကာၾကီး ကိုသိမ္အေဆာက္အဦးျပီးတာနဲ ့ေရစက္ခ်ျပီး ၊ သူ ့ကို ေဘးမဲ့ေပး
မွာပါ ၊ ေရာင္းဖို ့ဆိုတာေတာ့မျဖစ္ပါဘူး ” ဒါေၾကာင့္လည္းေနာက္ဆုံး ”သိမ္ဒကာၾကီး ” ကိုသစ္ဆဲြခ်ိန္အမွီ
ေစ်းေကာင္းေပး၍အလုအယက္ဌားရမ္းၾကရသည္ ။
သည္လိုနွင့္ ၃- နွစ္အတြင္းဆရာေတာ္ ဦးဇာဂရ ၏ သိမ္ေတာ္ၾကီးသည္ ေက်နပ္အားရဖြယ္ေကာင္း
ေလာက္ေအာင္ေသသပ္ခန္ ့ညားစြာေအာင္ျမင္ျပီးစီးသြားခဲ့ေပေတာ့သည္ ။
၁၉၆၀ -ခုနွစ္ ၊ ျပာသို ့လျပည့္ေန ့ ။ သိမ္ေတာ္ၾကီးေရစက္ခ်ပြဲ ။
အထက္အညာေဒသမွာနာမည္ေက်ာ ္ဓမၼကထိကမ်ားကတရားဓမၼလာေရာက္ခ်ိီးျမင့္ၾကသည္မွာခုနွစ္
ရက္ ၊ ခုနွယ္လီ ျပည့္ခဲ့ေပျပီ ။
ညတရားပြဲတိုင္း ရိုေသတု၀ပ္စြာမ႑ပ္အလည္မွာ တရားနာေနသည္က ထူးထူးျခားျခား ”သိမ္ဒါယကာ”
ကြ်ဲေပါက္ၾကီးး ။ ယေန ့ နံနက္ ၁၀-နာရီ သိမ္ေရစက္ခ်ေပေတာ့မည္ ။
မည္သူကမွ်မေခၚ၇ဘဲမ႑ပ္ထဲ၀င္လာသည္ ့”သိမ္ဒါယကာၾကီး ” ကိုလူတိုင္းက လမ္းဖယ္ေပးၾကသည္ ။
သူေက်ာ့ေပၚတါင္ ကဗၼလာအနီလြွမ္းျခံဳထားသည္ ။ ပလႅင္အနီး ရိုေသတုပ္၀ပ္စြာ ဦးေခါင္းကိုေျမေပၚေမွး
တင္ထား၍ ဆရာေတာ္ကို ဖူးေမ်ာ္သည္မွာ လူတိုင္းအဖို ့ထူးျခားဆန္းၾကယ္ ၊ ေျပာမဆုံးေပါင္ ေတာသုံ
ေတာင္ျဖစ္ေနရေပေတာ့သည္ ။
ဆရာေတာ္ဦးဇာဂရ၏ တရားပြဲအျပီး ၊ ေရစက္ခ် အမွ်ေ၀သည္။ သိမ္ဒါယကာ ကြ်ဲေပါက္ၾကီးသည္ ဦးေခါင္း
ကိုအနည္းငယ္ၾကြ၍သုံးၾကိမ္သုံးခါ ေခါင္းျငိမ့္သာဓုေခၚဟန္ျပျပီး ၊ ရုတ္ရက္ျငိမ္သက္သြားသည္။
ေၾကးစည္ရိုက္သံကစည္ေ၀ေနသည္။ပရိတ္သတ္ကလည္းပ်ားပန္းခပ္မွ် လွဳပ္ရွားသြားလာေနၾကသည္။
သိမ္ဒါယကာၾကီးအား မတုန္မလွဳပ္ ၊ ေနရာကမေရြ ့ ။ ေက်ာက္ရုပ္ၾကီးပမာ ။ ဆရာေတာ္ဦးဖာဂရ ကိုယ္
တိုင္အနီးကပ္၍ ” သိမ္ဒကာၾကီး ထေတာ့ေလ ” ဟုဆိုေသာ္လည္းမလွဳပ္မရွား ။ ျငိမ္သက္စြာ တုပ္၀ပ္ေန
လ်က္ပင္ ။
ေသေသခ်ာခ်ာေလ့လာေတာ့မွ အသက္မရွိေတာ့ပါတကား ။
*************
“ေက်းဇူးၾကီးလွပါတယ္ အရွင္ဘုရား ”
“ဟင္......မင္း ”
” ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား ၊ တပည့္ေတာ္ဆရာေတာ္ ့ရဟန္းဒါယကာၾကီးဦးမြန္ေတာ္ပါဘုရား ”
”ေအးေအး ...အခုလိုခ်မ္းခ်မ္းသာသာအေရာင္အဆင္း ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္နဲ ့အဆင္းရနံသင္း
ထုံေနတဲ့နတ္သားအျဖစ္ျမင္ရတာ၀မ္းေျမာက္ပါတယ္ကြယ္ ”
“ဒါကလဲဆရာေတာ္ေက်းဇူးေၾကာင့္ပါဘုရား”
တကယ္ေတာ့တပည့္ေတာ္တို ့ရြာကိုဓားျပတိုက္စဥ္ကသိမ္ေဆာက္မယ္ေငြေတြပါမသြားပါ ဘုရား ၊ တပည့္
ေတာ္ ေရွြ ၊ ေငြ ေတြသာအကုန္ပါသြားပါတယ္ ၊ ဒါေပမယ့္၀တၱဳေငြေပါၾကြယ္စဥ္ကမေဖာက္ျပန္ခဲ့တဲ ့တပည့္
ေတာ္ဟာဓားျပတိုက္ရာမွာသီးျခားေနရာမွာထားလို ့က်န္ခဲ့တဲ ့သိမ္ေဆာက္မယ့္ေငြေတြကိုအရင္းျပဳျပီး ၊ ဘ
၀ကိုေနာက္တစ္ၾကိမ္ခ်မ္သာဖို ့ၾကိဳးစားခဲ့တာပါ ဘုရား ၊ ေနာက္စုေဆာင္းျပီးမွ သိမ္ေဆာက္မယ္လို ့စဥ္စား
ခဲ့ေပမယ့္ ေသသာေသခဲ့တယ္ ၊ တပည့္ေတာ္အကုသိုလ္ေၾကြးေတြနဲ ့ေပါ့ဘုရား ”
“ဒါေၾကာင့္လဲ့ဘုရားပစၥည္း ၊ သံဃာ ပစၥည္း ၊ သာသနာပစၥည္း မတရားယူခဲ့မိလို ့တပည့္ေတာ္ကြ်ဲဘ၀နဲ ့
ဆရာေတာ္ဆီမွာေရာက္ခဲ့ရတာပါဘုရား ”
”ယခုေတာ့တပည့္ေတာ္ရဲ ့အကုသိုလ္အေၾကြး ကုန္ခဲ့ပါျပီးဘုရား တပည္ေ့တာ္လိုအျဖစ္မ်ိဳး ေနာင္မျဖစ္ရ
ေအာင္ဆရာေတာ္လူပရိတ္သတ္ကိုဆုံးမေပးေတာ္မူပါဘုရား ”
”ေအး...ေအး...ေအး ၊ သာဓု......သာဓု ...... သာဓု”
-
- ************************
အခုလိုေျပာျပ ေရးသားျခင္းအတြက ္၀င္ဖတ္သူေနာက္တစ္ခုခုပါသြားေစျခင္းတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးပါ
(အရွင္ဓမၼရကိၡတ) ေရးသားျခငး္ျဖစ္ပါသည္ ။
No comments:
Post a Comment