ခင္ဗ်ားရဲ႕ ကေလးဟာ လိမ္ညာေနၿပီဆိုရင္ ခင္ဗ်ားကို ေၾကာက္ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ခင္ဗ်ား
ကို အတုခိုးေနတာ ျဖစ္မယ္။
လိမ္ညာတတ္တဲ့ မိဘေတြမွာ လိမ္ညာတတ္တဲ့ ကေလးေတြပဲ ရွိလာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးေတြဆီက
ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္မႈကို ရခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ကေလးကို မလိမ္ညာမိဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
သည္စကားဟာ ကိုယ္က်င့္သိကၡာပိုင္းနဲ႔ခ်ည္း သက္ဆိုင္တဲ့ စကားမဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္
တို႔အားလံုး ရံဖန္ရံခါဆိုသလို လိမ္ညာေျပာေနၾကတာကိုး။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ လူတဖက္သား စိတ္ထိခိုက္သြားမွာ စိုးတဲ့အတြက္ တခါတရံ လိမ္ေျပာရတတ္ပါတယ္။
လွည့္ပတ္ေျပာရတတ္ပါတယ္။
အတၲစြဲႀကီးလြန္းတယ္၊ မာနႀကီးလြန္းတယ္လို႔ ကိုယ့္ကို စြပ္စြဲလာတဲ့အခါတိုင္းမွာလည္း မဟုတ္ေလေယာင္
ဟန္ေဆာင္လွည့္ပတ္ၿပီး ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။
"ေမေမ ေခါင္းကိုက္ေနတယ္ကြယ့္၊ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနၾက"လို႔ လိမ္ေျပာမယ့္အစား "ဆူဆူညံညံ မလုပ္နဲ႔ေဟ့" လို႔
ေအာ္ေျပာလိုက္တာက ပိုၿပီး႐ိုးသားပါတယ္။ ပိုၿပီးေကာင္းမြန္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သည္လို ေအာ္ေျပာႏိုင္ဖို႔အတြက္ ကေလးက ခင္ဗ်ားကို အေၾကာက္အလန္႔မရွိမွ ျဖစ္မယ္။ ေၾကာက္လန္႔
ေနရင္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
တခါတရံ မိဘေတြဟာ သူတို ့ရဲ့ဂုဏ္သိကၡာကို ထိန္းသိမ္းခ်င္တဲ့အတြက္ လိမ္ညာတတ္ၾကပါတယ္။
"ေဖေဖကတဖက္၊ လူေျခာက္ေယာက္ ကတဖက္ ရန္ျဖစ္ရဲသလား"လို႔ ကေလးကေမးလာတဲ့အခါ "မျဖစ္ရဲပါဘူး
ငါ့သားရယ္၊ ေဖေဖ့လို ၾကြက္သားမရွိတဲ့ ဗိုက္ရႊဲႀကီးက ငလက္မေလးတေယာက္နဲ႔ေတာင္ ရန္မျဖစ္ရဲပါဘူး"လို႔
ျပန္ေျဖႏိုင္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္သတိၲရွိရပါလိမ့္မယ္။
လွ်ပ္စီးလက္တာ မိုးၿခိမ္းတာကို ေၾကာက္တဲ့အေၾကာင္း၊ ရဲေတြ ပုလိပ္ေတြကို ေၾကာက္တဲ့အေၾကာင္း ကိုယ့္သား
သမီးကို ၀န္ခံေျပာ၀ံ့တဲ့ ဖခင္ရယ္လို႔ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ရွိႏိုင္ပါ့မလဲ။
ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက "ဗိုလ္ႏွပ္ေခ်း"လို႔ အေျပာင္ခံရတဲ့အေၾကာင္းကို ကိုယ့္သားသမီးေတြကို ျပန္ေျပာရဲ
ေလာက္ေအာင္ သတၲိရွိဖို႔က ပိုေ၀းပါလိမ့္ဦးမယ္။
မိဘေတြရဲ့ လိမ္ညာမႈမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွစ္ခု ရွိပါတယ္။ တခုက ကေလးေတြကို လိမၼာယဥ္ေက်းေစခ်င္တဲ့
ရည္ရြယ္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တခုက ကေလးေတြရဲ႕ အထင္ႀကီး ေလးစားမႈကို
ခံခ်င္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။
"အရက္ေသာက္ၿပီး မူးဖူးသလား၊ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ ဆဲဖူးသလား" စတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ကေလးတေယာက္
က ေမးလာတဲ့အခါ အမွန္အတိုင္းျပန္ေျဖ၀ံ့တဲ့ ဆရာမ်ဳိး၊ အေဖမ်ဳိး ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ရွိပါလိမ့္မလဲ။
ကေလးေတြ အထင္ေသးမွာကို ေၾကာက္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲ လူႀကီးေတြဟာ ေၾကာင္သူေတာ္ေတြ
လုပ္ေနၾကရရွာတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ ကေလးဘ၀တုန္းက ႏြားဆိုးတစ္ေကာင္က လိုက္လို႔ ျခံစည္း႐ိုးကိုေက်ာ္ၿပီး ထြက္ေျပးရတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္
အေဖကို အထင္ေသးခဲ့ မိပါတယ္။ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
ကေလးေတြဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူႀကီးေတြကို သူရဲေကာင္းႀကီးေတြ၊ အာဇာနည္ ဇာတ္လိုက္ ႀကီးေတြ အျဖစ္
စိတ္ကူးထဲမွာ ထည့္ထားၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူႀကီးေတြကလည္း ကေလးေတြထင္တဲ့အတိုင္း မွန္သ
ေယာင္ေယာင္ ဟန္ေဆာင္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တေန႔မွာေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္း မဟုတ္ေၾကာင္း
သိသြားၾကၿပီး ဆရာသမား မိဘမ်ားဟာ လူလိမ္လူညာေတြပါလားလို႔ သေဘာေပါက္သြားပါလိမ့္မယ္။
ကေလးသူငယ္တိုင္းရဲ႕ ဘ၀ခရီးလမ္းမွာ ကိုယ့္မိဘကို ျပန္ေ၀ဖန္ၿပီး ေခတ္ေနာက္က်သူေတြအျဖစ္ အထင္
အျမင္ေသးမိတဲ့ အခ်ိန္ကာလတခု ရွိတတ္ပါတယ္။ သည္အခ်ိန္ကာလေနာက္မွာမွ မိဘေတြရဲ႕ ဘ၀အမွန္ကို
သိျမင္မႈက လိုက္လာတတ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အထင္ေသးစိတ္ဟာ ကေလးငယ္ရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္မႈေၾကာင့္သာ ေပၚေပါက္လာရတာပါ။ ကေလး
ငယ္ဟာ သူ႕စိတ္ကူးယဥ္ကမၻာအတြင္းမွာ သူျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ မိဘမ်ဳိးကို ဖန္တီးထားပါတယ္။ သည္စိတ္ကူးယဥ္
အိပ္မက္ထဲက အံ့မခန္းမိဘေတြနဲ႔ တကယ့္လက္ေတြ႕ဘ၀ထဲက ေပ်ာ့ညံ့ညံ့ မိဘေတြရဲ႕အၾကားမွာ သိပ္ကိုျခား
နားေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ အထင္ေသးစိတ္ ေပၚေပါက္လာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းကာလမွာေတာ့ ကေလးငယ္ဟာ မိဘေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ စိတ္ကူးယဥ္လွည့္စား ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ
ကင္းရွင္းသြားၿပီး နားလည္မႈရွိရွိ နဲ႔ မိဘေတြဆီကို ျပန္လည္ခ်ဥ္းကပ္လာစျမဲပါ။
တကယ္လို႔ မိဘေတြအေနနဲ႔ အစကတည္းက ကေလးငယ္ေတြကို ဟန္ေဆာင္လွည့္ပတ္တာမ်ဳိးမလုပ္ဘဲ အမွန္
အတိုင္း အရွိအတိုင္း ဖြင့္ဟေျပာျပထားလိုက္မယ္ဆိုရင္ သည္လို နားလည္မႈလြဲမွားတာေတြ
ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူး။
ကေလးကို အမွန္အတိုင္းမေျပာရဲေအာင္ ေႏွာက္ယွက္ဟန္႔တားေနတဲ့ အဓိကအခက္အခဲႀကီးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္
တို႔ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အမွန္အတိုင္းျပန္ၿပီး ဖြင့္ဟေျပာဆိုႏိုင္စြမ္း ကင္းမဲ့ေနတာပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ၿပီးလိမ္ညာေနၾကတယ္။ ျပန္ၿပီးလွည့္ စားေနၾကတယ္၊ ျပန္ၿပီး လွည့္ပတ္
ေနၾကတယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္တင္မက ကိုယ့္အိမ္နီးခ်င္းေတြကိုလည္း လိမ္ညာ လွည့္ပတ္ေနၾကတယ္။ ေရးသား
ခဲ့ ၿပီးသမွ် ကိုယ္ေရးအတၴဳပၸတၲိေတြအားလံုးဟာ အလိမ္အညာေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ၾကတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုး လိမ္ညာလွည့္ပတ္ေနၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ လိမ္ညာလွည့္ပတ္ေနၾကတာလဲဆိုေတာ့
ဘယ္လိုမွလက္လွမ္း မမီႏိုင္တဲ့ ကိုယ္က်င့္တရား စံခ်ိန္တစ္ခုနဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ လိုက္နာက်င့္ႀကံရမယ္လို႔
အသင္ၾကားခံခဲ့ၾကရလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔တေတြ ဖံုးဖံုး ဖိဖိနဲ႔ကြယ္၀ွက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကရတဲ့ ရွက္စရာ ေၾကာက္စရာေတြကို ရရွိေအာင္လုပ္တာ
အဲသည္ငယ္စဥ္တုန္းက သင္ၾကားခ်က္ေတြပဲေပါ့။
သြယ္၀ိုက္တဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ လိမ္ဦးေတာ့ေတာင္မွ ကေလးကို လိမ္ညာတဲ့လူႀကီးေတြဟာ ကေလးကို မွန္မွန္
ကန္ကန္ နားလည္သေဘာ ေပါက္ျခင္း မရွိသူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ သည္လိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ပညာေရးစနစ္ႀကီး
တစ္ခုလံုးဟာ လိမ္ညာလွည့္ပတ္မႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတာျဖစ္တယ္။
ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ တပည့္ေတြထဲမွာ မလိမ္ရမေနႏိုင္တဲ့ လူလိမ္စစ္စစ္ရယ္လို႔ တစ္ေယာက္မွ မရွိပါဘူး။ ေႏြေတာင္
ကုန္းေက်ာင္းကို ေရာက္လာခါစတုန္းကေတာ့ လိမ္တတ္ညာတတ္ၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အမွန္ကို
ေျပာရမွာ ေၾကာက္တဲ့စိတ္က ရိွေနၾကတာကိုး။
ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ သည္ေႏြေတာင္ကုန္းေက်ာင္းဟာ ရဲတို႔၊ ပုလိပ္တို႔ မရွိတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ျဖစ္တယ္
ဆိုတာကို သိသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ လိမ္ညာတာဟာ အပိုသက္သက္ပဲလို႔ သေဘာေပါက္သြားၿပီး မလိမ္ၾက
မညာၾကေတာ့ဘူးေပါ့။
ကေလးတေယာက္ရဲ႕ လိမ္ညာမႈေတြ အားလံုးလိုလိုဟာ ေၾကာက္ရြံ႕မႈက ေပါက္ဖြားလာတာျဖစ္ပါတယ္။ ေၾကာက္ရြံံ႕
မႈ ေပ်ာက္ကင္းသြားတာနဲ႔ လိမ္ညာမႈ ဟာလည္း ေပ်ာက္ကင္းသြားတာပါပဲ။
ကေလးတေယာက္မွာ လိမ္ညာမႈမွန္သမွ် တစ္စမက်န္ေအာင္ ေပ်ာက္ကင္းသြားမယ္လို႔ေတာ့ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။
ကေလးတေယာက္ဟာ ျပတင္းေပါက္တံခါးတစ္ခ်ပ္ကို ဖ်က္ဆီးမိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာမွာျဖစ္ေပမဲ့ ေရခဲေသတၲာ
ပ်က္ေအာင္ ဖ်က္ဆီးမိတာမ်ဳိးကိုေတာ့ ဖြင့္ေျပာလိမ့္မယ္ မဟုတ္ ဘူး။ ပစၥည္းကိရိယာတစ္ခု ခိုးယူထားမိတာကို
လည္း ဖြင့္ေျပာလိမ့္မယ္ မထင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လိမ္ညာမႈေတြ လံုး၀ကင္းရွင္းသြားေအာင္အထိေတာ့
ေမွ်ာ္လင့္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။
လြတ္လပ္မႈဟာ ကေလးေတြမွာရွိတတ္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္မႈေတြကိုလည္း ပယ္ဖ်က္ပစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ မိဘေတြ
ဟာ ကေလးေတြမွာ ရွိတတ္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္မႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ခဏခဏ ပံုႀကီးခ်ဲ႕ တတ္ၾကတယ္။ ေရးႀကီး
ခြင္က်ယ္ လုပ္တတ္ၾကတယ္။
ဂ်င္မီဆိုတဲ့ ကေလးတေယာက္က ကြၽန္ေတာ္ဆီကိုလာၿပီး သူ႕အေဖက သူ႕ဆီကို ဇိမ္ခံကားႀကီးတစ္စီး ပို႔လိုက္
တဲ့အေၾကာင္း ေျပာတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း "ငါသိၿပီးပါၿပီကြ၊ အျပင္ဘက္ တံခါးမႀကီးနားမွာ ရပ္ထားတာျမင္
လိုက္ပါတယ္။ သိပ္မိုက္တဲ့ ကားႀကီးပဲ"လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္မိပါတယ္။ သည္ေတာ့ ဂ်င္မီက "ကြၽန္ေတာ္ ရယ္စရာ
လုပ္ၿပီး လိမ္ေျပာတာကို ခင္ဗ်ားသိသားပဲ"လို႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။
သည္လိုအျဖစ္မ်ဳိးဟာ အေၾကာင္းနဲ႔အက်ဳိး လြဲေခ်ာ္ေနတဲ့ အျဖစ္တစ္ခုလို႔ ထင္ရစရာရွိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္အေနနဲ႔ လိမ္ညာေျပာဆိုမႈနဲ႔ မ႐ိုးသားမႈကိုလည္း ခြဲျခားထားခ်င္ပါတယ္။
ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ လိမ္ေျပာရက္နဲ႔ ႐ိုးသားသူေတြ ျဖစ္ေနႏိုင္ပါတယ္။ တခါတရံ အေရးမႀကီးတဲ့ အေသးအဖြဲ
ကိစၥမ်ဳိးေတြမွာ လွည့္ပတ္ေျပာဆိုေနရလည္း သိပ္အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥရပ္ေတြမွာေတာ့ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္သူေတြ
ျဖစ္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လိမ္ညာေျပာဆိုရတာေတြဟာ သူတပါး မထိခိုက္မနစ္နာေရးကို
ရည္ရြယ္ေနတတ္တယ္။
"ခင္မင္ေလးစားအပ္ပါေသာ လူႀကီးမင္းခင္ဗ်ား၊ လူႀကီးမင္း ေရးသားေပးပို႔လိုက္ေသာ စာသည္ အလြန္ ရွည္လ်ား
ေထြျပားၿပီးလွ်င္ စိတ္ပ်က္ ၿငီးေငြ႕စရာ ေကာင္းလွပါေသာေၾကာင့္ ၿပီးဆံုးသည္အထိ ဒုကၡခံ ဖတ္႐ႈႏိုင္ျခင္း မရွိပါ
ခင္ဗ်ား"လို႔ ျပန္စာေရးသားတာမ်ဳိးဟာ အမွန္အတိုင္း ေရးသားျခင္း ျဖစ္ေနေပမယ့္ လည္း သူတပါးကို ထိခိုက္
နစ္နာေစႏိုင္ပါတယ္။
"သည္လို တီးခတ္ျပတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္လွပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ား တီးခတ္လိုက္တာဟာျဖင့္ သီခ်င္းသံစဥ္
ကေတာ့ လံုးလံုးပ်က္စီးသြား တာပဲ"လို႔ တီးခတ္ျပတဲ့ ဂီတဆရာ အေလာင္းအလ်ာ တစ္ေယာက္ကို အမွန္အတိုင္း
ေျပာလိုက္တာဟာလည္း ထိခုိက္နစ္နာသြားေစႏိုင္ပါတယ္။
လူလားေျမာက္ၿပီးသူေတြရဲ႕ လိမ္ညာေျပာဆိုမႈေတြဟာ ေယဘုယ်သေဘာအရေတာ့ သူတပါးအက်ဳိးစီးပြား
(ပရဟိတ) ကို ရည္ရြယ္တဲ့ လိမ္ညာေျပာဆိုမႈေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ကေလးသူငယ္ေတြရဲ႕ လိမ္ညာေျပာဆိုမႈကေတာ့ ေနရာဌာနကိုလိုက္ၿပီး၊ ပုဂၢိဳလ္ကိုလိုက္ၿပီး ေပၚလာတဲ့ လိမ္ညာ
ေျပာဆိုမႈေတြပါ။
ကေလးတေယာက္ကို လူလိမ္တေယာက္ရဲ႕ဘ၀မ်ဳိး ေရာက္သြားေအာင္ လုပ္တဲ့နည္းထဲမွာ အေကာင္းဆံုးနည္း
ကေတာ့ မွန္တာကလြဲၿပီး ဘာမွမေျပာရဘူးလို႔ အတင္းအက်ပ္ခိုင္းေစတဲ့ နည္းလမ္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အၿမဲတမ္းမွန္ကန္ေနဖို႔ဆိုတဲ့ ကိစၥဟာ မလြယ္ကူလွဘူး၊ သိပ္ခက္ခဲတယ္ဆိုတာကို
ကြၽန္ေတာ္ လက္ခံပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ လူတေယာက္ဟာ ကေလးတေယာက္ကိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကေလးတေယာက္ရဲ႕ ေရွ႕မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လိမ္ညာ
မေျပာဘူးဆိုတာကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သည္အလုပ္ဟာ ထင္သေလာက္ မခက္ဘဲ
လြယ္ကူေနတာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။
ခြင့္ျပဳသင့္တဲ့ လိမ္ညာမႈမ်ဳိး ဆိုတာက ေဘးအႏၱရာယ္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့အခါမ်ဳိးမွာ ေျပာရဆိုရတာမ်ဳိး
သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ-အသည္းအသန္ နာမက်န္းျဖစ္ေနတဲ့ ကေလးငယ္ကို သူ႕အေမေသဆံုးသြားၿပီျဖစ္တဲ့
အေၾကာင္း မေျပာဘဲ ေနတာမ်ဳိး။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အသိတရားကင္းမဲ့တဲ့ လူမႈေရးက်င့္၀တ္ေတြဟာ လိမ္ညာမႈေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ထဲက မပါ
ဘဲနဲ႔လည္း "ေက်းဇူးတင္လိုက္တာဗ်ာ"လို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေျပာေနၾကပါတယ္။ တကယ္ ေလးစားမႈမရွိဘဲနဲ႔လည္း
အမ်ဳိးသမီးေတြကို ဦးထုပ္ခြၽတ္ၿပီး အ႐ိုအေသေပးေနတတ္ၾကပါတယ္။
လိမ္ေျပာတာက သိပ္မျဖစ္ေလာက္ေပမဲ့ လိမ္ညာဟန္ေဆာင္ၿပီး ေနထိုင္တာမ်ဳိးကေတာ့ တကယ့္ ပ်က္စီးမႈႀကီး
ျဖစ္ပါတယ္။ လိမ္ညာဟန္ေဆာင္ၿပီး အသက္ရွင္ေနတဲ့ မိဘတေယာက္ဟာ တကယ့္ အႏၱရာယ္ႀကီးတခု ျဖစ္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment