Michael Aris, Aung San Suu Kyi and their first son Alexander, in 1973 Photo: ARIS FAMILY COLLECTION/GETTY IMAGES
အျပင္မွာ က်ေနတဲ့ ႏွင္းဖဲြေလးေတြကုိ ျကည့္ရင္း နွင္းေတြဖံုးလႊမ္းေနတဲ့ ဘူတန္ႏိုင္ငံ က ေတာင္တန္းေတြ ကုိ ကိုယ္ သတိရမိတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကိုယ္က ဘူတန္ဘုရင္မိသားစု၀င္ေတြ ကုိ စာသင္ေပးေနတဲ့အခ်ိန္၊ စု ကေတာ့ ေတာ္၀င္ႏိုင္ငံျခားေရးရာဌာနမွာ သုေသသနျပဳလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ ့။ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္ျပာတန္းၾကီးေတြရဲ႔ အရိပ္ေအာက္မွာ ကိုယ္တို ့ ႏွစ္ေယာက္ အပူအပင္ ကင္းကင္းနဲ ့ အမ်ားအက်ိဳးျပဳ လုပ္ငန္းေတြကုိ လုပ္ေဆာင္ခြင္႔ရခဲ႔ ျကတယ္ေလ။
မင္းကုိ ခ်စ္ေရးဆိုခဲ့တုန္းက၊ တျခားမိန္းကေလးေတြလို “ခ်စ္ပါတယ္” ဆိုတဲ့ အေျဖစကား မ်ိဳး ကုိ အေႏွာင္အဖဲြ ့ကင္းကင္းနဲ ့ ရခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ “ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ ့ အေရးကုိ ေဆာင္ရြက္ဖို ့ လိုအပ္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျပည္တြင္းကုိ ျပန္ျပီး ျမန္မာ့အေရး ေဆာင္ရြက္ဖို ့ ခြင့္ျပဳရမယ္္” ဆိုတဲ့ သေဘာတူညီမွဳ အရင္ရျပီးမွ သာ ကုိယ့္အခ်စ္ ကုိ မင္းက လက္ခံခဲ့တာေလ။ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက မင္းရဲ ့ႏွလံုးသားမွာ တိုင္းျပည္နဲ ့ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြ သာ ပထမ ေနရာမွာ ရွိေနခဲ့တယ္ ဆိုတာကုိ ကုိယ္ ေကာင္းေကာင္း နားလည္ သေဘာေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ မင္းရဲ ့မြန္ျမတ္တဲ့ လုုပ္ငန္းစဥ္ေတြ အတြက္ နားလည္မွဳရွိစြာနဲ ့ပါရမီျဖည့္ေပးဖို ့လဲ ကုိယ္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။
| Photo: internet |
ကိုယ္တို ့ရဲ ့အိမ္ေထာင္သက္တမ္း ၁၆ ႏွစ္သာ ကာလမွာ မင္းဟာ ဇနီးေကာင္း၊ မိခင္ေကာင္း ပီသစြာနဲ ့ အိမ္ေထာင္တာ၀န္ကုိ ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း တာ၀န္ယူႏုိင္ခဲ့တယ္။ အလုပ္တာ၀န္က တဘက္နဲ ့ အိမ္ကုိ အျမဲတမ္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္၊ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းနဲ ့ ထားတတ္တဲ့ အက်င့္၊ ကေလးေတြအတြက္ ေမြးေန ့ ေတြ၊ ေပ်ာ္ပဲြရြင္ပဲြေတြကုိ မပ်က္မကြက္ လုပ္ေပးခဲ့ အက်င့္ ေတြေျကာင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျကားမွာ မင္းဟာ စံျပအိမ္ရွင္မ ျဖစ္လို ့ ေနခဲ့တယ္။
သားႏွစ္ေယာက္ အသက္ ၁၂ႏွစ္နဲ ့ ၁၄ ႏွစ္အရြယ္ကုိ ေရာက္လာတဲ့အခါ၊ မင္းေမေမ ( ေဒၚခင္ျကည္) ေနထိုင္မေကာင္း ျဖစ္တဲ့ အေျကာင္း ဖုန္းရျပီး၊ ျမန္မာျပည္ကုိ မင္းျပန္သြားခဲ့ရတယ္။ အဲဒီခရီးဟာ ကိုယ္တို ့့မိသားစုရဲ ့ကဲြကြာျခင္းအစလို ့ ကိုယ္တို ့ အားလံဳး ျကိဳတင္ မသိထားခဲ့ျကဘူးေနာ္။
စုေရ မင္းဟာ…အိမ္ေထာင္ရွင္မေကာင္းတစ္ဦးအျဖစ္၊ မိခင္ေကာင္းတစ္ဦး ျဖစ္ရံုတင္မက ပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ ့ သမီးေကာင္းတစ္ေယာက္ လဲ ျဖစ္လို ့ ေနျပန္ပါေရာလား။ ေမတၲာတရားျပည့္၀တဲ့ မိခင္တစ္ဦးဘ၀ကေန၊ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ ့တဲ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး အျဖစ္ကေန တိုင္းျပည္က လိုအပ္လာျပီေဟ့ ဆိုတဲ့အခါမွာ ျကမ္းတမ္းတဲ့ နိုင္ငံေရးလွဳပ္ရွားမွဳလမ္းေျကာင္းေပၚကုိ ကူးေျပာင္းျပီး လူထုကုိ ဦးေဆာင္မွဳေတြ ေပးႏိုင္ခဲ့ျပန္တယ္။မိခင္တစ္ဦးအေနနဲ ့ ေရာ၊ အိမ္ေထာင္ရွင္မ တစ္ဦးအေနနဲ ့ပါ သားေတြကုိ စြန္ ့၊ ခင္ပြန္းကို ထားသြားျပီး ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနတဲ့ မင္းရဲ ့ျပတ္သားတဲ့ လုုပ္ရပ္ကုိ မင္းသူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ ့ က နားမလည္စြာနဲ ့ ေျပာဆိုေ၀ဖန္ျကတိုင္း သားငယ္ကင္မ္က “ေမေမဟာ သူလုပ္ရမယ့္ အလုုပ္ေတြကုိ လုပ္ေနတာပါ” လို ့ ျပန္ေျပာေလ့ရွိတယ္။ “ကြ်န္မသားေတြ ကြ်န္မကုိ လိုအပ္ေနျကမွာကုိ ကြ်န္မ အေျကာက္ဆံုးပဲ” လို ့ မင္းေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ျပီး၊ ႏိုင္ငံေရးလွဳပ္ငန္းတစ္ခုတည္း အေပၚအာရံုထားဖို ့၊ ကေလးေတြ အတြက္ မပူပန္ဖို ့ ဖုန္းထဲကေန ကိုယ့္ေျပာစကားေတြ ဟာ ကေလးေတြ အေပၚတာ၀န္ေက်ခ်င္လြန္းတဲ့ မင္းအတြက္ စိတ္ေျဖစရာ ျဖစ္ခဲ့လိမ့္မယ္လို ့ ကုိယ္ထင္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္တြင္းက အေျခအေနေတြ ဖရိုဖရဲ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ၊ အထူးသျဖင့္ ဆက္သြယ္ေရးေတြ၊ သတင္းထုတ္ျပန္မွဳေတြ ညံ့ဖ်င္းလြန္းတဲ့ ကာလျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကုိယ္တို ့သားအဖေတြဟာ မင္းရဲ ့ လံွဳျခံဳေရးအတြက္ အခ်ိန္နဲ ့ အမွ် စိုးရိမ္ပူပန္ေနခဲ့ျကရပါတယ္။ ဖုန္းသံျကားတိုင္း မင္းဆီက ဒါမွမဟုတ္ မင္းအေျကာင္းေျပာႏိုင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ေယာက္ဆီက ဖုန္းလားလို ့ အျမဲေမ်ွာ္မိခဲ့ျကတယ္။ “ေမေမဘယ္ေတာ့ ျပန္လာမလဲ” ဆိုတဲ့ ကေလးေတြ အေမးကုိ ခနခနေျဖရတိုင္း ကုိယ့္ရင္မွာ မခ်ိပါဘူး။ မေျပာေကာင္း မဆိုေကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို မင္းကုိ လုပ္ျကံျကမွာကုိလည္း စိုးရိမ္မိပါတယ္။ စိုးရိမ္ပူပန္ရလြန္းတဲ့ အတြက္.. မင္းကုိ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်လိုက္ျပီ လို ့ သတင္းေတြ ထြက္ေပၚလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ အနည္းဆံုး အိမ္ထဲမွာ အသက္အႏၲရာယ္ေတာ့ မစိုးရိမ္ရေတာ့ဘူးေပါ့ ဆိုျပီး ကေလးေတြကုိ တင္းတင္းျကပ္ျကပ္ဖက္လို ့ ကုိယ္ေျဖေတြးေတြးခဲ့ပါတယ္။
မျကာခနဆိုသလို ျမန္မာအစိုးရပိုင္ သတင္းစာေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ကုိ လက္ထပ္ထားတဲ့ အတြက္ မင္းမွာ အျပစ္ရွိေျကာင္း ေ၀ဖန္တိုက္ခိုက္တာ ေတြ ေပၚထြက္လာတိုင္း ကိုယ့့္ေျကာင္ ့မင္းရဲ ့လွဳပ္ရွားမွဳေတြကုိ ထိခိုက္ေတာ့မလား ဆိုျပီး စိုးရိမ္ခဲ့ရသလို၊ ကိုယ့္ေျကာင့္ ေျပာဆိုတိုက္ခိုက္ခံေနတာကုိ လည္း စိတ္မေကာင္းျကီးစြာျဖစ္လို ့ေနခဲ့ရပါတယ္။ ျမန္မာ့အေရးအတြက္ ကုိယ္လဲ တတ္ႏိုင္တဲ့ ဘက္က ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခ်င္တာမို ့ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီလွဳပ္ရွားမွုေတြကုိ ႏိုင္ငံတကာက ေထာက္ခံအားေပးမွဳေတြ ရလာေအာင္ ႏိုင္ငံေရး၊ဘာသာေရး ပုိင္းမွာ လူသိမ်ားတဲ့ ပုဂိဳလ္ေတြ နဲ့ ကုိယ္ တိတ္တဆိတ္ သြားေရာက္ေတြ ့ဆံုျပီး စည္းရံုး လွံဳ ့ေဆာ္မွဳေတြ လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္ရဲ ့လွုပ္ရွားမွဳေတြ ကုိ ျမန္မာအစိုးရ က သိသြားရင္ မင္းကုိ ပုိျပီးထိခိုက္မွာ စိုးတဲ့အတြက္ လွ်ိဳ ့ ၀ွက္စြာနဲ ့ ကိုယ္လွုပ္ရွားခဲ့ပါတယ္။ သတင္းသမားေတြ၊ အင္တာဗ်ဴး လာေတာင္းတာေတြကုိ လဲ ကုိယ္အတတ္ႏိုင္ဆံုးေရွာင္ရွားခဲ့တယ္။
ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ဘ၀နဲ ့ ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ ကာလအတြင္း၊ အထီးက်န္ေနမယ့္ မင္းအတြက္ ေကာင္းႏိုးရာရာ စာအုပ္ေတြ ပို ့ေပးခဲ့တယ္။ နယ္ဆလ္မင္ဒဲလားအေျကာင္း၊ ဂႏီၵအေျကာင္း အစရွိတဲ့ စာအုပ္ေတြ ဟာ မင္းရဲ ့လွဳပ္ရွားမွဳေတြကုိ အေထာက္အကူျပဳႏိုင္လိမ့္မယ္လို ့ ကုိယ္ထင္ပါတယ္။ အိမ္က နံရံမွာ မင္းပံု ခပ္ျကီးျကီးတစ္ပံုကုိ ခ်ိတ္ထားျပီး၊ ဧည့္ခန္းထဲမွာ မင္းအတြက္ ႏိုင္ငံတကာက ခ်ီးျမွင့္ထားတဲ့ ဆုတံဆိပ္မ်ိဳးစံု ေတြရယ္၊ မင္းရထားတဲ့ ႏို္ဘယ္ဆု အပါအ၀င္ တျခားဆုတံဆိပ္ေတြ မ်ိဳးစံုကုိ ကိုယ္ ဂုဏ္ယူစြာနဲ ့ ခင္းက်င္းျပင္ဆင္ထားတယ္။
စုေရ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ဘ၀နဲ ့ အထိန္းသိမ္းခံဘ၀ဟာ မင္းအတြက္ ေရာ၊ ကိုယ့္အတြက္ ပါ အင္မတန္ရွည္လ်ားတဲ့ ကာလေတြပါ။ တခါတေလ မင္းအေျကာင္း ဘာသတင္းမွ မျကားရေတာ့ပဲ လေပါင္းမ်ားစြာျကာသြားတဲ့ အခါေတြမွာ လူမသိ သူမသိဘ၀နဲ ့ မင္းေသမ်ားသြားျပီလားလို ့ ေတြးပူေနခ်ိန္မွာ ေဒၚစုအိမ္က စႏရားသံျကားရတယ္လို ့ သတင္းျကားလိုက္ရလို ့ ကိုယ့္မွာ ေျပာမျပတတ္ေလာက္ေအာင္ စိတ္သက္သာရာရ သြားတဲ့ အျကိမ္ေတြလဲ မနည္းခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ မင္းအသက္ရွင္ေနေျကာင္း ေမ်ွာ္လင့္လို ့ရတဲ့ စႏရားသံေတာင္ မျကားရေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ ေသြးပ်က္ခဲ့ရပါတယ္။ စႏရားပ်က္သြားတာပဲလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေငြေျကးျကပ္တည္းလို ့ေရာင္းလိုက္ရတာမ်ားလား ဆိုျပီး ေတြးပူရေသးတယ္။ ကိုယ့္ဇနီးသည္ တစ္ေယာက္တည္း အားငယ္ေနခ်ိန္၊ အခက္အခဲေတြနဲ ့ ရင္ဆိုင္ေနရခ်ိန္မွာ ခင္ပြန္းသည္တစ္ေယာက္ အေနနဲ ့ ေရွ ့ကေန မားမားမတ္မတ္ရပ္ျပီး၊ ဒါမွမဟုတ္ အနားမွာ အားေပးခြင့္ေတာင္ မေပးႏိုင္တဲ့ ဘ၀ကုိ လဲ ငါမုန္းတီးမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးအတြက္ သတိရွိရွိနဲ ့တိုက္ပဲြ၀င္ေနတဲ့ မင္းလို မိန္းမအာဇာနည္ရဲ ့ ခင္ပြန္းသည္ျဖစ္ရတာကုိေတာ့ ကုိယ္ အျမဲတမ္း ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။
၁၉၉၅ ခု ရဲ ့ ေန ့တစ္ေန ့မွာ ဖုန္းထဲက ေန မင္းအသံကုိ စျကားလိုက္ရျပီး၊ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ဘ၀ကေန လြတ္ေျမာက္လာျပီလို ့ သိလိုက္ရေတာ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကုိ လက္ဆဲြျပီး ကိုယ္တို ့ေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးနဲ ့ျမန္မာျပည္ ကုိ အေျပးသြားခဲ့ျကတယ္။ သားငယ္ကင္မ္ က လူပ်ိဳျကီးဖားဖား ျဖစ္ေနတာကုိ ျမင္ေတာ့ အျပင္မွာေတြ ့ ရင္ေတာင္ ရုတ္တရက္မွတ္မိမွာ မဟုတ္ဘူးလို ့မင္းေျပာခဲ့ေသးတယ္ေနာ္။ စုေရ ..တေယာက္တည္း အက်ယ္ခ်ဳပ္ဘ၀နဲ ့ေနခဲ့ရေပမယ့္ မင္းဟာ အရင္ကထက္ေတာင္ ပိုျပီး တည္ျငိမ္လာတာကုိ သတိထားမိပါတယ္။ ပန္းေတြပန္ထားတဲ့ နူးညံ့တဲ့ အျပံဳးေအာက္က ခိုင္မာတဲ့ယံုျကည္ခ်က္ေတြနဲ ့့သံမဏိစိတ္ဓာတ္ေတြကုိ ကုိယ္ျမင္ေတြ ့ ခဲ့ရတယ္။ အသက္အရြယ္မေရြးပါ၀င္တဲ့ မင္းရဲ ့ အသင္းသူ၊ အသင္းသားေတြကုိ ဦးေဆာင္မွုေပးေနတာ ျမင္ရေတာ့ ငါတို ့မိသားစုေတြ ကဲြကြာေနျကရတာ အလကား မျဖစ္ဘူးဆိုတဲ့ စိတ္နဲ ့ ကုိယ္ေက်နပ္ခဲ့မိပါတယ္။
အဲဒီ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ဟာ မင္းနဲ ့ကုိယ္နဲ ့ ေနာက္ဆံုးေတြ ့ခဲ့ျကရတာပဲေနာ္။ ၁၉၉၈ ေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္မွာ ကင္ဆာျဖစ္ေနျပီ၊ ေနာက္ဆံုးအဆင့္လို ့ သိလိုက္ရေတာ့ ကိုယ္အရမ္းကုိ ေခ်ာက္ျခားသြားတယ္။ လူ ့ ေလာကျကီးထဲ ေနရဖို ့ အခ်ိန္သိပ္မက်န္ေတာ့လို ့၊ မေသခင္မွာ မင္းကုိ လူခ်င္းေတြ ့ျပီး ႏွုတ္ဆက္သြားခ်င္တယ္။ ဒါေျကာင့္ ျမန္မာသံရံုး ကုိ သြားျပီး ဗီဇာေလ်ွာက္ထားေပမယ့္ ခြင့္မျပဳခ့ျဲကဘူး။ ျမန္မာအစိုးရရဲ ့ ဗီဇာျငင္းပယ္မွဳကုိ အားမေလ်ာ့ပဲ ကုိယ္ ထပ္ျကိဳးစားေပမယ့္ ေနာက္ဆံုး အျကိမ္ေပါင္း ၃၀ေလာက္ရွိလာေတာ့ ကိုယ္အားေလ်ာ့လာမိျပီ၊ ခႏၡာကုိယ္က လဲ သိသိသာသာ ကုိ အားနည္းလာတယ္၊ ကိုယ့္အျဖစ္ကုိ စာနာျပီး ပုပ္ရဟန္းမင္းျကီးနဲ ့ အေမရိကန္သမတ ကလင္တန္တို ့အပါအ၀င္ တျခား မိတ္ေဆြေတြက ျမန္မာအစိုးရဆီကုိ ေမတာရပ္ခံစာ ေရးခဲ့ျကေပမယ့္ ဗီဇာမရခဲ့ပါဘူး။ ဆိုး၀ါးရက္စက္လွတဲ့ ကံျကမၼာကုိ ပဲ ကိုယ္တို ့ အျပစ္တင္ခဲ့ျကရတယ္။ မင္းဆီကုိ စစ္အရာရွိတစ္ေယာက္က လာေတြ ့ျပီး ကိုယ္နဲ ့ လာေတြ ့ ဖို ့ အဂၤလန္ကုိ အခ်ိန္မေရြးျပန္ႏိုင္ေျကာင္း၊ လိုအပ္တဲ့ ဗီဇာကုိ ခ်က္ျခင္းထုတ္ေပးမယ့္ အေျကာင္းလာေျပာတယ္ဆိုတာ ကုိယ္ျပန္ျကားရတယ္။
အမွန္အတိုင္း ေျပာရင္ မေသခင္၊ ေ၀ဒနာေတြ ခံစားေနရခ်ိန္ မွာ မင္းကုိ အနားမွာ သိပ္ရွိေနေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္က ေနထြက္လာျပီးရင္ ျပည္၀င္ခြင့္အပိတ္ခံရမွာ မို ့ မင္းကုိယံုျကည္အားထားေနတဲ့ ျပည္သူလူထု ကုိ မင္းဘယ္လို အင္အားနဲ ့မွ ထားရက္ခဲ့ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကုိယ္သိေနျပီးသားပါ။ တိုင္းျပည္နဲ ့ မိသားစုအေရး ျပတ္ျပတ္သားသား ေရြးခ်ယ္ရမယ့္ အေျခအေနတစ္ခု ကုိ စစ္အစိုးရက အတင္းဖန္တီးေနခဲ့ေပမယ့္၊ ကုိယ္တို ့ ႏွစ္ေယာက္က အဲဒီလို အျဖစ္မခံခဲ့ျကဘူးေနာ္။ ကုိယ္တို ့ ခ်စ္သူေတြ မျဖစ္ခင္ကတည္းက တိုင္းျပည္နဲ့ ျပည္သူေတြသာလွွွွ်င္ ပဓာန ဆိုတာ ႏွစ္ေယာက္စလံုးနားလည္သေဘာတူခဲ့ျပီးသားမို ့၊ မင္းျပန္လာဖို ့ ဆိုတဲ့ အေျကာင္းကုိ ကုိယ္တို ့ေဆြးေႏြးစရာတစ္ခု အေနနဲ ့ေတာင္ မယူဆခဲ့ျကဘူး။
စုေရ.. ကုစရာေဆးမရွိတဲ့ ကင္ဆာေရာဂါေျကာင့္ နာက်င္ကိုက္ခဲတဲ့ ေ၀ဒနာေတြကုိ အံျကိတ္ခံစားရင္း...ျဗိတိသွွ်သံရံုးကေန တဆင့္ မင္းဆက္လာမယ့္ ဖုန္းကုိ ေမွ်ာ္ရင္း၊ ျပန္ဆံုျကမယ္လို့ ျကိုးစားျပီး အားခဲေနခဲ့ေပမယ့္၊ ကိုယ္ လမ္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အားအင္ေတြ ခ်ိနဲ ့လာေနျပီ။ တကယ္လို ့ ကုိယ္ေသသြားခဲ့ရင္ ကုိယ့္ကုိ လာမေတြ ့ ႏိုင္တဲ့အတြက္ မင္းစိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ ့၊ ကိုယ္တို ့မိသားစု အနစ္နာခံျကရတာေတြ အခ်ည္းႏွီးမျဖစ္ပါေစနဲ ့။ မင္းကုိ ပုိျပီးလိုအပ္ေနျကတဲ့ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ျပည္သူေတြရဲ ့ မ်က္ႏွာကုိ ျကည့္ပါေနာ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီရလာျပီး ေနာင္လာေနာက္သားေတြ ေကာင္းစားတာကုိ ကိုယ္ျမင္ေတြ ့သြားခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ အျမင္ေတြ က ေ၀၀ါးလာေနျပီ..အသက္ရွဳရတာလဲ ပိုျပီးခက္လာတယ္...ဟုိး ခပ္ေ၀းေ၀း မွာ အေျပးလွမ္းလာေနတဲ့ မင္းရဲ ့ ပံုရိပ္ကလည္း ေ၀းလို ့ေ၀းလို ့ က်န္ေနခဲ့ျပီ.....
***********************************************************************
(မိုက္ကယ္၏ အျမြာညီအစ္ကုိ အန္ေထာ္နီရဲ ့ ေျပာျကားခ်က္အရ ေဒၚစု က ခင္ပြန္းျဖစ္သူ မိုက္ကယ္အဲရစ္မေသခင္ ႏွုတ္ဆက္စကားေျပာတဲ့ ဗီဒီယို အေခြ ကုိ ျဗိတိသွ်သံရံုးကေန တဆင့္ မိုက္ကယ့္ဆီကုိ ပို ့ေပးခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီေခြဟာ မိုက္ကယ္ဆံုးျပီး ၂ရက္အျကာမွ ေရာက္လာခဲ့တဲ့ အတြက္ မိုက္ကယ္ျကည့္ခြင့္မရလိုက္ဘူးလို ့သိရပါတယ္)
၀န္ခံခ်က္၊ ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္ႏွင့္ မိုက္ကယ္အဲရစ္အေျကာင္း ကြ်န္မဖတ္ဖူးေသာ စာမ်ားမွ အခ်က္အလက္မ်ားကုိ ကိုးကားျပီး မိုက္ကယ္အဲရစ္ေနရာမွ ခံစားေရးသားထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ တစံုတရာ အမွားအယြင္းရွိခဲ့ပါက စာေရးသူရဲ ့တာ၀န္သာျဖစ္ပါေျကာင္း။
No comments:
Post a Comment