by ဗုဒၶဘာသာ / အေတြးအျမင္ on Tuesday, January 3, 2012 at 12:50pm
ေမးထားပံုကေတာ့ ဦးဇင္းကို အေတာ္ႀကီးကို အထင္ႀကီးစြာနဲ႔ ေမးထားတာပဲ။ “ဦးဇင္းသိတယ္ဆုိရင္ ေျပာျပေပးပါ”တဲ့။
ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္မွာ ေတာင္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြကုိ က်င္းပေလ့ရွိတယ္။ “ေတာင္ထိပ္ပြဲသဘင္”လို႔ ေခၚေလ့ရွိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို စည္စည္ကားကား ရွိတယ္။
ဘုရားရွင္ရဲ႕ သာသနာအစပိုင္းက ရဟန္းခံရင္ အသက္၂၀ရွိရမယ္ဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိေသးဘူး။ အဲဒီသတ္မွတ္ခ်က္ မရွိေသးခင္တုန္းက အသက္ခုႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ တစ္က်ိပ္ခုႏွစ္ေယာက္ေသာ ကစားေဖာ္ကစားဖက္ ကေလးငယ္ေလးေတြဟာ ရဟန္းျပဳခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ေတြဟာ ရဟန္းဘ၀မွာ အတူတူပဲ ေနထိုင္ၾကတယ္။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ရဟန္းေတာ္ေတြ ပြဲသဘင္ေတြကို မၾကည့္ရေသးဘူးဆုိတဲ့ ပညတ္ခ်က္လဲမရွိေသးဘူး။
ဘုရားသာသနာအစပိုင္းမွာ ရဟန္းေတြဟာ တစ္ေန႔ကို သံုးထပ္လဲ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးၾကတယ္။
ဒီေတာ့ ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ ရဟန္းငယ္ေလးေတြ တစ္က်ိပ္ခုႏွစ္ေယာက္ (ပါဠိလို သတၱရသ၀ဂၢီ လို႔ေခၚတယ္) ဟာ ေတာင္ထိပ္ပြဲသဘင္ကို သြားၾကည့္ၾကတယ္။ ပြဲခင္းထဲမွာ ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ ေဆြမ်ိဳးေတြက သူတုိ႔ကုိ ေရမိုးခ်ိဳး နံ႔သာလိမ္း ထမင္းေကၽြးတယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ထဲကို စားစရာေသာက္စရာေတြ ထည့္ေပးလိုက္တယ္။
သူတုိ႔ေတြဟာ ေက်ာင္းျပန္ေရာက္ေတာ့ သူတို႔ပါလာတဲ့ မုန္႔မ်ားကို သူတို႔ကို အႏုိင္က်င့္ေလ့ရွိတဲ့ ဆဗၺဂၢီရဟန္းေတြကို ေကၽြးတယ္။ ဆဗၺဂီၢရဟန္းေတြက မင္းတို႔ ဘယ္ကရလာတာလဲ ဘာလဲညာလဲ ေမးတယ္။ သူတို႔ေျပာျပတယ္။ ဟိုမွာလဲ သူတုိ႔စားခဲ့ၿပီးၿပီ ဒါေၾကာင့္ အားမနာပါနဲ႔ စားပါလို႔ ေျပာတယ္။ ဆဗၺဂၢီေတြက ကဲ့ရဲ႕ၿပီးေတာ့ ဘုရားကို သြားေလွ်ာက္ၾကတယ္။
ဘုရားရွင္က ေယာ ပန ဘိကၡဳ ၀ိကာေလ ခါဒနီယံ ၀ါ ေဘာဇနီယံ ၀ါ ခါေဒယ် ၀ါ ဘုေဥၨယ် ၀ါ ပါစိတၱိယံ။ အၾကင္ရဟန္းသည္ ေနလြဲအခါ၌ ခဲဖြယ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း ေဘာဇဥ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း ခဲမူလည္း ခဲအ့ံ၊ စားမူလည္း စားအံ့ ထိုရဟန္းအား ပါစိတ္အာပါတ္သင့္၏။ လို႔ ပညတ္ေတာ္မူခဲ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒီသိကၡာပုဒ္မပညတ္ခင္က သံုးထပ္စားတဲ့ ရဟန္းေတြကို ေန႔လယ္စာ မစားၾကဖို႔ ဘုရားရွင္က ေျပာခဲ့တယ္။ အာပတ္နဲ႔ တားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒီအတုိင္း မစားဖို႔ တားတာပါ။ အဲဒီတုန္းကရဟန္ေတြဟာ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားရွင္အေပၚကို ရုိေသတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ဘာမွ မေျပာခဲ့ေသးပါဘူး။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဘုရားရွင္တားျမစ္ခဲ့တဲ့ ေန႔လယ္စာဟူသည္ အခုေခတ္ရဟန္းေတာ္မ်ား ဘုဥ္ေပးေနေသာ ေန႔ဆြမ္းမဟုတ္ပါ။ မြန္းလြဲ (၁၂)ေနာက္ပိုင္းမွာ စားတဲ့ ေန႔လယ္စာကို ဆိုလိုရင္းျဖစ္သည္။
ေနာက္အခုလိုမ်ိဳး ညစာပါ မစားရဘူးလို႔ ပညတ္လုိက္ေတာ့ ဘဒၵါလိမေထရ္က ဘုရားရွင္ကုိ ဒီသိကၡာပုဒ္မပညတ္ဖို႔ အႀကီးအက်ယ္ ကန္႔ကြက္တားျမစ္ခဲ့တယ္။ သူက ၿပီးခဲ့တဲ့ဘ၀က က်ီးကန္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ီးကန္းဘ၀ကလာတဲ့သူဆုိေတာ့ ညစာမစားဘူးဆုိတဲ့ သိကၡာပုဒ္ကို မလိုက္နာႏုိင္ဘူး ဒါေၾကာင့္ ကန္႔ကြက္တာျဖစ္တယ္။
ဘုရားရွင္က ဒီအခါမွာ ရဟန္းေတြကို ညစာမစားရင္ အနာေရာဂါကင္းတယ္။ အားအင္ျပည့္ၿဖိဳးတယ္။ ေညာင္းညာကိုက္ခဲျခင္းနည္းပါတယ္။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးလဲရွိတယ္လို႔ ညစားမစားျခင္းေၾကာင့္ ရရွိတဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကို ေဟာျပတယ္။
ရဟန္းေတာ္ေတြကလဲ သူတို႔ေတြ ညစာအတြက္ ဆြမ္းခံရင္းနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဒုကၡေတြကို ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားၾကတယ္။
တခ်ိဳ႕ရဟန္းေတြဟာ ညႀကီးေမွာင္ေမွာင္မဲမဲမွာ ဆြမ္းခံထြက္ေတာ့ လမ္းမွာ ၀ပ္ေနတဲ့ ႏြားကိုတက္နင္းမိတယ္။ မစင္ပံုေတြတက္နင္းမိတယ္။ ေရသုိးေရပုပ္ေျမာင္းထဲ ျပဳတ္က်တယ္။
ရဟန္းတစ္ပါးဆုိရင္ အဲဒီညက မုိးကလဲ ေမွာင္မဲေနတယ္။ သူက အိမ္တစ္အိမ္ကို ဆြမ္းရပ္ေနတယ္။ အိမ္ထဲက ဒကာမက သူ႔ကုိမျမင္ဘူး။ ပန္းကန္ေဆးေနတယ္။ လွ်ပ္စီးလက္မွ လွ်ပ္စီးေရာင္နဲ႔ ျဖဳန္းခနဲျမင္ရေတာ့ သူရဲဆိုၿပီးေတာ့ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ ေအာ္တယ္။ ရဟန္းက သူရဲမဟုတ္ပါဘူး။ ဆြမ္းခံကိုယ္ေတာ္ပါလို႔ ေျပာတယ္။ ဒကာမက “ကိုယ္ေတာ့္ အေမလင္ေသလို႔ ဒီအခ်ိန္ႀကီး ဆြမ္းခံရတာလား”လို႔ ျပန္ဆဲတယ္ တဲ့။ ရဟန္းတစ္ပါးက သူႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတာကို ဘုရားကို ေလွ်ာက္တာ။
ရဟန္းတစ္ပါးကိုေတာ့ အပ်ိဳႀကီးတစ္ေယာက္က ဒီမွာ ညစာစားၿပီးေတာ့ သူနဲ႔အတူအိပ္ပါ။ မနက္မွ ေက်ာင္းျပန္ပါလို႔ ဖိတ္ေခၚခံရတယ္တဲ့။ ဒီလိုမ်ိဳးေတြ ဘုရားကို ၀ိုင္းေလွ်ာက္ၾကေတာ့မွ ဘဒၵါလိမေထရ္ဟာ သံေ၀ဂျဖစ္ၿပီးေတာ့ ညစာမစားရဘူးဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္ကို လိုက္နာခဲ့တယ္။
ရဟန္းေတြဟာ အရုဏ္တက္သည္မွစ၍ မြန္းမလဲြခင္အထိ စိတ္ႀကိဳက္စားႏုိင္တယ္။ မြန္းလြဲၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းကုိ ဘာမွ မစားေကာင္းဘူး။ ယုတ္စြဆံုး အခုေခတ္မွာ ရဟန္းေတြ ညေနပိုင္း အိမ္ၾကြလာရင္ စားေကာင္းတယ္ထင္ၿပီး ကပ္ေနၾကတဲ့ ထန္းလွ်က္ခဲ သၾကားလံုးကစ မစားေကာင္းဘူး။ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ရင္ေတာ့ အဲဒီ ထန္းလွ်က္ခဲတို႔ကို အရည္ေဖ်ာ္ၿပီးေတာ့ ဘာဖတ္မွမပါေအာင္ စစ္ၿပီးေတာ့ ေသာက္ေကာင္းတယ္။ အခဲလိုက္ မစားေကာင္းဘူး။ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈမရွိပဲ အရသာခံလိုတဲ့စိတ္နဲ႔ဆိုရင္ အရည္လဲေဖ်ာ္ၿပီးေတာ့ မေသာက္ေကာင္းဘူး။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ဆားေတာင္ မလွ်က္ေကာင္းဘူး။
ကဲ ဒီေလာက္ဆုိရင္ နားလည္ေလာက္ၿပီးလို႔ ယူဆလိုက္ပါတယ္။
...................................................................................................မုိးသု(မႏၱေလး)
No comments:
Post a Comment