အပါယ္ဘံုသားမဟုတ္တဲ့ ျပိတၱာမ်ား
by ဗုဒၶဘာသာ / အေတြးအျမင္ on Wednesday, January 11, 2012 at 4:17pm
ေလာကရဲ႕အေၾကာင္းအရာေတြကို ငယ္စဥ္ကသိတဲ့အသိနဲ႔ အသက္အရြယ္ရလာတဲ့အခါမွာ သိတဲ့အသိေတြ ဟာ အခ်ဳိ႕အရာေတြမွာ မတူကြဲျပား ျခားနားေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္၊
ငယ္စဥ္က သိခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြဟာ အရိုးစြဲေနခဲ့ၿပီ၊ ငယ္ရြယ္သူေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ အဝါေရာင္ေလးျမင္ၿပီဆိုရင္ ဒါဟာ ေရႊပဲ လို႔ ထင္ေနတတ္ၾကလို႔ပါပဲ။
လူႀကီးေတြရဲ႕ ေျပာလိုက္တဲ့စကားအေပၚမွာ မွားတာပဲျဖစ္ေစ၊မွန္တာပဲျဖစ္ေစ၊ ဆုတ္ကိုင္စြဲမွတ္ ထားတတ္ၾကတယ္။ ဒါဟာ အရြယ္မမယ္ကေလးငယ္ေတြရဲ႕သဘာဝပါပဲ။
တစ္ေန႔ စာေရးသူထံသုိ႔ လူရြယ္တစ္ေယာက္ ေရာက္ရွိလာကာ ဝတ္ျပဳအၿပီး…ထိုလူရြယ္က..
“အရွင္ဘုရား…ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားအၾကား မၾကာခဏဆိုသလို ေျပာဆိုေလ့ရွိၾကတဲ့ သိုက္ နဲ႔စပ္ၿပီး ဘုရားသုိက္၊နဂါးသုိက္၊ ဥစၥာေစာင့္သိုက္ ဆိုၿပီး အမ်ဳိးမ်ဳိး ၾကားဖူးပါတယ္ဘုရား။ သိုက္ မွာရွိတဲ့သူမ်ားဟာ ေနာင္ ပြင့္ေတာ္မူမဲ့ အရိေမတၱယ်ဘုရားအား လွဴမည့္ဥစၥာေရႊေငြမ်ား ကို ေစာင့္ေနၾကတယ္၊ ေနာက္ဘုရားပြင့္မွ ကၽြတ္တန္းဝင္ၾကမယ္ လို႔ၾကားဖူးပါတယ္ဘုရား။ ၿပီးေတာ့ ေရွးလူႀကီးမ်ား အလွဴလုပ္ရင္ ‘သိုက္’ ေတြဆီက အုိးခြက္ ပုဂံမ်ား ငွားလုိ႔ရတယ္ လို႔ တပည့္ေတာ္ၾကားဖူးပါတယ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္သိခ်င္တာက ဥစၥာေစာင့္မ်ား တကယ္ရွိတယ္ဆိုရင္ ဘယ္ဘံုဘဝထဲမွာ ပါႏိုင္သလဲဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား”…. လို႔ ေလွ်ာက္ထားလာပါတယ္။
ထိုလူရြယ္ရဲ႕စကား ၾကားရတဲ့အခါ စာေရးသူငယ္ရြယ္စဥ္က သိမွတ္ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ ကို ျပန္လည္အမွတ္ရမိပါေတာ့တယ္။
ေနထိုင္ႀကီးျပင္းခဲ့ရာ ဇာတိရြာရဲ႕ ေျမာက္ဖက္စူးစူးမွာ ရွည္လ်ားတဲ့သဘာဝေက်ာက္ေတာင္ႀကီး တစ္ခုရွိပါတယ္။ ထိုေက်ာက္ေတာင္ႀကီးရဲ႕ ေအာက္ေခ်မွာ သဘာဝလိႈဏ္ဂူမ်ားရွိပါတယ္၊
ထိုလိႈဏ္ဂူမ်ားမွာ ပုဂံခြက္မ်ား ငွားရမ္းယူလို႔ရတယ္။ ငွားရမ္းတဲ့အခါ တစ္ရက္ႀကိဳတင္ၿပီး လိႈဏ္ဂူရွိရာသြားကာ ဖေယာင္းတုိင္မီးထြန္းညွိၿပီး ပုဂံဘယ္ႏွစ္ခ်ပ္လိုခ်င္ေၾကာင္း ေျပာထားရပါတယ္။
ေနာက္တစ္ရက္မွာေတာ့ အဆိုပါလိႈဏ္ဂူထဲသြားၿပီး ပုဂံမ်ားကို အဆင္သင့္သြားယူရံုပါပဲ၊ မိမိကိစၥၿပီးလို႔ ျပန္ပို႔တဲ့အခါ မွန္မွန္ကန္ကန္ ျပန္ပို႔ရပါတယ္၊
လူေတြက ေလာဘေဇာတက္ၿပီး ပုဂံအေကာင္းနဲ႔ အကြဲမ်ားလဲကာ ျပန္ပို႔ၾကတဲ့အတြက္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ငွားရမ္းလို႔ မရႏိုင္ေတာ့ပါ၊ အဲဒီမွာ ပုဂံ ငွားရမ္းေပးတဲ့သူေတြက ဥစၥာေစာင့္ေတြ ျဖစ္တယ္၊ဥစၥာေစာင့္ေတြဟာ ၿပိတၱာေတြျဖစ္တယ္ လို႔ လူႀကီးမ်ား ေျပာဆိုသံကို စာေရးသူ ငယ္စဥ္က ၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။
အခုလည္း ထိုလူရြယ္ေလးရဲ႕စကားၾကားရတဲ့အခါမွာ စာေရးသူတို႔ ငယ္ငယ္ကသိတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ထပ္တူ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ မေတြးဘဲ မေနႏိုင္ေတာ့ပါ။ ဥစၥာေစာင့္ဆိုတာေတြဟာ မေကာင္းဆိုး ဝါးေတြျဖစ္မယ္လို႔ ငယ္စဥ္က ထင္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။
ထိုဥစၥာေစာင့္နဲ႔စပ္လို႔ နတ္ဆယ္မ်ဳိးရွိတယ္။
(၁)ဝိဇၨာဓိုရ္နတ္၊
(၂) နတ္ျပည္တန္ဆာမ၊
(၃) နတ္ဘီလူး၊
(၄)ရကိၡဳသ္နတ္၊
(၅) နတ္သီခ်င္းသည္၊
(၆) ကိႏၷရာ၊
(၇) ေျမဘုတ္ဘီလူး၊
(၈) ဥစၥာေစာင့္နတ္၊
(၉) သိဒၶနတ္၊
(၁၀) ဘူတနတ္ တို႔ျဖစ္ၾကတယ္။
ထိုနတ္ ဆယ္မ်ဳိးထဲမွာ ဥစၥာေစာင့္နတ္ပါဝင္ ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဥစၥာေစာင့္ဟာ နတ္အမ်ဳိးအႏြယ္ထဲမွာ အက်ဳံးဝင္တယ္လို႔ ျပထားပါတယ္။ (အမရ/၁/၁၁) (ပခုကၠဴအဘိဓာန္နိႆယ/၁၉)
တစ္ခါ ေလာကမွာ အပါယ္ဘံုသားမဟုတ္တဲ့ ၿပိတၱာမ်ား ရွိတယ္ လို႔ ေျပာရင္ ရုတ္တရက္စာခ်စ္သူမ်ား အံ့ၾသၿပီး ယံုၾကည္ႏိုင္လိမ့္မယ္မထင္ပါ။
တကယ္တန္း ေျပာရရင္ ဥစၥာေစာင့္နတ္ေတြဟာ ဝိနိပါတိကအသုရာ လို႔ေခၚတဲ့ ေဝမာနိကၿပိတၱာအမ်ဳိးအစားထဲမွာ ပါဝင္ေကာင္း ပါဝင္ႏိုင္တယ္ လို႔ ယူဆမိပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ဆိုရင္…
ျမတ္စြာဘုရားပြင့္မီ အႏွစ္ ၇၀၀ေက်ာ္က သာဝတၳိၿမိဳ႕ရဲ႕မနီးမေဝး ရြာတစ္ရြာမွာေနတဲ့ လူငယ္တစ္ဦးဟာ ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ပါးကို ဆြမ္းစတာေတြ နဲ႔ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးခဲ့ဖူးတယ္။ ထိုလူငယ္ဟာ အရြယ္ေရာက္တဲ့အခါမွာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးနဲ႔ လက္ထပ္ထိမ္းျမားတယ္။ လက္ထပ္တဲ့ေန႔မွာပဲ သူငယ္ခ်င္းမ်ား နဲ႔အတူ ေရခ်ဳိးဖို႔ရာ ျမစ္ဆိပ္ကို သြားရာက ေျမြကိုက္ခံရတဲ့အတြက္ ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ထိုလူရြယ္ဟာ ပေစၥကဗုဒၶါကို ျပဳစုလုပ္ေကၽြးဖူးတဲ့ ကုသုိလ္ရွိေသာ္လဲ ေသတဲ့အခါ လက္မထပ္လိုက္ရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးအေပၚ စြဲလန္းတဲ့စိတ္နဲ႔ေသဆံုးသြားတဲ့အတြက္ ၿပိတၱာဘဝ ေရာက္ခဲ့ရတယ္။
ထိုၿပိတၱာဟာ ကုသိုလ္အရွိန္ေၾကာင့္ တန္ခိုးႀကီးမားတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ၿပိတၱာဘဝကို ေရာက္သာေရာက္ လာရတယ္။ အမ်ဳိးသမီးကို စြဲလန္းတဲ့စိတ္က မေပ်ာက္ႏုိင္ခဲ့ပါ။တစ္ေန႔မွာ သူ႔ရဲ႕တန္းခုိးနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးေလးကို ကုသုိလ္ျပဳလုပ္ခိုင္းၿပီး သူ႔ရဲဗိမာန္သို႔ ေဆာင္ယူခဲ့တယ္။ က်န္ခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသမီးရဲ႕ မိခင္ႀကီးကိုလဲ အိုးခြက္နဲ႔အျပည့္ ေရႊေငြတို႔ကို ေပးခဲ့ပါတယ္။ ထိုအမ်ဳိးသမီးဟာ ခ်စ္သူျဖစ္တဲ့နတ္ၿပိတၱာနဲ႔အတူ အႏွစ္ ၇၀၀-ပတ္လံုး အတူေနေပါင္းသင္းေနထိုင္လာခဲ့တယ္။ အႏွစ္ ၇၀၀ ေနထုိင္ၿပီးေနာက္ေတာ့ ၿငီးေငြ႕တဲ့အတြက္ လူ႔ျပည္ျပန္ခြင့္ေတာင္းရာ နတ္ၿပိတၱာကလဲ လူ႔ျပည္ကို ေခ်ာေမာစြာ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ေပးပါတယ္။ ေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ထိုအမ်ဳိးသမီးဟာ ခ်က္ျခင္းအိုမင္းရင့္ေရာ္တဲ့အသြင္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ကုသုိလ္ေကာင္း မႈ ၇-ရက္တုိင္တုိင္ျပဳလုပ္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ထိုအမ်ဳိးသမီးဟာ ကြယ္လြန္ခဲ့ရပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ လူ႔အျဖစ္နဲ႔ နတ္ၿပိတၱာေတြဆီမွာ အႏွစ္ ၇၀၀ ေနထိုင္ၿပီး အၿမဲတမ္း ႏုပ်ဳိေနတယ္ဆိုတာဟာ နတ္မွာျဖစ္တဲ့ ဥတုအာဟာရတို႔က ေထာက္ပံ့လို႔လဲျဖစ္သလို ကံရဲ႕အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္လည္း ႏုပ်ဳိလန္း ဆန္းေနတာပါ။ ထိုအမ်ဳိးသမီး လူ႔ျပည္ျပန္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ လူတို႔ရဲ႕ ဥတု အာဟာရအစြမ္းေတြေၾကာင့္ အိုမင္းသြားရတာျဖစ္ေၾကာင္း အ႒ကထာမွာ ျပဆိုထားပါတယ္။ (သုတၱေပတဝတၳဳဝဏၰနာ။ ေပတ၊႒၊၁၃၅)
အ႒ကထာလာ ထိုအျဖစ္အပ်က္မွာ လူငယ္တျဖစ္လဲ ၿပိတၱာဟာ ရိုးရိုးသာမာန္ ၿပိတၱာမဟုတ္ပါ၊ ကုသို္လ္အရွိန္အဟုန္ေၾကာင့္ တန္ခိုးႀကီးတဲ့ နတ္ၿပိတၱာျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ေဖၚျပပါ ၿပိတၱာမ်ဳိးဟာ ၿပိတၱာလို႔ ေခၚေဝၚတယ္ဆိုေပမဲ့ အပါယ္ဘံုသား ၿပိတၱာမ်ားမဟုတ္ၾကပဲ စတုမဟာရာဇ္ဘံုုက ဝိနိပါတိက အသုရာလို႔ ေခၚတဲ့ ေဝမာနိကၿပိတၱာမ်ားျဖစ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။
အပါယ္ဘံုမွာ အက်ဳံးဝင္တဲ့ငရဲ၊ၿပိတၱာ၊ တိရစၦာန္စတာေတြဟာ ပဋိသေႏၶကတည္းက အကုသလဝိပါက္ အဟိတ္ပဋိသေႏၶ ေနခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္တယ္။
ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက သုစိေလာမဘီလူး၊ ခရေလာမဘီလူး၊ ပိယကၤရမာတာ၊ ဥတၱရမာတာ၊ ဖုႆမိတၱာ၊ ဓမၼဂုတၱာစတဲ့
အခ်ဳိ႕ ေျမဘုတ္ဘီလူးၿပိတၱာမမ်ားက်ေတာ့ သုဂတိ အဟိတ္၊ ဒြိိဟိတ္၊ တိဟိတ္ ပဋိသေႏၶ ေနခဲ့ၾကတယ္။ ထိုၿပိတၱာမ်ဳိးကိုေတာ့ အပါယ္ဘံုက ၿပိတၱာလို႔ မေခၚရေတာ့။ ၿပိတၱာျဖစ္ေပမဲ့ သုဂတိအဟိတ္စတဲ့ ပဋိသေႏၶေနလာခဲ့သူမ်ားျဖစ္တဲ့အတြက္ စတုမဟာရာဇ္ဘံုထဲမွာ အက်ဳံးဝင္သြားပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ စတုမဟာရာဇ္နတ္မ်ားေလာက္ေတာ့ တန္ခိုးႀကီးမားျခင္းမရွိပါဘူး။ တိဟိတ္ပဋိသေႏၶေနခဲ့ရတဲ့ အဆိုပါ ေဝမာနိကၿပိတၱာမ်ားဟာ ဥပနိႆယရွိရင္ မဂ္ဖိုလ္ေတာင္ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္း ကို ေျပာျပပါဦးမယ္။
အခါတစ္ပါး ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ဟာ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေတာ္မူၿပီးတဲ့ေနာက္ လူအေပါင္းအား တရားေဟာေတာ္မူတယ္။ လူအမ်ားတရားနာၿပီး ျပန္သြားတဲ့အခါမွာ ေရခ်ဳိး အိမ္မွာ ေရသပၸါယ္ေတာ္ မူပါတယ္။ ၿပီးတဲ့အခါ ဂႏၶကုဋိပရဝုဏ္အတြင္း ခင္းထားတဲ့ ဘုရားရွင္တို႔ရဲ႕ေနရာမွာ ေရွ႕ေလာကဓာတ္ကို ၾကည့္ရႈေတာ္မူၿပီး ထုိင္ေနေတာ္မူပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာ တစ္ပါးတည္းေနကာတရား က်င့္သံုးသူ ၊ ႏွစ္ပါးအတူေနကာ တရားက်င့္သံုးသူ၊ ပံသုကူဓူတင္ေဆာင္ရဟန္းစတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ဘုရားရွင္ထံ လာေရာက္ဦးခ်ကန္ေတာ့ၾကတယ္။ ထိုရဟန္းေတာ္တို႔ရဲ႕အလုိကို သိေတာ္မူတဲ့ဘုရားရွင္က ရဟန္းေတာ္မ်ား အား တရားေဟာၾကားေတာ္မူပါတယ္။
ထုိခိုက္ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္အေနာက္ဖက္ တံတိုင္းအျပင္အနားတစ္ဝုိက္မွာ ဘီလူးမတစ္ေယာက္ဟာ သားနဲ႔သမီးတို႔ကို လက္ဆြဲကာ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္ တံေတြး၊ ႏွပ္စတဲ့အညစ္ေၾကးေတြကို ဝမ္းစားေရးအတြက္ လုိက္လံရွာေဖြရင္း ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕ တံခါးမုခ္ဦးအနီးေရာက္ရွိလာ ပါတယ္။ ဒီဘီလူးၿပိတၱာမ ရဲ႕နာမည္က ပုနဗၺသုမာတာ(ဥတၱရမာတာ) လို႔ေခၚပါတယ္။
ထိုအခါ ဘုရားရွင္က အရွင္အာနႏၵာအား သပိတ္၊ သကၤန္းတို႔ကို ယူခဲ့ၿပီး စားၾကြင္းစားတို႔ကို ေပးလွဴပါေတာ့ လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕အသံေတာ္ဟာ သာမာန္မိန္႔ေတာ္မူတဲ့အခါမွာ ဆယ့္ႏွစ္ေတာင္အတြင္းသာ ၾကားၾကရတယ္။
တရားေဟာေတာ္မူတဲ့အသံေတာ္ဟာ စၾကာဝဠာအဆံုးတုိင္ေအာင္ ပရိသတ္ထုိင္ေနရင္လဲ ပရိသတ္အစြန္တုိင္ေအာင္ သြားတယ္။
ဒါေပမဲ့ တရားေတာ္ရဲ႕အသံေတာ္ဟာ တရားနာပရိသတ္ ရဲ႕အျပင္ဘက္ကိုေတာ့ လက္တစ္သစ္မ်ွေတာင္မေရာက္ပါ။
ပုနဗၺသုမာတာေျမဘုတ္ဘီလူးမဟာ ေက်ာင္းဝင္းအတြင္း ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ပရိသတ္ကိုျမင္တဲ့အခါ အစာေရစာ မ်ား ရႏုိင္ေလာက္တယ္ ဆိုတဲ့မွတ္ထင္မႈနဲ႔ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္အတြင္း ဝင္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ထိုအခါ ေက်ာင္းထဲဝင္လာတဲ့ ၾကမ္းတဲ့ဘီးလူးစတာေတြကို တားျမစ္ဖို႔အတြက္ တံခါးမုခ္ေစာင့္ေနတဲ့ တံခါးေစာင့္နတ္က ပုနဗၺသုမာတာေျမဘုတ္ဘီလူးမရဲ႕ ဥပႆနိယကို သိတဲ့အတြက္ တားျမစ္ျခင္းမျပဳခဲ့ဘူး လို႔ စာကဆိုပါတယ္။
ပရိသတ္အတြင္းသို႔ ေရာက္ရွိလာတဲ့ ေျမဘုတ္ဘီလူးမ သားအမိဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ခ်ဳိၿမိန္တဲ့ တရားအသံေတာ္ကုိ ၾကားရတဲ့အခါ ရုိးတြင္းျခင္ဆီတိုင္ေအာင္ စိမ့္ဝင္သြားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေျမဘုတ္ဘီလူးမ လည္း ၿငိမ္သက္စြာ ေနၿပီး ျမတ္စြာဘုရားတရားေတာ္ကို နာယူေနလိုက္တယ္။
မြတ္သိပ္ဆာေလာင္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ကေလးႏွစ္ေယာက္က
“အေမ…ဒီေနရာမွာ ဘာေၾကာင့္ ရပ္ၿပီးၿငိမ္ေနရတာ လဲ၊ သားတို႔ကို စားစရာေတြ ရွာေပးေလအေမရဲ႕” လို႔ ထပ္ကာထပ္ကာ ေျပာလာရာ ေျမဘုတ္ဘီလူးမက “သားတို႔သမီးတို႔…..မဆူနဲ႔ေနာ္၊ ဒီမွာ အေမေလ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားဓမၼေတြကို နာယူေနတယ္။ တရားနာယူေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သားတို႔ တိတ္တိတ္ေလးေနၾကေနာ္၊ အေမတို႔ တရားကို နာယူလို႔ ရွိရင္ အခုလိုဆင္းရဲေတြက လြတ္ႏိုင္တယ္။ သားတို႔လည္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနၿပီး ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္ မူေနတဲ့တရားကို ရိုရိုေသေသ နာယူၾကေနာ္”
အဲဒီလိုေျပာၿပီး ေျမဘုတ္ဘီလူးမတို႔သားအမိတို႔ဟာ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ သစၥာေလးပါး တရားေတာ္ကို နာၾကားရတဲ့တြက္ မိခင္ေျမဘုတ္ဘီလူးမနဲ႔ သားျဖစ္သူ ပုနဗၺသုတို႔ ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္ တည္ကုန္ၾကပါတယ္။
သမီးျဖစ္သူ ဥတၱရာေလးကေတာ့ ဥပနိႆယရွိေပမဲ့လို႔ အရြယ္ငယ္လြန္းတဲ့အတြက္ တရားေတာ္ကို နာယူဖို႔ မစြမ္းႏိုင္ေသးပါ။ (သဂါထာဝဂၢသံယုတ္၊႒၊၁၊၂၈၃)
ထိုအျဖစ္အပ်က္မွာ ေျမဘုတ္ဘီလူးၿပိတၱာမဟာ အသြင္သႏၱာန္ အားျဖင့္ ဆိုးဝါးလွၿပီး က်င္ႀကီးက်င္ငယ္၊ႏွပ္၊တံေတြးစတဲ့အညစ္အေၾကး တို႔ကို ရွာေဖြစားေသာက္ရတဲ့ သူေတြျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ပဋိသေႏၶက အဟိတ္ပဋိသေႏၶမဟုတ္ဘဲ၊ တိဟိတ္ ပဋိသေႏၶေနသူမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့အတြက္ စတုမဟာရာဇ္ဘံု ထဲ စာရင္းဝင္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ထိုေျမဘုတ္ဘီလူးၿပိတၱာမေတြကို အပါယ္ဘံုသားမဟုတ္တဲ့ ၿပိတၱာမ်ား လို႔ ဆိုရတာပါ။
အခ်ဳပ္ဆိုရရင္ ဥစၥာေစာင့္ဆိုတာလဲ နတ္ဆယ္မ်ဳိးအနက္မွ နတ္တစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုထားျပန္ရာ ထိုဥစၥာေစာင့္မ်ားလည္း အပါယ္ဘံုက ၿပိတၱာမဟုတ္ႏုိင္ရာ၊ စတုမဟာရာဇ္ဘံုစာရင္းဝင္ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆရပါေၾကာင္း ေျပာၾကားရင္း……..
ဦးေကာ၀ိဒ (ျမိတ္) http://venkawwida.com/
ဦးေကာ၀ိဒ ( ျမိတ္ )
ငယ္စဥ္က သိခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြဟာ အရိုးစြဲေနခဲ့ၿပီ၊ ငယ္ရြယ္သူေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ အဝါေရာင္ေလးျမင္ၿပီဆိုရင္ ဒါဟာ ေရႊပဲ လို႔ ထင္ေနတတ္ၾကလို႔ပါပဲ။
လူႀကီးေတြရဲ႕ ေျပာလိုက္တဲ့စကားအေပၚမွာ မွားတာပဲျဖစ္ေစ၊မွန္တာပဲျဖစ္ေစ၊ ဆုတ္ကိုင္စြဲမွတ္ ထားတတ္ၾကတယ္။ ဒါဟာ အရြယ္မမယ္ကေလးငယ္ေတြရဲ႕သဘာဝပါပဲ။
တစ္ေန႔ စာေရးသူထံသုိ႔ လူရြယ္တစ္ေယာက္ ေရာက္ရွိလာကာ ဝတ္ျပဳအၿပီး…ထိုလူရြယ္က..
“အရွင္ဘုရား…ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားအၾကား မၾကာခဏဆိုသလို ေျပာဆိုေလ့ရွိၾကတဲ့ သိုက္ နဲ႔စပ္ၿပီး ဘုရားသုိက္၊နဂါးသုိက္၊ ဥစၥာေစာင့္သိုက္ ဆိုၿပီး အမ်ဳိးမ်ဳိး ၾကားဖူးပါတယ္ဘုရား။ သိုက္ မွာရွိတဲ့သူမ်ားဟာ ေနာင္ ပြင့္ေတာ္မူမဲ့ အရိေမတၱယ်ဘုရားအား လွဴမည့္ဥစၥာေရႊေငြမ်ား ကို ေစာင့္ေနၾကတယ္၊ ေနာက္ဘုရားပြင့္မွ ကၽြတ္တန္းဝင္ၾကမယ္ လို႔ၾကားဖူးပါတယ္ဘုရား။ ၿပီးေတာ့ ေရွးလူႀကီးမ်ား အလွဴလုပ္ရင္ ‘သိုက္’ ေတြဆီက အုိးခြက္ ပုဂံမ်ား ငွားလုိ႔ရတယ္ လို႔ တပည့္ေတာ္ၾကားဖူးပါတယ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္သိခ်င္တာက ဥစၥာေစာင့္မ်ား တကယ္ရွိတယ္ဆိုရင္ ဘယ္ဘံုဘဝထဲမွာ ပါႏိုင္သလဲဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား”…. လို႔ ေလွ်ာက္ထားလာပါတယ္။
ထိုလူရြယ္ရဲ႕စကား ၾကားရတဲ့အခါ စာေရးသူငယ္ရြယ္စဥ္က သိမွတ္ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ ကို ျပန္လည္အမွတ္ရမိပါေတာ့တယ္။
ေနထိုင္ႀကီးျပင္းခဲ့ရာ ဇာတိရြာရဲ႕ ေျမာက္ဖက္စူးစူးမွာ ရွည္လ်ားတဲ့သဘာဝေက်ာက္ေတာင္ႀကီး တစ္ခုရွိပါတယ္။ ထိုေက်ာက္ေတာင္ႀကီးရဲ႕ ေအာက္ေခ်မွာ သဘာဝလိႈဏ္ဂူမ်ားရွိပါတယ္၊
ထိုလိႈဏ္ဂူမ်ားမွာ ပုဂံခြက္မ်ား ငွားရမ္းယူလို႔ရတယ္။ ငွားရမ္းတဲ့အခါ တစ္ရက္ႀကိဳတင္ၿပီး လိႈဏ္ဂူရွိရာသြားကာ ဖေယာင္းတုိင္မီးထြန္းညွိၿပီး ပုဂံဘယ္ႏွစ္ခ်ပ္လိုခ်င္ေၾကာင္း ေျပာထားရပါတယ္။
ေနာက္တစ္ရက္မွာေတာ့ အဆိုပါလိႈဏ္ဂူထဲသြားၿပီး ပုဂံမ်ားကို အဆင္သင့္သြားယူရံုပါပဲ၊ မိမိကိစၥၿပီးလို႔ ျပန္ပို႔တဲ့အခါ မွန္မွန္ကန္ကန္ ျပန္ပို႔ရပါတယ္၊
လူေတြက ေလာဘေဇာတက္ၿပီး ပုဂံအေကာင္းနဲ႔ အကြဲမ်ားလဲကာ ျပန္ပို႔ၾကတဲ့အတြက္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ငွားရမ္းလို႔ မရႏိုင္ေတာ့ပါ၊ အဲဒီမွာ ပုဂံ ငွားရမ္းေပးတဲ့သူေတြက ဥစၥာေစာင့္ေတြ ျဖစ္တယ္၊ဥစၥာေစာင့္ေတြဟာ ၿပိတၱာေတြျဖစ္တယ္ လို႔ လူႀကီးမ်ား ေျပာဆိုသံကို စာေရးသူ ငယ္စဥ္က ၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။
အခုလည္း ထိုလူရြယ္ေလးရဲ႕စကားၾကားရတဲ့အခါမွာ စာေရးသူတို႔ ငယ္ငယ္ကသိတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ထပ္တူ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ မေတြးဘဲ မေနႏိုင္ေတာ့ပါ။ ဥစၥာေစာင့္ဆိုတာေတြဟာ မေကာင္းဆိုး ဝါးေတြျဖစ္မယ္လို႔ ငယ္စဥ္က ထင္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။
ထိုဥစၥာေစာင့္နဲ႔စပ္လို႔ နတ္ဆယ္မ်ဳိးရွိတယ္။
(၁)ဝိဇၨာဓိုရ္နတ္၊
(၂) နတ္ျပည္တန္ဆာမ၊
(၃) နတ္ဘီလူး၊
(၄)ရကိၡဳသ္နတ္၊
(၅) နတ္သီခ်င္းသည္၊
(၆) ကိႏၷရာ၊
(၇) ေျမဘုတ္ဘီလူး၊
(၈) ဥစၥာေစာင့္နတ္၊
(၉) သိဒၶနတ္၊
(၁၀) ဘူတနတ္ တို႔ျဖစ္ၾကတယ္။
ထိုနတ္ ဆယ္မ်ဳိးထဲမွာ ဥစၥာေစာင့္နတ္ပါဝင္ ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဥစၥာေစာင့္ဟာ နတ္အမ်ဳိးအႏြယ္ထဲမွာ အက်ဳံးဝင္တယ္လို႔ ျပထားပါတယ္။ (အမရ/၁/၁၁) (ပခုကၠဴအဘိဓာန္နိႆယ/၁၉)
တစ္ခါ ေလာကမွာ အပါယ္ဘံုသားမဟုတ္တဲ့ ၿပိတၱာမ်ား ရွိတယ္ လို႔ ေျပာရင္ ရုတ္တရက္စာခ်စ္သူမ်ား အံ့ၾသၿပီး ယံုၾကည္ႏိုင္လိမ့္မယ္မထင္ပါ။
တကယ္တန္း ေျပာရရင္ ဥစၥာေစာင့္နတ္ေတြဟာ ဝိနိပါတိကအသုရာ လို႔ေခၚတဲ့ ေဝမာနိကၿပိတၱာအမ်ဳိးအစားထဲမွာ ပါဝင္ေကာင္း ပါဝင္ႏိုင္တယ္ လို႔ ယူဆမိပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ဆိုရင္…
ျမတ္စြာဘုရားပြင့္မီ အႏွစ္ ၇၀၀ေက်ာ္က သာဝတၳိၿမိဳ႕ရဲ႕မနီးမေဝး ရြာတစ္ရြာမွာေနတဲ့ လူငယ္တစ္ဦးဟာ ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ပါးကို ဆြမ္းစတာေတြ နဲ႔ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးခဲ့ဖူးတယ္။ ထိုလူငယ္ဟာ အရြယ္ေရာက္တဲ့အခါမွာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးနဲ႔ လက္ထပ္ထိမ္းျမားတယ္။ လက္ထပ္တဲ့ေန႔မွာပဲ သူငယ္ခ်င္းမ်ား နဲ႔အတူ ေရခ်ဳိးဖို႔ရာ ျမစ္ဆိပ္ကို သြားရာက ေျမြကိုက္ခံရတဲ့အတြက္ ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ထိုလူရြယ္ဟာ ပေစၥကဗုဒၶါကို ျပဳစုလုပ္ေကၽြးဖူးတဲ့ ကုသုိလ္ရွိေသာ္လဲ ေသတဲ့အခါ လက္မထပ္လိုက္ရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးအေပၚ စြဲလန္းတဲ့စိတ္နဲ႔ေသဆံုးသြားတဲ့အတြက္ ၿပိတၱာဘဝ ေရာက္ခဲ့ရတယ္။
ထိုၿပိတၱာဟာ ကုသိုလ္အရွိန္ေၾကာင့္ တန္ခိုးႀကီးမားတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ၿပိတၱာဘဝကို ေရာက္သာေရာက္ လာရတယ္။ အမ်ဳိးသမီးကို စြဲလန္းတဲ့စိတ္က မေပ်ာက္ႏုိင္ခဲ့ပါ။တစ္ေန႔မွာ သူ႔ရဲ႕တန္းခုိးနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးေလးကို ကုသုိလ္ျပဳလုပ္ခိုင္းၿပီး သူ႔ရဲဗိမာန္သို႔ ေဆာင္ယူခဲ့တယ္။ က်န္ခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသမီးရဲ႕ မိခင္ႀကီးကိုလဲ အိုးခြက္နဲ႔အျပည့္ ေရႊေငြတို႔ကို ေပးခဲ့ပါတယ္။ ထိုအမ်ဳိးသမီးဟာ ခ်စ္သူျဖစ္တဲ့နတ္ၿပိတၱာနဲ႔အတူ အႏွစ္ ၇၀၀-ပတ္လံုး အတူေနေပါင္းသင္းေနထိုင္လာခဲ့တယ္။ အႏွစ္ ၇၀၀ ေနထုိင္ၿပီးေနာက္ေတာ့ ၿငီးေငြ႕တဲ့အတြက္ လူ႔ျပည္ျပန္ခြင့္ေတာင္းရာ နတ္ၿပိတၱာကလဲ လူ႔ျပည္ကို ေခ်ာေမာစြာ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ေပးပါတယ္။ ေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ထိုအမ်ဳိးသမီးဟာ ခ်က္ျခင္းအိုမင္းရင့္ေရာ္တဲ့အသြင္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ကုသုိလ္ေကာင္း မႈ ၇-ရက္တုိင္တုိင္ျပဳလုပ္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ထိုအမ်ဳိးသမီးဟာ ကြယ္လြန္ခဲ့ရပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ လူ႔အျဖစ္နဲ႔ နတ္ၿပိတၱာေတြဆီမွာ အႏွစ္ ၇၀၀ ေနထိုင္ၿပီး အၿမဲတမ္း ႏုပ်ဳိေနတယ္ဆိုတာဟာ နတ္မွာျဖစ္တဲ့ ဥတုအာဟာရတို႔က ေထာက္ပံ့လို႔လဲျဖစ္သလို ကံရဲ႕အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္လည္း ႏုပ်ဳိလန္း ဆန္းေနတာပါ။ ထိုအမ်ဳိးသမီး လူ႔ျပည္ျပန္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ လူတို႔ရဲ႕ ဥတု အာဟာရအစြမ္းေတြေၾကာင့္ အိုမင္းသြားရတာျဖစ္ေၾကာင္း အ႒ကထာမွာ ျပဆိုထားပါတယ္။ (သုတၱေပတဝတၳဳဝဏၰနာ။ ေပတ၊႒၊၁၃၅)
အ႒ကထာလာ ထိုအျဖစ္အပ်က္မွာ လူငယ္တျဖစ္လဲ ၿပိတၱာဟာ ရိုးရိုးသာမာန္ ၿပိတၱာမဟုတ္ပါ၊ ကုသို္လ္အရွိန္အဟုန္ေၾကာင့္ တန္ခိုးႀကီးတဲ့ နတ္ၿပိတၱာျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ေဖၚျပပါ ၿပိတၱာမ်ဳိးဟာ ၿပိတၱာလို႔ ေခၚေဝၚတယ္ဆိုေပမဲ့ အပါယ္ဘံုသား ၿပိတၱာမ်ားမဟုတ္ၾကပဲ စတုမဟာရာဇ္ဘံုုက ဝိနိပါတိက အသုရာလို႔ ေခၚတဲ့ ေဝမာနိကၿပိတၱာမ်ားျဖစ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။
အပါယ္ဘံုမွာ အက်ဳံးဝင္တဲ့ငရဲ၊ၿပိတၱာ၊ တိရစၦာန္စတာေတြဟာ ပဋိသေႏၶကတည္းက အကုသလဝိပါက္ အဟိတ္ပဋိသေႏၶ ေနခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္တယ္။
ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက သုစိေလာမဘီလူး၊ ခရေလာမဘီလူး၊ ပိယကၤရမာတာ၊ ဥတၱရမာတာ၊ ဖုႆမိတၱာ၊ ဓမၼဂုတၱာစတဲ့
အခ်ဳိ႕ ေျမဘုတ္ဘီလူးၿပိတၱာမမ်ားက်ေတာ့ သုဂတိ အဟိတ္၊ ဒြိိဟိတ္၊ တိဟိတ္ ပဋိသေႏၶ ေနခဲ့ၾကတယ္။ ထိုၿပိတၱာမ်ဳိးကိုေတာ့ အပါယ္ဘံုက ၿပိတၱာလို႔ မေခၚရေတာ့။ ၿပိတၱာျဖစ္ေပမဲ့ သုဂတိအဟိတ္စတဲ့ ပဋိသေႏၶေနလာခဲ့သူမ်ားျဖစ္တဲ့အတြက္ စတုမဟာရာဇ္ဘံုထဲမွာ အက်ဳံးဝင္သြားပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ စတုမဟာရာဇ္နတ္မ်ားေလာက္ေတာ့ တန္ခိုးႀကီးမားျခင္းမရွိပါဘူး။ တိဟိတ္ပဋိသေႏၶေနခဲ့ရတဲ့ အဆိုပါ ေဝမာနိကၿပိတၱာမ်ားဟာ ဥပနိႆယရွိရင္ မဂ္ဖိုလ္ေတာင္ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္း ကို ေျပာျပပါဦးမယ္။
အခါတစ္ပါး ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ဟာ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေတာ္မူၿပီးတဲ့ေနာက္ လူအေပါင္းအား တရားေဟာေတာ္မူတယ္။ လူအမ်ားတရားနာၿပီး ျပန္သြားတဲ့အခါမွာ ေရခ်ဳိး အိမ္မွာ ေရသပၸါယ္ေတာ္ မူပါတယ္။ ၿပီးတဲ့အခါ ဂႏၶကုဋိပရဝုဏ္အတြင္း ခင္းထားတဲ့ ဘုရားရွင္တို႔ရဲ႕ေနရာမွာ ေရွ႕ေလာကဓာတ္ကို ၾကည့္ရႈေတာ္မူၿပီး ထုိင္ေနေတာ္မူပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာ တစ္ပါးတည္းေနကာတရား က်င့္သံုးသူ ၊ ႏွစ္ပါးအတူေနကာ တရားက်င့္သံုးသူ၊ ပံသုကူဓူတင္ေဆာင္ရဟန္းစတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ဘုရားရွင္ထံ လာေရာက္ဦးခ်ကန္ေတာ့ၾကတယ္။ ထိုရဟန္းေတာ္တို႔ရဲ႕အလုိကို သိေတာ္မူတဲ့ဘုရားရွင္က ရဟန္းေတာ္မ်ား အား တရားေဟာၾကားေတာ္မူပါတယ္။
ထုိခိုက္ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္အေနာက္ဖက္ တံတိုင္းအျပင္အနားတစ္ဝုိက္မွာ ဘီလူးမတစ္ေယာက္ဟာ သားနဲ႔သမီးတို႔ကို လက္ဆြဲကာ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္ တံေတြး၊ ႏွပ္စတဲ့အညစ္ေၾကးေတြကို ဝမ္းစားေရးအတြက္ လုိက္လံရွာေဖြရင္း ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕ တံခါးမုခ္ဦးအနီးေရာက္ရွိလာ ပါတယ္။ ဒီဘီလူးၿပိတၱာမ ရဲ႕နာမည္က ပုနဗၺသုမာတာ(ဥတၱရမာတာ) လို႔ေခၚပါတယ္။
ထိုအခါ ဘုရားရွင္က အရွင္အာနႏၵာအား သပိတ္၊ သကၤန္းတို႔ကို ယူခဲ့ၿပီး စားၾကြင္းစားတို႔ကို ေပးလွဴပါေတာ့ လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕အသံေတာ္ဟာ သာမာန္မိန္႔ေတာ္မူတဲ့အခါမွာ ဆယ့္ႏွစ္ေတာင္အတြင္းသာ ၾကားၾကရတယ္။
တရားေဟာေတာ္မူတဲ့အသံေတာ္ဟာ စၾကာဝဠာအဆံုးတုိင္ေအာင္ ပရိသတ္ထုိင္ေနရင္လဲ ပရိသတ္အစြန္တုိင္ေအာင္ သြားတယ္။
ဒါေပမဲ့ တရားေတာ္ရဲ႕အသံေတာ္ဟာ တရားနာပရိသတ္ ရဲ႕အျပင္ဘက္ကိုေတာ့ လက္တစ္သစ္မ်ွေတာင္မေရာက္ပါ။
ပုနဗၺသုမာတာေျမဘုတ္ဘီလူးမဟာ ေက်ာင္းဝင္းအတြင္း ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ပရိသတ္ကိုျမင္တဲ့အခါ အစာေရစာ မ်ား ရႏုိင္ေလာက္တယ္ ဆိုတဲ့မွတ္ထင္မႈနဲ႔ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္အတြင္း ဝင္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ထိုအခါ ေက်ာင္းထဲဝင္လာတဲ့ ၾကမ္းတဲ့ဘီးလူးစတာေတြကို တားျမစ္ဖို႔အတြက္ တံခါးမုခ္ေစာင့္ေနတဲ့ တံခါးေစာင့္နတ္က ပုနဗၺသုမာတာေျမဘုတ္ဘီလူးမရဲ႕ ဥပႆနိယကို သိတဲ့အတြက္ တားျမစ္ျခင္းမျပဳခဲ့ဘူး လို႔ စာကဆိုပါတယ္။
ပရိသတ္အတြင္းသို႔ ေရာက္ရွိလာတဲ့ ေျမဘုတ္ဘီလူးမ သားအမိဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ခ်ဳိၿမိန္တဲ့ တရားအသံေတာ္ကုိ ၾကားရတဲ့အခါ ရုိးတြင္းျခင္ဆီတိုင္ေအာင္ စိမ့္ဝင္သြားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေျမဘုတ္ဘီလူးမ လည္း ၿငိမ္သက္စြာ ေနၿပီး ျမတ္စြာဘုရားတရားေတာ္ကို နာယူေနလိုက္တယ္။
မြတ္သိပ္ဆာေလာင္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ကေလးႏွစ္ေယာက္က
“အေမ…ဒီေနရာမွာ ဘာေၾကာင့္ ရပ္ၿပီးၿငိမ္ေနရတာ လဲ၊ သားတို႔ကို စားစရာေတြ ရွာေပးေလအေမရဲ႕” လို႔ ထပ္ကာထပ္ကာ ေျပာလာရာ ေျမဘုတ္ဘီလူးမက “သားတို႔သမီးတို႔…..မဆူနဲ႔ေနာ္၊ ဒီမွာ အေမေလ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားဓမၼေတြကို နာယူေနတယ္။ တရားနာယူေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သားတို႔ တိတ္တိတ္ေလးေနၾကေနာ္၊ အေမတို႔ တရားကို နာယူလို႔ ရွိရင္ အခုလိုဆင္းရဲေတြက လြတ္ႏိုင္တယ္။ သားတို႔လည္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနၿပီး ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္ မူေနတဲ့တရားကို ရိုရိုေသေသ နာယူၾကေနာ္”
အဲဒီလိုေျပာၿပီး ေျမဘုတ္ဘီလူးမတို႔သားအမိတို႔ဟာ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ သစၥာေလးပါး တရားေတာ္ကို နာၾကားရတဲ့တြက္ မိခင္ေျမဘုတ္ဘီလူးမနဲ႔ သားျဖစ္သူ ပုနဗၺသုတို႔ ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္ တည္ကုန္ၾကပါတယ္။
သမီးျဖစ္သူ ဥတၱရာေလးကေတာ့ ဥပနိႆယရွိေပမဲ့လို႔ အရြယ္ငယ္လြန္းတဲ့အတြက္ တရားေတာ္ကို နာယူဖို႔ မစြမ္းႏိုင္ေသးပါ။ (သဂါထာဝဂၢသံယုတ္၊႒၊၁၊၂၈၃)
ထိုအျဖစ္အပ်က္မွာ ေျမဘုတ္ဘီလူးၿပိတၱာမဟာ အသြင္သႏၱာန္ အားျဖင့္ ဆိုးဝါးလွၿပီး က်င္ႀကီးက်င္ငယ္၊ႏွပ္၊တံေတြးစတဲ့အညစ္အေၾကး တို႔ကို ရွာေဖြစားေသာက္ရတဲ့ သူေတြျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ပဋိသေႏၶက အဟိတ္ပဋိသေႏၶမဟုတ္ဘဲ၊ တိဟိတ္ ပဋိသေႏၶေနသူမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့အတြက္ စတုမဟာရာဇ္ဘံု ထဲ စာရင္းဝင္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ထိုေျမဘုတ္ဘီလူးၿပိတၱာမေတြကို အပါယ္ဘံုသားမဟုတ္တဲ့ ၿပိတၱာမ်ား လို႔ ဆိုရတာပါ။
အခ်ဳပ္ဆိုရရင္ ဥစၥာေစာင့္ဆိုတာလဲ နတ္ဆယ္မ်ဳိးအနက္မွ နတ္တစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုထားျပန္ရာ ထိုဥစၥာေစာင့္မ်ားလည္း အပါယ္ဘံုက ၿပိတၱာမဟုတ္ႏုိင္ရာ၊ စတုမဟာရာဇ္ဘံုစာရင္းဝင္ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆရပါေၾကာင္း ေျပာၾကားရင္း……..
ဦးေကာ၀ိဒ (ျမိတ္) http://venkawwida.com/ဦးေကာ၀ိဒ ( ျမိတ္ )
No comments:
Post a Comment