သား…
အေမ စာျပန္လုိက္ပါတယ္။ သားရဲ့ စာကုိဖတ္ျပီး အေမရြာမွာ ဘယ္လုိခံစားရေနရတယ္ဆုိတာ သားမသိဘူးေနာ္။ သားရဲ့စာထဲမွာ “ရန္ကုန္က ဒကာ ဒကာမေတြက ကုိရင့္ကုိ ပဥၥင္းခံမွာ ျဖစ္လုိ႔ အေမ ပဥၥင္း ခံမယ့္ အစီအစဥ္ကုိ ဖ်တ္လုိက္ပါေတာ့”တဲ့။ ျပီးေတာ့ သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေက်ာ္(၉)ရက္ေန႔ ပဥၥင္းခံမွာျဖစ္လုိ႔ သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေက်ာ္(၅)ရက္ေန႔ အေရာက္လာပါတဲ့။
သားရဲ့စာက တုိတုိနဲ႔ နည္းနည္းေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ အေမ့မွာ အမ်ားၾကီးခံစားရပါတယ္။ ဒီလုိခံစားမွဳမ်ဳိးဟာ ဒါပါနဲ႔ဆုိ ႏွစ္ခါရွိျပီသား၊ တကယ္ေတာ့ အေမခံစားရလြန္းလုိ႔ ပြင့္လာတာပါသား။ ဒီအေၾကာင္းေတြကုိ သား အျပည့္အစုံ မသိခဲ့ဘူး။ ဘယ္သိပါ့မလဲ သားက အဲဒီတုန္းက ငယ္ေသးတာကုိး။ သားသိေအာင္ အေမ နည္းနည္း ျပန္ေျပာခ်င္တယ္ သား။
သား(၇)ႏွစ္အရြယ္မွာ သားအေဖဆုံးခဲ့တယ္။အဲဒီတုန္းက သားရဲ့ညီမေလးက (၅)ႏွစ္၊ သားရဲ့ညီေလးက(၃)ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ ကေလး(၃)ေယာက္နဲ႔ အေမဟာ သားအေဖရဲ့ လယ္လုပ္ငန္းကုိပဲ ဆက္လက္လုပ္ခဲ့တယ္ သား။
လယ္လုပ္ငန္းဆုိတာ ေယာက်ၤားေတြဦးစီးျပီးလုပ္ရတာ မဟုတ္လား သား။ ေယာက်ၤားမရွိေတာ့တဲ့ အေမ့မွာ သူရင္းငွားနဲ႔ သူတစ္ဝက္ ကုိယ္တစ္ဝက္ပုံစံမ်ဳိးနဲ႔ ေဆာင္ရြတ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီၾကားထဲ “ကံဆုိးမသြားရာ မုိးလုိက္လုိ႔ရြာ”ဆုိတဲ့အတုိင္း အေမတုိ႔ ကံမေကာင္းခဲ့ျပန္ဘူးသား။ ႏွစ္ ႏွစ္ဆက္တုိက္ မုိးေတြရြာလုိ႔ လယ္ေတြ ေရနစ္တဲ့အတြက္ စပါး သိပ္မရခဲ့ျပန္ဘူးသား။ ဒီလုိနဲ႔ သား(၉)ႏွစ္သားအရြယ္ ေရာက္လာတယ္သား။
(၉)ႏွစ္ဆုိတာ “မဂဏန္း”ဆုိေတာ့ ေဗဒင္ကိန္းဂဏန္းအရ ရွင္ျပဳလုိ႔ေကာင္းတဲ့ အရြယ္ပဲေလ။အဲဒီေတာ့ သားကုိ ရွင္ျပဳဖုိ႔အေရး ေတြးရေတာ့တာေပါ့သား။ အေမေတြးသလုိ ေတြးၾကတဲ့သူေတြကလည္း ရွိေနျပန္တယ္ သား။ တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သားရဲ့ အေမၾကီး အဘၾကီးေတြေလ။ အေမရဲ့ ေယာကၡမေတြေပါ့သား။
တစ္ညေနမွာ သားရဲ့ အေမၾကီး အဘၾကီးေတြက အေမ့ကုိ လူလႊတ္ျပီး ေခၚတယ္ေလ။ အေမလည္း တစ္ခါတည္း လုိက္သြားျဖစ္လုိက္ပါတယ္ သား။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ထင္တဲ့အတုိင္းပါပဲ၊ သားရဲ့ အေမၾကီး အဘၾကီးေတြက “ဒီမယ္ ႏွင္းျမ.. ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ ေျပာၾကရေအာင္ ငါတုိ႔ေျမးဟာ ရွင္ျပဳရမယ့္အရြယ္ ေရာက္ေနျပီ”တဲ့။”ငါတုိ႔အေနနဲ႔ ခမ္းခမ္းနားနားနဲ႔ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ျပဳေပးမယ္။ ငါတုိ႔ကုိေပးပါတဲ့။”သား။အဲဒီ စကားၾကရေတာ့ အေမဘယ္ေလာက္ ခံစားရတယ္ ထင္သလဲသား။ ရူးမတတ္ေအာင္ပါပဲ သား။ အေမ့ကုိ အတၱဆန္တယ္ပဲေျပာေျပာ ကုိယ့္သားကုိ ကုိယ္တုိင္ပဲ ရွင္ျပဳခ်င္တယ္။ ဘယ္သူ႔ကုိမွမေပးခ်င္ဘူး သား။ အဲဒီ စကားကုိ စိတ္ထဲက ေျပာသာေျပာရတယ္ အင္အားေတာ့မရွိလွဘူးသား။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ လယ္ေတြက ဆက္တုိက္ေရနစ္ထားေတာ့ ေငြေၾကး မျပည့္စုံဘူးေလ။ မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ျပဳမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ရတာေပါ့။ ရြာဦးေက်ာင္းက ဘုန္းၾကီးကုိ အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပီး ဘယ္သူ႔မွ မဖိတ္ဘဲနဲ႔ အက်ဥ္းခ်ဳံးျပဳလုိက္လုိ႔ ရတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္သားရယ္ သားကုိ ငဲ့ရေသးတာေပါ့။ အဲဒီလုိလည္း အေမ မလုပ္ရက္ျပန္ဘူး သား။
ဒီလုိျဖစ္သလုိ အက်ဥ္းခ်ဳံးျပီး ျပဳေပးလုိက္ရင္ သား ဘယ္လုိခံစားရမလဲ။ ကေလးပဲသား အိမ္ေရွ့မွာ မ႑ပ္ၾကီး ထုိး ျမင္းေတြလွည္းေတြနဲ႔လွည့္၊ ရြာနီးဝန္းက်င္က လာသမ်ွ ဧည့္သည္ေတြကုိ ထမင္းအဝေက်ြး ညက်ေတာ့ ဆုိင္းနဲ႔ ဧည့္ခံေပါ့။ ကေလးပီပီ အဲလုိျဖစ္ခ်င္မွာပဲေလဆုိျပီး သားရဲ့အေမၾကီး အဘၾကီးေတြကုိ ရွင္ျပဳခြင့္ ေပးလုိက္ရတယ္ သား။
ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္ပါတယ္ သား။ သားရဲ့ အေမၾကီး အဘၾကီးေတြက သားရဲ့ ရွင္ျပဳပြဲကုိ ျခိမ့္ျခိမ့္သဲသဲ ျပဳေပးခဲ့ပါတယ္သား။ ရွင္ေလာင္းလွည့္တဲ့အခါ ျမင္းနဲ႔ လွည့္ျပီး ညက်ေတာ့ ရန္ကုန္က” ျမဖုိးသာေအာင္”ဆုိင္းနဲ႔ ဧည့္ခံခဲ့တယ္ေလ။ သားကေတာ့ ျပဳံးလုိ႔ ရႊင္လုိ႔ေပါ့။ အေမကေတာ့ ကုိယ္တုိင္ ရွင္မျပဳနုိင္ဘူးဆုိတဲ့ အသိနဲ႔ မေပ်ာ္နုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါတင္ဘယ္ကမလဲ သားရွင္ျပဳတဲ့ေန႔က ဆံခ်ေတာ့လည္း ကုိယ့္သားေခါင္းက ရိတ္ခ် လုိက္တဲ့ ဆံပင္ေတြကုိ ပိတ္ျဖဴနဲ႔ ကုိယ္တုိင္ခံယူခ်င္တာေပါ့သားရယ္။ ရွင့္ ဒါယကာမ မဟုတ္ေလေတာ့ အခြင့္အေရးက မသာခဲ့ပါဘူး။ သားရဲ့ အဘုိးအဘြားေတြပဲ ဆံခံယူၾကပါတယ္။ မနက္ရွင္ေလာင္းလွည့္တန္းတုန္း ကလည္း သားဆီးမယ့္ သကၤန္းထည့္ထားတဲ့ ေမာင္းေထာင္ခြက္ကုိ အေမ့ရင္ခြင္မွ ပုိက္ခြင့္မရခဲ့ဘူးသား။ အခု သိတတ္တဲ့အရြယ္ ေရာက္ျပီျဖစ္တဲ့ သားဟာ ရွင္ျပဳတုန္းက အေမဘယ္လုိခံစားရမလဲဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ပါ သား။”အေရွ့ကုိ ေလ်ွာက္ပါလုိ႔ အေနာက္ကုိတဲ့ ေမ်ွာ္လုိက္ရင္”သီခ်င္းဟာ ဆံခံခြင့္ မရတဲ့ အေမ့အသည္းကုိ ဓားပါးပါးနဲ႔ မႊန္းသလုိ ခံစားခဲ့ရတယ္သား။ အဲဒီတုန္းက အေမမုဆုိးမတစ္ေယာက္ ခံစားခဲ့တာေတြဟာ စိတ္အမာရြတ္အျဖစ္နဲ႔ ဒီေန႔အထိ က်န္ေနပါေသးတယ္ သားရယ္။ ရွင္ေလာင္းအသြင္းမွာ တီးလုိက္တဲ့ ေဗ်ာစည္သံဟာ အေမ့ရင္ကုိ ေဝဒနာမ်ားစြာ ဖိစီးခဲ့ပါတယ္ သား။ သားရွင္ျပဳလုိ႔ အေမေပ်ာ္ေနရမယ့္အခ်ိန္မွာ ေပ်ာ္ဖုိ႔ အခြင့္မသာခဲ့ဘူး သားရယ္။
ဒီလုိနဲ႔ သားဟာ သကၤန္းဝတ္နဲ႔ မထင္မွတ္ဘဲ ျမဲသြားတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဘုန္းၾကီးက သားကုိ စာသင္ဖုိ႔အတြက္ ရန္ကုန္က စာသင္တုိက္ကုိ ပုိ႔ေပးခဲ့တယ္ေလ။ အဲဒီမွာ အေမ့အတြက္ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္တစ္ခု ရလုိက္ျပန္တယ္ သား။ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကုိယ္တုိင္ ရွင္မျပဳလုိက္နုိင္ေပမယ့္ ပဥၥင္းခံတာကုိေတာ့ ကုိယ္တုိင္ပဥၥင္းခံရေတာ့မယ္ ဆုိတဲ့ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ပါပဲ သား။ တကယ္ေတာ့ ကံၾကမၼာဟာ အဆန္းပဲသား။ လူတစ္ေယာက္ဟာ အျမဲတမ္း နိမ့္က်မေနသလုိ၊ အျမဲတမ္းလည္း ျမင့္မေနပါဘူးသား။ လမုိက္ညေတြခ်ည့္ ျဖစ္မေနသလုိေပါ့သားရယ္။ ဟုတ္တယ္သား အေမတုိ႔ ကံေကာင္းတယ္ပဲေျပာရမလား မသိဘူး။ သားစာသင္တုိက္တက္ျပီး ေနာက္ပုိင္းမွာ အေမတုိ႔လယ္ေတြ တအားေကာင္းခဲ့တယ္ သား။ အဲဒီေတာ့ အေမ့အတြက္ သားကုိ ပဥၥင္းခံရေတာ့မယ္ဆုိတဲ့ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ဟာ ပုိျပီးျဖစ္ရတာေပါ့သား။ အေမအလုပ္ကုိၾကိဳးစားျပီး လုပ္ျဖစ္တယ္။ ၾကိဳးစားသေလာက္လည္း အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းခဲ့ပါတယ္ သား။
သားကုိ ပဥၥင္းခံေပးဖုိ႔ တစ္ႏွစ္အလုိမွာပဲ သားအတြက္ သကၤန္းပရိကၡရာအားလုံးကုိ ဝယ္ျပီးျဖစ္ေနတယ္ သား။ ဧည့္ခံေက်ြးေမြးဖုိ႔ အစီအစဥ္အားလုံးကုိလည္း စီစဥ္ျပီးသားျဖစ္ေနခဲ့တယ္သား။
ဒီလုိနဲ႔ပဲသားကုိ ပဥၥင္းခံဖုိ႔(၃)လေလာက္အလုိမွာ သားရဲ့စာကုိ ဖတ္ရေတာ့တာပဲသား။ မုဆုိးမတစ္ေယာက္ အတြက္ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ဆုိတာ ဒါကုိပဲထားနုိင္ခဲ့တာ။ အဲဒီေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ ေပ်ာက္ျပီဆုိေတာ့ အေမဘယ္လုိ ခံစား ရမလဲဆုိတာ သားေတြးသာၾကည့္လုိက္ပါေတာ့ သား။ မျဖစ္ဘူး သား..သားကုိ လက္လႊတ္ခံလုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ အေမႏွစ္ခါ မခံစားခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ရန္ကုန္ကုိ သြားျပီး သားကုိ လုံးဝမေပးနုိင္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာရမယ္ဆုိတဲ့ အေတြးဟာခ်က္ခ်င္းပဲ ဝင္လာခဲ့တယ္ သား။
ရန္ကုန္ကုိမသြားခင္ သားရဲ့စာကုိ ရြာဦးေက်ာင္းက သားရဲ့ဆရာဘုန္းၾကီးကုိ သြားျပမိတယ္ သား။ ျပီးေတာ့ သားကုိ လုံးဝမေပးနုိင္တဲ့အေၾကာင္းပါ တစ္ခါတည္းေလ်ွာက္ထားမိတယ္။ ဘုန္းၾကီးက သားရဲ့စာကုိ ဖတ္ျပီး သက္ျပင္းခ်တယ္။ ျပီးေတာ့အေမ့ကုိ ေတြျပီးတစ္ခ်က္ၾကည့္တယ္။ ေနာက္စကၡဳေျႏၵခ်ရင္း စကားကုိ ျဖည္းျဖည္း နဲ႔ မိန္႔တယ္သား။
“ႏွင္းျမ…နင္ ဘယ္လုိခံစားရမယ္ဆုိတာ ငါသိပါတယ္”တဲ့။”ငါတုိ႔ တစ္မ်ဳိးလွည့္ေတြးၾကည့္ရေအာင္”တဲ့။ “နင့္ သား တစ္ခုခုလုိမယ္။ ဒါမွမဟုတ္အေရးေပၚ က်န္းမာေရး ခ်ဳိ့ယြင္းမယ္။ အဲဒီလုိ လတ္တေလာ ျဖစ္လာခဲ့ရင္ နင့္သားက ရန္ကုန္မွာ နင္ကရြာမွာ၊ နင္ဘယ္လုိလုပ္ ခ်က္ခ်င္းျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္နုိင္မလဲ။အဲဒီလုိ အခ်ိန္မွာ နင့္သား အနားမွာ ပဥၥင္းခံထားတဲ့ ဒကာ ဒကာမတစ္ဦးဦးရွိေနခဲ့ရင္ အဆင္မေျပနုိင္ဘူးလား”တဲ့။ “လူစိမ္းကုိ ဦးစားေပးလုိက္ပါ”တဲ့။ “ကုိယ္က မိဘပဲ”တဲ့ သား။
ဘုန္းၾကီးစကားဟာ အေမ့အတြက္ အထုိက္အေလ်ာက္ပဲ သက္သာေစခဲ့ပါတယ္။ ရာခုိင္ႏွဳန္းျပည့္မသက္သာ ေစပါဘူး။ဒါေပမယ့္ အေမ ဘုန္းၾကီးကုိ ဘာတစ္ခြန္းမွျပန္မေလ်ွာက္ခဲ့ပါဘူး။ ဦးခ်ျပီး ေခါင္းငုိက္စုိက္ ငုိက္စုိက္ နဲ႔ပဲ အိမ္ျပန္ခဲ့တယ္ သား။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘာမွလုပ္ခ်င္ကုိင္ခ်င္စိတ္ မရွိတာနဲ႔ အိမ္တုိင္ကုိမွီျပီး ထုိင္ေနမိတယ္ သား။ အဲဒီမွာ ထုိင္ေနရင္း ဘာသြားေတြ႔သလဲဆုိေတာ့ အေမ့ေရွ့တည့္တည့္က ေသတၱာေပၚမွာ ဆရာခ်စ္စံဝင္းရဲ့ “အေမႏွင့္ အေမ့အေၾကာင္း”ဆုိတဲ့ စာအုပ္ပဲ သား။ အဲဒီစာအုပ္ကုိ ျမင္ေတာ့သားကုိ ပုိျပီး သတိရသြားတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ အဲဒီစာအုပ္က သားနဲ႔ ဆက္စပ္ေနျပန္တယ္ေလ။
မွတ္မိေသးလား သား။ သားရဲ့ ညီမေလးနဲ႔ ညီေလးက သိပ္ျပီးမလိမၼာေတာ့ အေမက သားကုိ စာေရးျပီးတုိင္ခဲ့ တယ္ေလ။ သားက ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္လုိ႔ ရြာျပန္ၾကြလာေတာ့အဲဒီ “အေမႏွင့္ အေမ့အေၾကာင္း” ဆုိတဲ့ စာအုပ္ကုိ ဝယ္လာျပီး ညီမေလးႏွင့္ ညီေလးကုိ ေပးဖတ္ခဲ့တယ္ေလ။ ျပီးေတာ့ သားကေျပာေသးတယ္။ တရုတ္ စကားပုံဆုိလား မသိပါဘူး။ “မိခင္ရဲ့ ေမတၱာကုိ သိခ်င္ရင္ သင္ကုိယ္တုိင္ ကေလးေမြးၾကည့္လုိက္ပါ”ဆုိတဲ့ စကားပုံေလးနဲ႔ ဆုံးမခဲ့တယ္ေလ။ ခုလဲ သားကုိ သားေျပာခဲ့သလုိ ျပန္ေျပာရမလုိျဖစ္ေနျပီသား။ အေမ့ခံစားမွဳကုိ သိခ်င္ရင္ သားကုိယ္တုိင္ပဲ အေမ့ေနရာက ခံစားၾကည့္လုိက္ပါေတာ့ သားရယ္။
ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး သား။ သားေပးခဲ့တဲ့ “အေမႏွင့္ အေမ့အေၾကာင္း”ဆုိတဲ့စာအုပ္ကုိ ျပန္ယူၾကည့္မိ တယ္ သား။ ဟုိလွန္ဒီလွန္နဲ႔ ဘာသြားေတြ႔လဲသလဲဆုိေတာ့ ဂ်ပန္ပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ကုိ သြားေတြ႔မိတယ္။ ဆရာ ဦးေသာ္ဇင္က ဆရာခ်စ္စံဝင္းတုိ႔အဖြဲ႔ကုိ ေျပာျပတဲ့ ပုံျပင္ေလးပါ သား။
တစ္ခါတုန္းက ဂ်ပန္ျပည္မွာ မိခင္မုဆုိးမၾကီးနဲ႔ သားတစ္ေယာက္ရွိတယ္တဲ့။ မိခင္မုဆုိးမၾကီးက သားကုိ ခ်စ္လြန္းလုိ႔ အရြယ္ေရာက္တဲ့အထိ ျပဳစုလုပ္ေက်ြးခဲ့တယ္တဲ့။ ဒီလုိနဲ႔ အဲဒီသားဟာ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကုိခ်စ္မိတယ္တဲ့။ သူခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းကုိ မိန္းကေလးကုိသြားေျပာတဲ့အခါ မိန္းကေလး က ဘာျပန္ေျပာသလဲဆုိေတာ့ “က်ြန္မမွ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ေခြးတစ္ေကာင္ရွိတယ္။ အဲဒီေခြးစားဖုိ႔ ရွင့္အေမ အသည္းကုိ ရရင္ က်ြန္မျပန္ခ်စ္မယ္”လုိ႔ ေျပာသတဲ့သား။
ဒီေတာ့ သားျဖစ္သူက အေမ့ဆီ အေျပးျပန္လာျပီး အေမ့ကုိ အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ အေမက ခ်က္ခ်င္းပဲ ရင္ကုိစားနဲ႔ခြဲျပီး၊ အသည္းကုိ ေပးလုိက္သတဲ့ သား။ သားျဖစ္တဲ့သူက အေမ့အသည္းရတာနဲ႔ ခ်စ္သူမိန္းကေလး ကုိေပးဖုိ႔ဆုိျပီး အေျပးသြားေတာ့တာေပါ့။ ေပးခ်င္ေဇာနဲ႔ အေဆာတလ်င္ေျပးေတာ့ လမ္းမွာ ခလုတ္တုိက္ျပီး လဲက်သြားသတဲ့ သား။ အဲဒီလုိ လဲက်သြားေတာ့ အေမ့အသည္းက ဘာေျပာသလဲဆုိေတာ့ “သားေလး.. ဘယ္မ်ားနာသြားေသးလဲ”လုိ႔ ေမးသတဲ့။ ပုံျပင္ေလးဟာ ဒီမွာတင္အဆုံးသတ္သြားတယ္။ အသည္းက စကားေျပာတဲ့ ပုံျပင္ေလးေပါ့ သား။
ဒီပုံျပင္ေလးကုိဖတ္ျပီး အေမ ေတြခနဲ ျဖစ္သြားတယ္ သား။ ျပီးေတာ့ မိဘဆုိတာ ေပးဆပ္ျခင္းလုိ႔ တစ္ဆက္တည္း နားလည္လုိက္ျပန္တယ္။ ဒါမ်ဳိးဟာ ခုမွျဖစ္ေပၚေနတာမွမဟုတ္ဘဲ။ ဟုိး…….ကမၻာဦး အစကေန ဒီေန႔အထိ ေန႔စဥ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေလာကဓမၼတာ တစ္ခုပဲေလ။ အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး အေမ အရာအားလုံးကုိ နားလည္ခဲ့ပါျပီ သား။ အဲဒီနားလည္မွဳအေနနဲ႔ အေတြးသစ္ အသိသစ္ေတြ ရခဲ့ပါတယ္သား။ ဒါေၾကာင့္လည္း သားဆီကုိ ဒီလုိစာမ်ဳိး ေရးနုိင္တာေပါ့သားရယ္။
ကဲ…ထားလုိက္ပါေတာ့ ။ အေမ့စာလည္းေတာ္ေတာ္ရွည္သြားျပီ။ အဲဒီေတာ့ သားရဲ့စာပါအတုိင္း အေမရဲ့ ပဥၥင္းခံဖုိ႔ အစီအစဥ္အားလုံးကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ပဲ ဖ်တ္လုိက္ပါေတာ့မယ္သား။ သားကုိ ပဥၥင္းခံၾကမယ့္ ရန္ကုန္က ဒကာ ဒကာမေတြကုိလည္း အေမက ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ခြင့္ျပဳတဲ့ အေၾကာင္းကုိပါ သားက တစ္ဆင့္ ေျပာျပလုိက္ပါသား။ ျပီးေတာ့ သားရဲ့ ပဥၥင္းခံပြဲကုိ သားညီမေလး၊ ညီေလးနဲ႔အတူ အေမအေရာက္လာခဲ့ပါမယ္။
သားရဟန္း က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ။
အေမ…
မွတ္ခ်က္။ ။ဆရာေတာ္ ရေဝႏြယ္(အင္းမ)ရဲ့ အျမဲစီးဆင္းေနေသာ ျမစ္တစ္စင္းအေၾကာင္း စာအုပ္မွ ေကာက္ႏွဳတ္ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
စာဖတ္သူအားလုံး သက္ရွည္က်န္းမာစိတ္ခ်မ္းသာ၍ လုိရာဆႏၵျပည့္ဝၾကပါေစ။
အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵတကၠသုိလ္ အိႏၵိယနုိင္ငံ)
http://www.wiradhamma.blogspot.com/
ဦးဇင္းဘေလာ့မွာလည္းလာေရာက္ေလ့လာဖတ္ရွုနုိင္ပါသည္။
အေမ စာျပန္လုိက္ပါတယ္။ သားရဲ့ စာကုိဖတ္ျပီး အေမရြာမွာ ဘယ္လုိခံစားရေနရတယ္ဆုိတာ သားမသိဘူးေနာ္။ သားရဲ့စာထဲမွာ “ရန္ကုန္က ဒကာ ဒကာမေတြက ကုိရင့္ကုိ ပဥၥင္းခံမွာ ျဖစ္လုိ႔ အေမ ပဥၥင္း ခံမယ့္ အစီအစဥ္ကုိ ဖ်တ္လုိက္ပါေတာ့”တဲ့။ ျပီးေတာ့ သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေက်ာ္(၉)ရက္ေန႔ ပဥၥင္းခံမွာျဖစ္လုိ႔ သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေက်ာ္(၅)ရက္ေန႔ အေရာက္လာပါတဲ့။
သားရဲ့စာက တုိတုိနဲ႔ နည္းနည္းေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ အေမ့မွာ အမ်ားၾကီးခံစားရပါတယ္။ ဒီလုိခံစားမွဳမ်ဳိးဟာ ဒါပါနဲ႔ဆုိ ႏွစ္ခါရွိျပီသား၊ တကယ္ေတာ့ အေမခံစားရလြန္းလုိ႔ ပြင့္လာတာပါသား။ ဒီအေၾကာင္းေတြကုိ သား အျပည့္အစုံ မသိခဲ့ဘူး။ ဘယ္သိပါ့မလဲ သားက အဲဒီတုန္းက ငယ္ေသးတာကုိး။ သားသိေအာင္ အေမ နည္းနည္း ျပန္ေျပာခ်င္တယ္ သား။
သား(၇)ႏွစ္အရြယ္မွာ သားအေဖဆုံးခဲ့တယ္။အဲဒီတုန္းက သားရဲ့ညီမေလးက (၅)ႏွစ္၊ သားရဲ့ညီေလးက(၃)ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ ကေလး(၃)ေယာက္နဲ႔ အေမဟာ သားအေဖရဲ့ လယ္လုပ္ငန္းကုိပဲ ဆက္လက္လုပ္ခဲ့တယ္ သား။
လယ္လုပ္ငန္းဆုိတာ ေယာက်ၤားေတြဦးစီးျပီးလုပ္ရတာ မဟုတ္လား သား။ ေယာက်ၤားမရွိေတာ့တဲ့ အေမ့မွာ သူရင္းငွားနဲ႔ သူတစ္ဝက္ ကုိယ္တစ္ဝက္ပုံစံမ်ဳိးနဲ႔ ေဆာင္ရြတ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီၾကားထဲ “ကံဆုိးမသြားရာ မုိးလုိက္လုိ႔ရြာ”ဆုိတဲ့အတုိင္း အေမတုိ႔ ကံမေကာင္းခဲ့ျပန္ဘူးသား။ ႏွစ္ ႏွစ္ဆက္တုိက္ မုိးေတြရြာလုိ႔ လယ္ေတြ ေရနစ္တဲ့အတြက္ စပါး သိပ္မရခဲ့ျပန္ဘူးသား။ ဒီလုိနဲ႔ သား(၉)ႏွစ္သားအရြယ္ ေရာက္လာတယ္သား။
(၉)ႏွစ္ဆုိတာ “မဂဏန္း”ဆုိေတာ့ ေဗဒင္ကိန္းဂဏန္းအရ ရွင္ျပဳလုိ႔ေကာင္းတဲ့ အရြယ္ပဲေလ။အဲဒီေတာ့ သားကုိ ရွင္ျပဳဖုိ႔အေရး ေတြးရေတာ့တာေပါ့သား။ အေမေတြးသလုိ ေတြးၾကတဲ့သူေတြကလည္း ရွိေနျပန္တယ္ သား။ တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သားရဲ့ အေမၾကီး အဘၾကီးေတြေလ။ အေမရဲ့ ေယာကၡမေတြေပါ့သား။
တစ္ညေနမွာ သားရဲ့ အေမၾကီး အဘၾကီးေတြက အေမ့ကုိ လူလႊတ္ျပီး ေခၚတယ္ေလ။ အေမလည္း တစ္ခါတည္း လုိက္သြားျဖစ္လုိက္ပါတယ္ သား။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ထင္တဲ့အတုိင္းပါပဲ၊ သားရဲ့ အေမၾကီး အဘၾကီးေတြက “ဒီမယ္ ႏွင္းျမ.. ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ ေျပာၾကရေအာင္ ငါတုိ႔ေျမးဟာ ရွင္ျပဳရမယ့္အရြယ္ ေရာက္ေနျပီ”တဲ့။”ငါတုိ႔အေနနဲ႔ ခမ္းခမ္းနားနားနဲ႔ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ျပဳေပးမယ္။ ငါတုိ႔ကုိေပးပါတဲ့။”သား။အဲဒီ စကားၾကရေတာ့ အေမဘယ္ေလာက္ ခံစားရတယ္ ထင္သလဲသား။ ရူးမတတ္ေအာင္ပါပဲ သား။ အေမ့ကုိ အတၱဆန္တယ္ပဲေျပာေျပာ ကုိယ့္သားကုိ ကုိယ္တုိင္ပဲ ရွင္ျပဳခ်င္တယ္။ ဘယ္သူ႔ကုိမွမေပးခ်င္ဘူး သား။ အဲဒီ စကားကုိ စိတ္ထဲက ေျပာသာေျပာရတယ္ အင္အားေတာ့မရွိလွဘူးသား။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ လယ္ေတြက ဆက္တုိက္ေရနစ္ထားေတာ့ ေငြေၾကး မျပည့္စုံဘူးေလ။ မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ျပဳမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ရတာေပါ့။ ရြာဦးေက်ာင္းက ဘုန္းၾကီးကုိ အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပီး ဘယ္သူ႔မွ မဖိတ္ဘဲနဲ႔ အက်ဥ္းခ်ဳံးျပဳလုိက္လုိ႔ ရတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္သားရယ္ သားကုိ ငဲ့ရေသးတာေပါ့။ အဲဒီလုိလည္း အေမ မလုပ္ရက္ျပန္ဘူး သား။
ဒီလုိျဖစ္သလုိ အက်ဥ္းခ်ဳံးျပီး ျပဳေပးလုိက္ရင္ သား ဘယ္လုိခံစားရမလဲ။ ကေလးပဲသား အိမ္ေရွ့မွာ မ႑ပ္ၾကီး ထုိး ျမင္းေတြလွည္းေတြနဲ႔လွည့္၊ ရြာနီးဝန္းက်င္က လာသမ်ွ ဧည့္သည္ေတြကုိ ထမင္းအဝေက်ြး ညက်ေတာ့ ဆုိင္းနဲ႔ ဧည့္ခံေပါ့။ ကေလးပီပီ အဲလုိျဖစ္ခ်င္မွာပဲေလဆုိျပီး သားရဲ့အေမၾကီး အဘၾကီးေတြကုိ ရွင္ျပဳခြင့္ ေပးလုိက္ရတယ္ သား။
ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္ပါတယ္ သား။ သားရဲ့ အေမၾကီး အဘၾကီးေတြက သားရဲ့ ရွင္ျပဳပြဲကုိ ျခိမ့္ျခိမ့္သဲသဲ ျပဳေပးခဲ့ပါတယ္သား။ ရွင္ေလာင္းလွည့္တဲ့အခါ ျမင္းနဲ႔ လွည့္ျပီး ညက်ေတာ့ ရန္ကုန္က” ျမဖုိးသာေအာင္”ဆုိင္းနဲ႔ ဧည့္ခံခဲ့တယ္ေလ။ သားကေတာ့ ျပဳံးလုိ႔ ရႊင္လုိ႔ေပါ့။ အေမကေတာ့ ကုိယ္တုိင္ ရွင္မျပဳနုိင္ဘူးဆုိတဲ့ အသိနဲ႔ မေပ်ာ္နုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါတင္ဘယ္ကမလဲ သားရွင္ျပဳတဲ့ေန႔က ဆံခ်ေတာ့လည္း ကုိယ့္သားေခါင္းက ရိတ္ခ် လုိက္တဲ့ ဆံပင္ေတြကုိ ပိတ္ျဖဴနဲ႔ ကုိယ္တုိင္ခံယူခ်င္တာေပါ့သားရယ္။ ရွင့္ ဒါယကာမ မဟုတ္ေလေတာ့ အခြင့္အေရးက မသာခဲ့ပါဘူး။ သားရဲ့ အဘုိးအဘြားေတြပဲ ဆံခံယူၾကပါတယ္။ မနက္ရွင္ေလာင္းလွည့္တန္းတုန္း ကလည္း သားဆီးမယ့္ သကၤန္းထည့္ထားတဲ့ ေမာင္းေထာင္ခြက္ကုိ အေမ့ရင္ခြင္မွ ပုိက္ခြင့္မရခဲ့ဘူးသား။ အခု သိတတ္တဲ့အရြယ္ ေရာက္ျပီျဖစ္တဲ့ သားဟာ ရွင္ျပဳတုန္းက အေမဘယ္လုိခံစားရမလဲဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ပါ သား။”အေရွ့ကုိ ေလ်ွာက္ပါလုိ႔ အေနာက္ကုိတဲ့ ေမ်ွာ္လုိက္ရင္”သီခ်င္းဟာ ဆံခံခြင့္ မရတဲ့ အေမ့အသည္းကုိ ဓားပါးပါးနဲ႔ မႊန္းသလုိ ခံစားခဲ့ရတယ္သား။ အဲဒီတုန္းက အေမမုဆုိးမတစ္ေယာက္ ခံစားခဲ့တာေတြဟာ စိတ္အမာရြတ္အျဖစ္နဲ႔ ဒီေန႔အထိ က်န္ေနပါေသးတယ္ သားရယ္။ ရွင္ေလာင္းအသြင္းမွာ တီးလုိက္တဲ့ ေဗ်ာစည္သံဟာ အေမ့ရင္ကုိ ေဝဒနာမ်ားစြာ ဖိစီးခဲ့ပါတယ္ သား။ သားရွင္ျပဳလုိ႔ အေမေပ်ာ္ေနရမယ့္အခ်ိန္မွာ ေပ်ာ္ဖုိ႔ အခြင့္မသာခဲ့ဘူး သားရယ္။
ဒီလုိနဲ႔ သားဟာ သကၤန္းဝတ္နဲ႔ မထင္မွတ္ဘဲ ျမဲသြားတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဘုန္းၾကီးက သားကုိ စာသင္ဖုိ႔အတြက္ ရန္ကုန္က စာသင္တုိက္ကုိ ပုိ႔ေပးခဲ့တယ္ေလ။ အဲဒီမွာ အေမ့အတြက္ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္တစ္ခု ရလုိက္ျပန္တယ္ သား။ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကုိယ္တုိင္ ရွင္မျပဳလုိက္နုိင္ေပမယ့္ ပဥၥင္းခံတာကုိေတာ့ ကုိယ္တုိင္ပဥၥင္းခံရေတာ့မယ္ ဆုိတဲ့ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ပါပဲ သား။ တကယ္ေတာ့ ကံၾကမၼာဟာ အဆန္းပဲသား။ လူတစ္ေယာက္ဟာ အျမဲတမ္း နိမ့္က်မေနသလုိ၊ အျမဲတမ္းလည္း ျမင့္မေနပါဘူးသား။ လမုိက္ညေတြခ်ည့္ ျဖစ္မေနသလုိေပါ့သားရယ္။ ဟုတ္တယ္သား အေမတုိ႔ ကံေကာင္းတယ္ပဲေျပာရမလား မသိဘူး။ သားစာသင္တုိက္တက္ျပီး ေနာက္ပုိင္းမွာ အေမတုိ႔လယ္ေတြ တအားေကာင္းခဲ့တယ္ သား။ အဲဒီေတာ့ အေမ့အတြက္ သားကုိ ပဥၥင္းခံရေတာ့မယ္ဆုိတဲ့ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ဟာ ပုိျပီးျဖစ္ရတာေပါ့သား။ အေမအလုပ္ကုိၾကိဳးစားျပီး လုပ္ျဖစ္တယ္။ ၾကိဳးစားသေလာက္လည္း အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းခဲ့ပါတယ္ သား။
သားကုိ ပဥၥင္းခံေပးဖုိ႔ တစ္ႏွစ္အလုိမွာပဲ သားအတြက္ သကၤန္းပရိကၡရာအားလုံးကုိ ဝယ္ျပီးျဖစ္ေနတယ္ သား။ ဧည့္ခံေက်ြးေမြးဖုိ႔ အစီအစဥ္အားလုံးကုိလည္း စီစဥ္ျပီးသားျဖစ္ေနခဲ့တယ္သား။
ဒီလုိနဲ႔ပဲသားကုိ ပဥၥင္းခံဖုိ႔(၃)လေလာက္အလုိမွာ သားရဲ့စာကုိ ဖတ္ရေတာ့တာပဲသား။ မုဆုိးမတစ္ေယာက္ အတြက္ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ဆုိတာ ဒါကုိပဲထားနုိင္ခဲ့တာ။ အဲဒီေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ ေပ်ာက္ျပီဆုိေတာ့ အေမဘယ္လုိ ခံစား ရမလဲဆုိတာ သားေတြးသာၾကည့္လုိက္ပါေတာ့ သား။ မျဖစ္ဘူး သား..သားကုိ လက္လႊတ္ခံလုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ အေမႏွစ္ခါ မခံစားခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ရန္ကုန္ကုိ သြားျပီး သားကုိ လုံးဝမေပးနုိင္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာရမယ္ဆုိတဲ့ အေတြးဟာခ်က္ခ်င္းပဲ ဝင္လာခဲ့တယ္ သား။
ရန္ကုန္ကုိမသြားခင္ သားရဲ့စာကုိ ရြာဦးေက်ာင္းက သားရဲ့ဆရာဘုန္းၾကီးကုိ သြားျပမိတယ္ သား။ ျပီးေတာ့ သားကုိ လုံးဝမေပးနုိင္တဲ့အေၾကာင္းပါ တစ္ခါတည္းေလ်ွာက္ထားမိတယ္။ ဘုန္းၾကီးက သားရဲ့စာကုိ ဖတ္ျပီး သက္ျပင္းခ်တယ္။ ျပီးေတာ့အေမ့ကုိ ေတြျပီးတစ္ခ်က္ၾကည့္တယ္။ ေနာက္စကၡဳေျႏၵခ်ရင္း စကားကုိ ျဖည္းျဖည္း နဲ႔ မိန္႔တယ္သား။
“ႏွင္းျမ…နင္ ဘယ္လုိခံစားရမယ္ဆုိတာ ငါသိပါတယ္”တဲ့။”ငါတုိ႔ တစ္မ်ဳိးလွည့္ေတြးၾကည့္ရေအာင္”တဲ့။ “နင့္ သား တစ္ခုခုလုိမယ္။ ဒါမွမဟုတ္အေရးေပၚ က်န္းမာေရး ခ်ဳိ့ယြင္းမယ္။ အဲဒီလုိ လတ္တေလာ ျဖစ္လာခဲ့ရင္ နင့္သားက ရန္ကုန္မွာ နင္ကရြာမွာ၊ နင္ဘယ္လုိလုပ္ ခ်က္ခ်င္းျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္နုိင္မလဲ။အဲဒီလုိ အခ်ိန္မွာ နင့္သား အနားမွာ ပဥၥင္းခံထားတဲ့ ဒကာ ဒကာမတစ္ဦးဦးရွိေနခဲ့ရင္ အဆင္မေျပနုိင္ဘူးလား”တဲ့။ “လူစိမ္းကုိ ဦးစားေပးလုိက္ပါ”တဲ့။ “ကုိယ္က မိဘပဲ”တဲ့ သား။
ဘုန္းၾကီးစကားဟာ အေမ့အတြက္ အထုိက္အေလ်ာက္ပဲ သက္သာေစခဲ့ပါတယ္။ ရာခုိင္ႏွဳန္းျပည့္မသက္သာ ေစပါဘူး။ဒါေပမယ့္ အေမ ဘုန္းၾကီးကုိ ဘာတစ္ခြန္းမွျပန္မေလ်ွာက္ခဲ့ပါဘူး။ ဦးခ်ျပီး ေခါင္းငုိက္စုိက္ ငုိက္စုိက္ နဲ႔ပဲ အိမ္ျပန္ခဲ့တယ္ သား။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘာမွလုပ္ခ်င္ကုိင္ခ်င္စိတ္ မရွိတာနဲ႔ အိမ္တုိင္ကုိမွီျပီး ထုိင္ေနမိတယ္ သား။ အဲဒီမွာ ထုိင္ေနရင္း ဘာသြားေတြ႔သလဲဆုိေတာ့ အေမ့ေရွ့တည့္တည့္က ေသတၱာေပၚမွာ ဆရာခ်စ္စံဝင္းရဲ့ “အေမႏွင့္ အေမ့အေၾကာင္း”ဆုိတဲ့ စာအုပ္ပဲ သား။ အဲဒီစာအုပ္ကုိ ျမင္ေတာ့သားကုိ ပုိျပီး သတိရသြားတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ အဲဒီစာအုပ္က သားနဲ႔ ဆက္စပ္ေနျပန္တယ္ေလ။
မွတ္မိေသးလား သား။ သားရဲ့ ညီမေလးနဲ႔ ညီေလးက သိပ္ျပီးမလိမၼာေတာ့ အေမက သားကုိ စာေရးျပီးတုိင္ခဲ့ တယ္ေလ။ သားက ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္လုိ႔ ရြာျပန္ၾကြလာေတာ့အဲဒီ “အေမႏွင့္ အေမ့အေၾကာင္း” ဆုိတဲ့ စာအုပ္ကုိ ဝယ္လာျပီး ညီမေလးႏွင့္ ညီေလးကုိ ေပးဖတ္ခဲ့တယ္ေလ။ ျပီးေတာ့ သားကေျပာေသးတယ္။ တရုတ္ စကားပုံဆုိလား မသိပါဘူး။ “မိခင္ရဲ့ ေမတၱာကုိ သိခ်င္ရင္ သင္ကုိယ္တုိင္ ကေလးေမြးၾကည့္လုိက္ပါ”ဆုိတဲ့ စကားပုံေလးနဲ႔ ဆုံးမခဲ့တယ္ေလ။ ခုလဲ သားကုိ သားေျပာခဲ့သလုိ ျပန္ေျပာရမလုိျဖစ္ေနျပီသား။ အေမ့ခံစားမွဳကုိ သိခ်င္ရင္ သားကုိယ္တုိင္ပဲ အေမ့ေနရာက ခံစားၾကည့္လုိက္ပါေတာ့ သားရယ္။
ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး သား။ သားေပးခဲ့တဲ့ “အေမႏွင့္ အေမ့အေၾကာင္း”ဆုိတဲ့စာအုပ္ကုိ ျပန္ယူၾကည့္မိ တယ္ သား။ ဟုိလွန္ဒီလွန္နဲ႔ ဘာသြားေတြ႔လဲသလဲဆုိေတာ့ ဂ်ပန္ပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ကုိ သြားေတြ႔မိတယ္။ ဆရာ ဦးေသာ္ဇင္က ဆရာခ်စ္စံဝင္းတုိ႔အဖြဲ႔ကုိ ေျပာျပတဲ့ ပုံျပင္ေလးပါ သား။
တစ္ခါတုန္းက ဂ်ပန္ျပည္မွာ မိခင္မုဆုိးမၾကီးနဲ႔ သားတစ္ေယာက္ရွိတယ္တဲ့။ မိခင္မုဆုိးမၾကီးက သားကုိ ခ်စ္လြန္းလုိ႔ အရြယ္ေရာက္တဲ့အထိ ျပဳစုလုပ္ေက်ြးခဲ့တယ္တဲ့။ ဒီလုိနဲ႔ အဲဒီသားဟာ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကုိခ်စ္မိတယ္တဲ့။ သူခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းကုိ မိန္းကေလးကုိသြားေျပာတဲ့အခါ မိန္းကေလး က ဘာျပန္ေျပာသလဲဆုိေတာ့ “က်ြန္မမွ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ေခြးတစ္ေကာင္ရွိတယ္။ အဲဒီေခြးစားဖုိ႔ ရွင့္အေမ အသည္းကုိ ရရင္ က်ြန္မျပန္ခ်စ္မယ္”လုိ႔ ေျပာသတဲ့သား။
ဒီေတာ့ သားျဖစ္သူက အေမ့ဆီ အေျပးျပန္လာျပီး အေမ့ကုိ အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ အေမက ခ်က္ခ်င္းပဲ ရင္ကုိစားနဲ႔ခြဲျပီး၊ အသည္းကုိ ေပးလုိက္သတဲ့ သား။ သားျဖစ္တဲ့သူက အေမ့အသည္းရတာနဲ႔ ခ်စ္သူမိန္းကေလး ကုိေပးဖုိ႔ဆုိျပီး အေျပးသြားေတာ့တာေပါ့။ ေပးခ်င္ေဇာနဲ႔ အေဆာတလ်င္ေျပးေတာ့ လမ္းမွာ ခလုတ္တုိက္ျပီး လဲက်သြားသတဲ့ သား။ အဲဒီလုိ လဲက်သြားေတာ့ အေမ့အသည္းက ဘာေျပာသလဲဆုိေတာ့ “သားေလး.. ဘယ္မ်ားနာသြားေသးလဲ”လုိ႔ ေမးသတဲ့။ ပုံျပင္ေလးဟာ ဒီမွာတင္အဆုံးသတ္သြားတယ္။ အသည္းက စကားေျပာတဲ့ ပုံျပင္ေလးေပါ့ သား။
ဒီပုံျပင္ေလးကုိဖတ္ျပီး အေမ ေတြခနဲ ျဖစ္သြားတယ္ သား။ ျပီးေတာ့ မိဘဆုိတာ ေပးဆပ္ျခင္းလုိ႔ တစ္ဆက္တည္း နားလည္လုိက္ျပန္တယ္။ ဒါမ်ဳိးဟာ ခုမွျဖစ္ေပၚေနတာမွမဟုတ္ဘဲ။ ဟုိး…….ကမၻာဦး အစကေန ဒီေန႔အထိ ေန႔စဥ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေလာကဓမၼတာ တစ္ခုပဲေလ။ အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး အေမ အရာအားလုံးကုိ နားလည္ခဲ့ပါျပီ သား။ အဲဒီနားလည္မွဳအေနနဲ႔ အေတြးသစ္ အသိသစ္ေတြ ရခဲ့ပါတယ္သား။ ဒါေၾကာင့္လည္း သားဆီကုိ ဒီလုိစာမ်ဳိး ေရးနုိင္တာေပါ့သားရယ္။
ကဲ…ထားလုိက္ပါေတာ့ ။ အေမ့စာလည္းေတာ္ေတာ္ရွည္သြားျပီ။ အဲဒီေတာ့ သားရဲ့စာပါအတုိင္း အေမရဲ့ ပဥၥင္းခံဖုိ႔ အစီအစဥ္အားလုံးကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ပဲ ဖ်တ္လုိက္ပါေတာ့မယ္သား။ သားကုိ ပဥၥင္းခံၾကမယ့္ ရန္ကုန္က ဒကာ ဒကာမေတြကုိလည္း အေမက ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ခြင့္ျပဳတဲ့ အေၾကာင္းကုိပါ သားက တစ္ဆင့္ ေျပာျပလုိက္ပါသား။ ျပီးေတာ့ သားရဲ့ ပဥၥင္းခံပြဲကုိ သားညီမေလး၊ ညီေလးနဲ႔အတူ အေမအေရာက္လာခဲ့ပါမယ္။
သားရဟန္း က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ။
အေမ…
မွတ္ခ်က္။ ။ဆရာေတာ္ ရေဝႏြယ္(အင္းမ)ရဲ့ အျမဲစီးဆင္းေနေသာ ျမစ္တစ္စင္းအေၾကာင္း စာအုပ္မွ ေကာက္ႏွဳတ္ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
စာဖတ္သူအားလုံး သက္ရွည္က်န္းမာစိတ္ခ်မ္းသာ၍ လုိရာဆႏၵျပည့္ဝၾကပါေစ။
အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵတကၠသုိလ္ အိႏၵိယနုိင္ငံ)
http://www.wiradhamma.blogspot.com/
ဦးဇင္းဘေလာ့မွာလည္းလာေရာက္ေလ့လာဖတ္ရွုနုိင္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment